Η κλιματική αλλαγή εκδηλώνεται με ολοένα και υψηλότερη συχνότητα και ένταση ακραίων καιρικών φαινομένων. Είναι ευρέως αποδεκτό πλέον ότι η ταχεία συσσώρευση αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα από την καύση ορυκτών καυσίμων και εν γένει τις διάφορες βιομηχανικές ή καταναλωτικές διεργασίες, οδηγούν στην έξαρση του φαινομένου. Με την υιοθέτηση της Συμφωνίας των Παρισίων, η διεθνής κοινότητα κλήθηκε να αναλάβει δεσμευτικά σχέδια δράσης κατά της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ των στόχων που τέθηκαν και των δράσεων για την επίτευξη τους, το οποίο πρέπει να γεφυρωθεί ώστε οι περιβαλλοντικές, οικονομικές αλλά και κοινωνικές προεκτάσεις της κλιματικής αλλαγής να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών στόχων στην πολιτική αλλά και την εκπαίδευση, και φυσικά με τη βελτίωση του νομοθετικού, κανονιστικού πλαισίου για την υποστήριξη των δράσεων αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής.