Ακούστε τους επιστήμονες.

Όσοι είχαμε τη χαρά να μεγαλώσουμε παιδιά θα θυμόμαστε ότι ένα από τα από πιο ακλόνητα επιχειρήματα που ρίχναμε στο τραπέζι για να πείσουμε το παιδί μας που είχε στηλώσει τα πόδια, ήταν η επίκληση του γιατρού.

Δεν πάω σε πιο παλιές γενιές γιατί εκεί υπήρχε και η επίκληση του χωροφύλακα η του μπαμπούλα, που είναι ένα και το αυτό αν το καλοσκεφτείς.

«Το είπε ο γιατρός» ήταν το κλειδί που άνοιγε στόματα για αντιβίωση ή άλλα σιχαμένα πράγματα.

Ήταν η επίκληση της επιστήμης, της αλήθειας, την οποία δεν αγνοείς ή αν το κάνεις διατρέχεις έως και θανάσιμο κίνδυνο.

Αυτό ακριβώς μας λένε τώρα τα παιδιά μας.

Αυτή η Γκρέτα με την οποία έχουν λυσσάξει τόσοι «αντικειμενικοί παρατηρητές», το μόνο που λέει μονότονα και κουραστικά είναι «ακούστε τους επιστήμονες».

Ίσως και γι’ αυτό ενοχλούνται κάποιοι τόσο πολλοί.

Γιατί χρησιμοποιεί τα δικά μας ακλόνητα επιχειρήματα.

 

Και κατεβαίνει μαζί με τα εκατομμύρια των συνομήλικων της σε διαδηλώσεις ειρηνικά, χωρίς να τα σπάνε και να καίνε με μολότοφ. Που θα μπορούσαν άνετα να το κάνουν. Τους καταστρέφουμε το μέλλον, τη ζωή τους. Κι όμως απλά μας υπενθυμίζουν πόσο λάθος κάνουμε με τα δικά μας επιχειρήματα και όπλα.

Διαβολικό.

 

Κι αντί να ντρεπόμαστε που ένα παιδί μας λέει αυτά που θα έπρεπε να λέμε και να κάνουμε, έχουν ξαμοληθεί κονδυλοφόροι απανταχού του υπερθερμαινόμενου πλανήτη και βγάζουν χολή για τη μικρή κοτσιδού, η οποία πάντως δείχνει να αδιαφορεί για όλους αυτούς και μπράβο της.

 

Δυστυχώς το πρόβλημα δεν είναι όλοι αυτοί οι αρνητές.

Το πρόβλημα είναι όλοι οι άλλοι.

Όλοι εμείς.

Εμείς που δείχνουμε να κατανοούμε το πρόβλημα.

Αλλά δεν κατανοούμε τον επείγοντα χαρακτήρα του και συνεχίζουμε στην καθημερινότητα μας, στην κανονικότητα μας.

Μα αυτό ακριβώς άλλαξε.

Το νέο κανονικό είναι η κλιματική κρίση και απαιτεί δράση.

Η κριτική και η αδράνεια του καναπέ δεν αρκεί.

 

Είχα την τύχη και τη χαρά να συμμετάσχω σε αρκετά COP.

Ακόμη και στο ιστορικό COP21 στο Παρίσι.

Είναι η πρώτη φορά που μ’ έχει πιάσει μελαγχολία.

Μπαινοβγαίνω σε παρουσιάσεις και ακούω ουσιαστικά τα ίδια πράγματα.

Το μόνο που έχει αλλάξει δραματικά είναι τα αποδεικτικά στοιχεία: περισσότερα και «χειρότερα», επιβεβαιώνουν ξανά και ξανά σε πόσο λάθος κλιματικό δρόμο είμαστε.

Η επιστήμη μιλάει συνεχώς και επιβεβαιώνει και επαναλαμβάνει με το παραπάνω,  την αρχική της διάγνωση και προτείνει τη διέξοδο από την κρίση.

Οι υπόλοιποι, οι «μεγάλοι», οι ίδιοι άνθρωποι τόσα χρόνια, λέμε τα ίδια παχιά λόγια και στο τέλος την τελευταία μέρα της διάσκεψης, δεν παίρνεται η επιστημονικά σωστή τελική απόφαση, γιατί κάποιες χώρες και κάποια συμφέροντα αντιδρούν και έτσι απλά κλωτσάμε το κλιματικό τενεκεδάκι για το επόμενο COP.

Μόνο οι νέοι δείχνουν να ξέρουν τι πρέπει να γίνει και κυρίως πότε πρέπει να γίνει, αλλά δεν έχουν εξουσία για να το επιβάλουν.

 

Αδιέξοδο.

Και το ρολόι μετράει.

Έμειναν 11 χρόνια για να σώσουμε την παρτίδα.

Όχι δεν έρχεται η συντέλεια του κόσμου σε 11 χρόνια. Αλλά χάνουμε κάθε δυνατότητα να κρατήσουμε την άνοδο της θερμοκρασίας κάτω από 1,5 βαθμούς Κελσίου. Και αυτό θα το πληρώσουν κυρίως τα παιδιά μας…Ξέρετε αυτά που αγαπάμε και κάνουμε τα πάντα για αυτά.

Και αυτά το ξέρουν πια

Όπως το ξέρουμε κι εμείς

Δεν μπορούμε πλέον να επικαλεστούμε άγνοια κινδύνου.

Τι θα γίνει λοιπόν;

Από την μια μεριά οι Τραμπ αυτού του πλανήτη και από την άλλη οι Γκρέτες.

Το πιθανότερο είναι να υπερισχύσουν οι Τραμπ.

Κι αυτό επειδή όλοι εμείς που γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει, μένουμε αμέτοχοι λες και το θέμα αφορά άλλο πλανήτη και άλλα παιδιά.

Τι χρειάζεται για να σηκωθούμε όλοι μαζί από αυτόν τον άθλιο καναπέ;

 

 Γιάννης Τσιπουρίδης

COP25 - Μαδρίτη 9 Δεκεμβρίου 2019