Ψηφίστε σαν να κρέμεται ο κόσμος όλος από την ψήφο σας. Γιατί όντως κρέμεται.

Ελπίζω να έχετε «κουραστεί» να διαβάζετε για την κλιματική αλλαγή και τους κινδύνους που αντιμετωπίζετε και θα αντιμετωπίσετε εξ αιτίας της επιδείνωσης της έντασης και της συχνότητας των ακραίων καιρικών φαινομένων και εξ αιτίας της ανόδου της στάθμης των θαλασσών και … και ……

Όχι όμως να έχετε βαρεθεί, γιατί ελπίζω επίσης να αναζητάτε ακόμη περισσότερη πληροφόρηση, για το πώς θα αντιμετωπιστεί με κάποιο ρεαλιστικό βαθμό επιτυχίας αυτή η παγκόσμια απειλή.

Αλλά πιο πολύ και πάνω από όλα ελπίζω να έχετε συνειδητοποιήσει ότι αν δεν κάνετε κι εσείς κάτι, αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί να στεφθεί με επιτυχία.

Για να ξεκαθαρίζουμε ένα-ένα τα θέματα όπως ανακύπτουν, ας εξετάσουμε πρώτα την αρχή του «Όλοι φταίμε το ίδιο» που είναι παρόμοια με την αρχή «Όλοι μαζί τα φάγαμε».

Όπως και να το κάνουμε είναι μερικά πράγματα στα οποία το μέγεθος μετράει.

Βρίσκομαι στην Κένυα αυτές τις ημέρες για ένα συνέδριο και μια από τις βασικές συζητήσεις είναι πως θα ηλεκτροδοτηθούν τα 600 εκατομμύρια Αφρικανών και τα συνολικά 1,2 δισεκατομμύρια παγκοσμίως, οι οποίοι δεν ζούνε απλά σε συνθήκες ενεργειακής φτώχιας αλλά σε κατάσταση απόλυτης ενεργειακής στέρησης.

Ποια η ευθύνη τους στην δημιουργία και στην συνέχεια στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής;

Ποια η ευθύνη του μέσου Αμερικανού που εκπέμπει 16,5 τόνους διοξειδίου του άνθρακα ή του κατοίκου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων που εκπέμπει 23,3 τόνους διοξειδίου του άνθρακα και του μέσου Κενυάτη που εκπέμπει 0,3 τόνους διοξειδίου του άνθρακα;

Ποια η ευθύνη του μέσου καταναλωτή που χρησιμοποιεί (-ούσε) μερικές δεκάδες πλαστικές σακούλες ετησίως και ποια των εταιρειών που πακετάριζαν τα πάντα με πλαστικό και του έμαθαν να χρησιμοποιεί το πλαστικό σε κάθε δραστηριότητα του;

Δεν παραθέτω επιχειρήματα απενοχοποίησης μας ως άτομα καταναλωτές. Αλλά διαφωνώ με το να περνούν όλα προς τα κάτω σε εμάς, σαν να είναι αυξήσεις τιμών.

Καμία απενοχοποίηση. Το αντίθετο.

Κι οι δικές μας ευθύνες είναι πολύ μεγάλες.

Καθημερινά ψηφίζουμε και ενισχύουμε ή αποδυναμώνουμε θέσεις κι αρχές.

Ψηφίζουμε με τα ψώνια μας, με τις επιλογές μας, με τις συνήθειες μας.

Όσο πιο βιώσιμες είναι οι επιλογές μας τόσο περισσότερο συμβάλουμε στην αντιμετώπισης της κλιματικής και περιβαλλοντικής κρίσης. 

Όλες οι επιλογές μας μετράνε.

Και περισσότερο η κορυφαία όλων: η πολιτική επιλογή.

Οι εκλογές έρχονται. Όλοι το συζητάμε.

