Μ. Σανταμούρης: Με χρήση σύγχρονων τεχνολογιών κατορθώσαμε να μειώσουμε τις μέγιστες θερμοκρασίες στις πόλεις έως και 4,5 βαθμούς
Η κλιματική αλλαγή με τους παρατεταμένους καύσωνες είναι μια πραγματικότητα με οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές παραμέτρους που αρρωσταίνουν εκατομμύρια ανθρώπους, πνίγοντας σταθερά τον πλανήτη.
Όλος ο κόσμος υποφέρει από υπερθέρμανση. Τεράστιες θερμοκρασίες ταλανίζουν όχι μόνον την Ευρώπη, αλλά και την Ασία και τις ΗΠΑ. Σε χώρες όπως η Τυνησία ή η Αλγερία στη βόρεια Αφρική, φτάνουν μέχρι και τους 50 βαθμούς Κελσίου, ενώ στην Ινδία ακραίοι καύσωνες έως και 55 βαθμούς διαρκούν πάνω από 5 ημέρες. Θερμικά ρεκόρ έως 59 βαθμούς καταγράφονται στην Κίνα και στο νότο των ΗΠΑ τα θερμόμετρα δείχνουν 45 βαθμούς.
Με αυτά ως δεδομένα, η συμβολή της αστικοποίησης στις τάσεις υπερθέρμανσης του αέρα λόγω και της πυκνής δόμησης, που αφήνει ελάχιστο χώρο για πράσινο στις πόλεις, καθώς και η ανάλυση των αιτίων, αποτελούν εξαιρετικά σημαντικές παραμέτρους.
O Ματθαίος Σανταμούρης, υπεύθυνος του τμήματος Anita Lawrence High Performance Architecture στο Πανεπιστήμιο Νέας Νότιας Ουαλίας (UNSW) στην Αυστραλία και επικεφαλής ενός επιστημονικού προγράμματος που θα κατεβάσει τη θερμοκρασία σε μία από τις πιο καυτές πρωτεύουσες του κόσμου, το Ριάντ, όπου οι 45 βαθμοί Κελσίου αποτελούν κανονικότητα, μίλησε στον Αθήνα 984 καλεσμένος της Μαργαρίτας Μυτιληναίου για το φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας το οποίο συνδέεται με την αύξηση της θερμοκρασίας στις πόλεις. Αναφέρθηκε επίσης στις νεώτερες εξελίξεις σε σχέση με τις δυνατότητες ανάσχεσης της κλιματικής κρίσης.
«Τα τελευταία χρόνια έχουμε κατορθώσει να μειώσουμε τις μέγιστες θερμοκρασίες στις πόλεις έως και 4,5 βαθμούς. Οι σύγχρονες τεχνολογίες στο συγκεκριμένο τομέα στηρίζονται στη χρήση ψυχρών και υπέρψυχρων υλικών, στην πρόσθετη χρήση εξατμιστικών συστημάτων αλλά και σωστά δομημένου πράσινου σε αστικά σημεία. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη 250 έργα για τη μείωση της θερμοκρασίας σε μεγαλουπόλεις , που είναι λιγότερο επιβαρυμένες από την Αθήνα. Υπάρχουν πρόνοιες και πολιτικές για να βοηθηθούν και να ζήσουν καλύτερα οι πολίτες» είπε χαρακτηριστικά.
Ωστόσο, όλα τα project αστικής θερμικής ανάσχεσης προϋποθέτουν εντατική επιστημονική επεξεργασία και όχι βιαστικές λύσεις απέναντι σε ένα φαινόμενο που απαιτεί ολιστικές θεραπείες μετά από εξονυχιστικό έλεγχο των αιτίων.
«Δεν μπορεί τα έργα να γίνονται με οδηγό την εμπειρία. Να φυτεύουμε δηλαδή ένα δέντρο εδώ ή ένα υλικό λίγο πιο πέρα. Υπάρχει μια επιστήμη προκειμένου να πετύχουμε αυτούς τους στόχους. Όπως συμβαίνει και στην ιατρική δεν γίνεται να δώσουμε ασπιρίνη σε έναν πάσχοντα από καρκίνο ή φυματίωση και να περιμένουμε να δούμε αποτελέσματα. Υπάρχει συγκεκριμένη επιστήμη για την θερμική ανάσχεση και αυτή είναι αρμόδια να δώσει την ενδεδειγμένη λύση στο πρόβλημα, χωρίς να σπαταληθούν οι πόροι που θα διατεθούν» υποστήριξε ο διακεκριμένος επιστήμονας.
Η ανάλυση των αιτίων είναι λοιπόν εξαιρετικά σημαντική παράμετρος γιατί όπως εξήγησε «είναι άλλοι οι λόγοι που μπορεί να έχουμε αύξηση της θερμοκρασίας στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, ή στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας και διαφορετικοί για την ύπαρξη του ίδιου φαινομένου στην Γλυφάδα ή την Κυψέλη».
Εξάλλου, τα έργα βιτρίνας- σύμφωνα με τον ίδιο- είναι πιο κοστοβόρα και προκαλούν το φαινόμενο του ντόμινο «διότι αυξάνουν έως και 50% την κατανάλωση ενέργειας για τα νοικοκυριά, αλλά και κατά 45% την θνησιμότητα εξαιτίας των υψηλών θερμοκρασιών. Παράλληλα, αυξάνουν την ρύπανση σε επίπεδο όζοντος, μειώνουν κατά 50% την αποδοτικότητα του πληθυσμού, δημιουργούν τεράστια προβλήματα στους πολίτες με χαμηλό εισόδημα και δείχνουν ξεκάθαρα το γιγαντιαίο κόστος της αδράνειας».
Ολοκληρώνοντας, ο Ματθαίος Σανταμούρης υπογράμμισε πως με αυτό τον τρόπο «επαληθεύονται τα χειρότερα σενάρια προ πενταετίας για την υπερθέρμανση του πλανήτη, ο οποίος πλέον κινείται σε αχαρτογράφητα νερά».
