Αλλαγές στις συνθήκες ξηρασίας συνδέονται με την αύξηση των καταστροφικών πυρκαγιών στη βόρεια Μεσόγειο
Τα καλοκαίρια του 2003 και του 2016 μεγάλα τμήματα της Ευρώπης πλήγηκαν από καταστροφικές πυρκαγιές. Οι ειδικοί αναρωτήθηκαν πώς οι μεταβαλλόμενες συνθήκες ξηρασίας θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη δραστηριότητα αυτού του τύπου των πυρκαγιών. Στο μεσογειακό τμήμα της Γαλλίας, για παράδειγμα, πολλές μεγάλες και καταστροφικές πυρκαγιές εκδηλώθηκαν αυτά τα καλοκαίρια, παρά τις αυξημένες προσπάθειες στον τομέα της διαχείρισης των πυρκαγιών και της αύξησης της ικανότητας καταστολής που τέθηκε σε εφαρμογή από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Ψάχνοντας για απαντήσεις, οι επιστήμονες ανέλυσαν αυτές τις ακραίες πυρκαγιές και διαπίστωσαν ότι προκαλούνται από συγκεκριμένους τύπους ξηρασίας και διαφορετικούς τύπους καιρικών συνθηκών.
Δύο τύποι ξηρασίας είναι ιδιαίτερα υπεύθυνοι για αυτά τα ακραία γεγονότα: οι επονομαζόμενες "ξηρασίες πίεσης" και οι "θερμές ξηρασίες" (“Press droughts” and “hot droughts”).
Οι ξηρασίες πίεσης είναι οι συνεχείς και χρόνιες μειώσεις στη διαθεσιμότητα του νερού, λόγω της μακράς διάρκειας μείωσης των βροχοπτώσεων και / ή υψηλότερων θερμοκρασιών, οι οποίες αυξάνουν τη δυνητική εξατμισοδιαπνοή και μειώνουν την υγρασία του εδάφους.
Αντίθετα, οι παλμικές ξηρασίες έχουν μικρή χρονική διάρκεια, αλλά μεγάλη ένταση.
Η επίδραση μίας παλμικής ξηρασίας σε μια μεγάλης χρονικής διάρκειας ξηρασία πίεσης, μπορεί να μετατρέψει τις συνθήκες σε "θερμή ξηρασία".
Αυτό συνέβη το 2003, όταν συνδυάστηκε μια μακρόχρονη ξηρασία και ένα θερινό κύμα καύσωνα.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι ένα θερμότερο και ξηρότερο κλίμα θα αλλάξει τη συχνότητα, την ένταση ή τη σοβαρότητα των πυρκαγιών. Μία ανάλυση των συνθηκών που οδήγησαν στις ακραίες πυρκαγιές του 2003 και του 2016, υπέδειξαν δύο σημαντικές αλλαγές στις μετεωρολογικές συνθήκες.
Η πρώτη είναι ο τρόπος με τον οποίο οι πυρκαγιές που ενισχύονται από τον άνεμο τροποποιούνται από τις ξηρασίες πίεσης, όπως φαίνεται και από την πυρκαγιά του 2016. Είναι προφανές πως οι μακροχρόνιες ξηρασίες μπορεί να ξηράνουν τη βλάστηση, αυξάνοντας έτσι την επίδραση των πυρκαγιών, και συνεπώς και την έντασή τους, καθώς και το ρυθμό εξάπλωσης.
Η δεύτερη αφορά στον τρόπο με τον οποίο ένα κύμα καύσωνα συμβάλλει στην μακροχρόνια ξηρασία, όπως έγινε το καλοκαίρι του 2003, αυξάνοντας έτσι την τρωτότητα σε ακραίες πυρκαγιές, ακόμα και με απουσία ισχυρών ανέμων.
Αυτοί οι τύποι ακραίων πυρκαγιών αντανακλούν τις αναμενόμενες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής όσον αφορά στις ξηρασίες στη Μεσόγειο και σε άλλες περιοχές του κόσμου.
Οι "ξηρασίες πίεσης" και οι "θερμές ξηρασίες" μπορούν να οδηγήσουν σε συνέπειες που δεν έχουν εξερευνηθεί στο παρελθόν, όπως μία αυξημένη συχνότητα ακραίων πυρκαγιών.
24 Ιουνίου 2018
Πηγή: Climate Change Post
Περισσότερα:
