IRENA: Θα χρειαστεί διπλάσια ισχύς ΑΠΕ απ’ την προβλεπόμενη ως το 2030 για να επιτευχθεί ο στόχος της κλιματικής ουδετερότητας

Οι ΑΠΕ αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά» της ενεργειακής μετάβασης και μιας βιώσιμης κλιματικής λύσης. Ωστόσο, από τους 183 συμμετέχοντες στη συμφωνία του Παρισιού, μόνο 143 χώρες έχουν καθορισμένους στόχους στα εθνικά τους σχέδια, με τη συντριπτική πλειονότητα να αφορά στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ μόλις 12 χώρες έχουν δεσμευτεί για ένα συγκεκριμένο ποσοστό ΑΠΕ στο ενεργειακό τους μείγμα.

Σύμφωνα με την έκθεση «Renewable Energy Targets in 2022: A guide to design», που δημοσιεύθηκε από τον Διεθνή Οργανισμό Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (IRENA) κατά τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP27), οι προσπάθειες για την ενεργειακή μετάβαση σε συλλογικό επίπεδο, μέχρι σήμερα δεν είναι επαρκείς, παρά τις δεσμεύσεις για το κλίμα με ορίζοντα το 2030.

Η έκθεση του IRENA αποτελεί μια προειδοποίηση προς τη διεθνή κοινότητα, όπως ανέφερε ο Γενικός Διευθυντής του οργανισμού, Francesco La Camera, καλώντας τους παγκόσμιους ηγέτες να λάβουν τα αναγκαία μέτρα, ώστε να καλυφθεί το χάσμα στην ανάπτυξη των ΑΠΕ, αξιοποιώντας όλο το διαθέσιμο δυναμικό.

«Υπάρχει ανάγκη για πραγματικό επείγοντα χαρακτήρα. Παρά κάποια πρόοδο, η ενεργειακή μετάβαση απέχει πολύ από το να βρίσκεται σε καλό δρόμο», τόνισε, προσθέτοντας ότι οποιαδήποτε βραχυπρόθεσμη υστέρηση θα μειώσει περαιτέρω την πιθανότητα να διατηρηθεί ο στόχος του περιορισμού της αύξησης της θερμοκρασίας στον 1,5°C.

Καθοριστικό «σκαλοπάτι» το 2030

Ειδικότερα, όπως προβλέπει η ανάλυση του IRENA, η μισή ενέργεια που θα καταναλώνεται το 2050 θα αφορά ηλεκτρική ενέργεια. Το 90 % της απανθρακοποίησης, θα περιλαμβάνει ΑΠΕ μέσω της ηλεκτροπαραγωγής, της αποδοτικότητας, της ηλεκτροκίνησης, της βιώσιμης βιοενέργειας και του πράσινου υδρογόνου. Ωστόσο, η επίτευξη του κλιματικού στόχου για το 2050 θα εξαρτηθεί από επαρκή δράση έως το 2030.

Επιπλέον, διαπιστώνει ότι μέχρι το 2030, ο στόχος για τα 5,4 TW εγκατεστημένης ισχύος ΑΠΕ, αποτελεί μόνο το μισό των 10,8 TW εγκατεστημένης ισχύος που απαιτούνται, σύμφωνα με το σενάριο του 1,5°C. Για να επιτευχθεί το «καθαρό μηδέν», ο παρα

Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι οι χώρες θα πρέπει να προσθέσουν 2,3 TW, που ισοδυναμεί με μέσες ετήσιες προσθήκες 259 GW τα επόμενα εννέα χρόνια. Δηλαδή, πρόκειται για εφικτό στόχο, αφού τα τελευταία δύο χρόνια, το 2020 και το 2021, παρά τις επιπλοκές που προέκυψαν από την πανδημία και τις επακόλουθες διαταραχές της αλυσίδας εφοδιασμού, προστέθηκαν σχεδόν 261 GW κάθε χρόνο.

Επιπλέον, ο στόχος για πράσινη ενέργεια, κατανέμεται ανομοιόμορφα σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Ασία, για παράδειγμα, αντιπροσωπεύει το μισό αυτού, ακολουθούμενη από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Συγκριτικά, η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική αντιπροσωπεύουν μόλις το 3% των παγκόσμιων στόχων ανάπτυξης για το 2030, παρά το υψηλό δυναμικό της περιοχής, ενώ η Υποσαχάρια Αφρική αντιπροσωπεύει μόλις το 2% αντίστοιχα.

Οι χώρες που στοχεύουν στο υψηλότερο επίπεδο ανάπτυξης είναι όλες μέλη της G20, αποτελώντας σχεδόν το 90% του παγκόσμιου συνολικού στόχου.