Καίγονται τα ζώα στην Ανταρκτική - Εκτεθειμένα πάνω από έναν χρόνο σερί στην τρύπα του όζοντος

Είναι γνωστό ότι το στρώμα του όζοντος της Γης προσφέρει ένα προστατευτικό φράγμα από τις βλαβερές ακτίνες του ήλιου.

Η γνωστή σε όλους τρύπα στο στρώμα του όζοντος που υφίσταται πάνω από την Ανταρκτική για μερικούς μήνες το χρόνο, αφήνει την υπεριώδη ακτινοβολία να περάσει αφιλτράριστη στην ατμόσφαιρα, συνθήκη ιδιαιτέρως επιβλαβή για την υγεία αφού το UV φως είναι καρκινογόνο.

Τώρα, οι ερευνητές «κρούουν νέο καμπανάκι κινδύνου» έχοντας διαπιστώσει πως η τρύπα εξακολουθεί να υφίσταται για αρκετές εβδομάδες περισσότερο, σε σύγκριση με πριν από τέσσερα χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι η άγρια ​​ζωή της Ανταρκτικής, οι φώκιες και οι πιγκουίνοι, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να καούν από τον ήλιο, ενώ επηρεάζονται και άλλα φυτά και ζώα.

Ειδικότερα, τα ζώα μπορούν να αναπτύξουν καρκίνο από την υπεριώδη ακτινοβολία, όπως και οι άνθρωποι, αν και η γούνα και τα φτερά προσφέρουν κάποια περισσότερη προστασία.

Επικεφαλής της νέας μελέτης ήταν η Sharon Robinson, βιολόγος ειδικευμένη στην κλιματική αλλαγή και ερευνήτρια για την Ανταρκτική στο Πανεπιστήμιο του Wollongong στην Αυστραλία.

Οι ερευνητές αναφέρθηκαν σε δεδομένα της NASA που ανακτήθηκαν από δορυφορικά όργανα που παρακολουθούν τη στιβάδα του όζοντος και συγκέντρωσαν στοιχεία για την επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας σε διάφορα είδη.

«Εάν οι τρύπες του όζοντος μένουν για περισσότερο καιρό ανοικτές, τα ζώα που αναπαράγονται το καλοκαίρι γύρω από την τεράστια ακτογραμμή της Ανταρκτικής θα εκτεθούν σε υψηλά επίπεδα ανακλώμενης υπεριώδους ακτινοβολίας», λέει η Robinson και οι συνεργάτες της.

«Μπορεί να περάσει περισσότερη υπεριώδης ακτινοβολία, η οποία θα αντανακλάται στην ατμόσφαιρα με ιδιαίτερη ευκολία, υποβοηθούμενη από την επιφάνεια του χιονιού και του πάγου.

Η τρύπα του όζοντος δεν παραμένει σε ίδιο μέγεθος καθ' όλη τη διάρκεια του έτους – στην πραγματικότητα, ανοίγει και κλείνει κάθε χρόνο καθώς αλλάζουν οι εποχές και οι θερμοκρασίες.

Συνήθως, η τρύπα του όζοντος ανοίγει γύρω στον Αύγουστο και φτάνει στη μεγαλύτερη διάμετρο της γύρω στον Οκτώβριο πριν κλείσει ξανά στα τέλη Νοεμβρίου.

Ευτυχώς, είναι μια περίοδος που τα περισσότερα ζώα και φυτά της Ανταρκτικής προστατεύονται από χιόνι και θαλάσσιο πάγο.