Αλήθεια, με ποια κριτήρια θα ψηφίσουμε;

Την οικονομία; Το Σκοπιανό; Τις περικοπές στις συντάξεις; Το σκάνδαλο Σόρος; Το σκάνδαλο ΚΕΕΛΠΝΟ; Τις υποσχέσεις που δόθηκαν και δεν τηρήθηκαν; Την αξιοπιστία αυτών που θα δοθούν τώρα;

Πόσο θα μετρήσει στην ψήφο μας η κλιματική αλλαγή σαν κριτήριο;

Οι πολιτικοί που ψηφίζετε έχουν θέση ή γνώση για το θέμα;

Την γνωρίζετε;

Σίγουρα ο όρος «κλιματική αλλαγή» έχει προστεθεί στην ρητορική τους σαν σημείο αναφοράς. Κάθε πολιτικός που «σέβεται» τον εαυτό του, λέει και μια φράση για την κλιματική αλλαγή.

Ξέρει τι λέει; Σας ενδιαφέρει να μάθετε αν ξέρει για ποιο πράγμα μιλάει;

Το κόμμα που θα ψηφίσετε τι έχει κάνει ή τι θέση έχει πάρει για την κλιματική αλλαγή; Για τις ανανεώσιμες; Αναφέρει την κλιματική αλλαγή στο πρόγραμμα του; Την αναφέρει, έτσι για να έχουμε να λέμε ή γιατί αναγνωρίζει πραγματικά την σημασία της; Όπως αναφέρει την ισότητα των δυο φύλων, την δικαιοσύνη και τόσα άλλα των οποίων η σημασία θάφτηκε κάτω από τον ξύλινο λόγο.

Όλοι κατηγορούμε τους πολιτικούς ότι ο χρονικός ορίζοντας των ενδιαφερόντων τους φτάνει μέχρι τις επόμενες εκλογές στην καλύτερη περίπτωση και μέχρι τον επόμενο ανασχηματισμό στην χειρότερη.

Ο δικός μας ο ορίζοντας μέχρι που φτάνει;

Βλέπουμε πιο μακριά από τους πολιτικούς; Ή μας έχουν εγκλωβίσει στην δική τους οπτική; Μπορούμε να αλλάξουμε την πολιτική ατζέντα;

Ψηφίζουμε σαν να είχε σημασία των μέλλον των παιδιών μας;

Η έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) για τον 1,5ο Κελσίου, που κυκλοφόρησε τον προηγούμενο μήνα ήταν ξεκάθαρη: Μια δεκαετία και μισός βαθμός Κελσίου μας χωρίζουν από την καταστροφή.

Και μεταξύ μας δεν χρειαζόμασταν την έκθεση για να καταλάβουμε τι συμβαίνει.

Τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής τις βιώνουμε ή τις βιώνουν συνάνθρωποι μας με τον πιο σκληρό τρόπο:

Η Καλιφόρνια καίγεται πάλι. 25  νεκροί ως τώρα.

Φονικές πλημμύρες στην Ιταλία, 30 νεκροί

Αποκολλήθηκε και άλλος παγετώνας στην Ανταρκτική.

Τυφώνας Michael στη Φλόριδα που ακολουθεί τον τυφώνα…. και προηγείται του τυφώνα…  τυφώνες χωρίς τέλος και ο καθένας να σπάει κάποιο ρεκόρ. 

Το καταστροφικό καλοκαίρι του 2018 σε όλο το βόρειο ημισφαίριο.

Μάντρα Αττικής,

Μάτι Αττικής

……….

Οι εκλογές θα έρθουν αργά ή γρήγορα και θα κληθούμε να πάρουμε θέση.

Αν μέσα από τη θολούρα των δεκάδων «επίκαιρων» θεμάτων που τα πολιτικά κόμματα θα θέσουν στην ημερήσια διάταξη των εκλογών και τα οποία εξυπηρετούν κυρίως κομματικούς εκλογικούς στόχους, δεν καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε το ένα και μοναδικό που αφορά στην ίδια μας την επιβίωση και το οποίο σίγουρα ΔΕΝ θα βρίσκεται μέσα στην ημερήσια διάταξη, θα αποτύχουμε έναντι όλων των επόμενων γενιών.

Πρέπει να ψηφίσουμε σαν να κρέμεται ο κόσμος όλος από την ψήφο μας.

Γιατί όντως κρέμεται κι αν πέσει θα μας πάρει και θα μας σηκώσει.

 

Γιάννης Τσιπουρίδης

Μομπάσα Κένυα

12 Νοεμβρίου 2018