Το 2023 η πολιτεία να δώσει έμφαση στο στρατηγικό συνδυασμό αιολικών και φωτοβολταϊκών

Την χρονιά που μας πέρασε, όλοι οι μεγάλοι κατασκευαστές εξοπλισμού βρέθηκαν σε δεινή θέση. Οι λόγοι λίγο πολύ γνωστοί και έχουν να κάνουν με τη γενικότερη αναταραχή ως απόρροια του Covid19 και του πολέμου στην Ουκρανία. Παρ’ολα αυτά, οι εκτιμήσεις των ειδικών για το μέλλον είναι ευοίωνες. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι, εφόσον οι προβλέψεις επιβεβαιωθούν, τι θα κάνουμε εν τω μεταξύ.

Ευτυχώς η Ελλάδα είχε δημιουργήσει μία κρίσιμη μάζα έργων προς εκτέλεση τα προηγούμενα χρόνια, που κρατάνε τις μηχανές της αγοράς ζεστές. Δυστυχώς η Ελλάδα (όπως και πολλές άλλες αγορές) δεν έχει αντιληφθεί-ή δεν την νοιάζει να το κάνει-ότι οι όποιες καθυστερήσεις (στην προκήρυξη διαγωνισμών, την αδειοδότηση, την διάθεση ηλεκτρικού χώρου, την θέσπιση πλαισίου για υπεράκτια κλπ.) δημιουργεί τρύπες. Και δυστυχώς, οι τρύπες αυτές βρίσκονται μπροστά μας: Μιλώντας μόνο για το 2023 θα δούμε δυστυχώς επιβράδυνση του ρυθμού σύνδεσης νέων αιολικών πάρκων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται τόσο για την εθνική οικονομία, την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας και τέλος για το οικοσύστημα των εταιριών που τα υποστηρίζουν.

Το μίγμα τεχνολογιών ΑΠΕ το 2022 παρέμεινε στο προσκήνιο για όλους τους λάθος λόγους. Ποιος δηλαδή θα συνδεθεί πρώτος στο σύστημα, πως θα κερδίσουν και μερικά αιολικά στον προδιαγραφόμενο «ηλιακό» διαγωνισμό, και πως πολλοί μικροί επενδυτές θα κάνουν το αντιστοίχως μικρό φωτοβολταϊκό τους.

Εύχομαι το 2023 η πολιτεία να δώσει έμφαση στο στρατηγικό συνδυασμό των αιολικών και φωτοβολταϊκών με κριτήριο το τι μείγμα χρειαζόμαστε για ένα ασφαλές, φθηνό και κατά το δυνατόν ανεξάρτητο ενεργειακό σύστημα και να θεσμοθετήσει με βάση αυτό, και μόνον αυτό. Οι τεχνολογίες δεν είναι ανταγωνιστικές αλλά συμπληρωματικές ενός εύρυθμου ενεργειακού συστήματος.

Τα υπεράκτια αιολικά πάρκα, παρουσιάζονται ως η λύση σε κάθε πρόβλημα. Παρ’όλα αυτά ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα και για το προσεχές μέλλον τα χερσαία αιολικά αποδεδειγμένα προσφέρουν την ανταγωνιστικότερη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε σχέση με τον αχαρτογράφητο χώρο των υπεράκτιων αιολικών στην χώρα μας. Θα δουλέψουμε όλοι σκληρά να φέρουμε και τα υπεράκτια στην Ελλάδα νωρίτερα και μεγαλύτερα, αλλά ας θυμηθούμε ότι στην δεκαετία που μεσολαβεί από σήμερα μέχρι τις πρώτες υπεράκτιες εγκαταστάσεις, πρέπει να συνεχίσουμε να ενισχύουμε την παρουσία των ΑΠΕ στο μείγμα με χερσαίες εγκαταστάσεις.

Η εύκολη λύση των οριζόντιων «απάτητων» απαγορεύσεων και παραπομπή όλων των προβλημάτων για λύση στη…θάλασσα, δεν είναι ο πιο γρήγορος και αποδοτικός δρόμος προς την ενεργειακή μας ανεξαρτησία.

Τέλος, ας κρατήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι η εγχώρια παραγωγή εξοπλισμού και οι ανταγωνιστικές τιμές εξοπλισμού στα υπεράκτια χρειάζονται όγκο. Η Ελλάδα θα ανταγωνιστεί για εγχώρια παραγωγή και εξοπλισμό με επιμέρους έργα συνολικής ισχύος 2GW μία παγκόσμια αγορά όπου σχεδιάζονται μοναδιαία έργα των 2GW ή και μεγαλύτερα!

Το 2023 ας δούμε με μεγαλύτερο ρεαλισμό το μέγεθός της αγοράς μας, τις ικανότητές μας και τις ανάγκες μας για πιο φθηνή, εγχώρια παραγόμενη και τεχνολογικά άμεσα διαθέσιμη πράσινη ενέργεια.

* Ο κ. Μάριος Ζάγγας είναι Γενικός Διευθυντής Vestas Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ

Το άρθρο περιλαμβάνεται στο αφιέρωμα του energypress για τις προκλήσεις, τους φόβους και τις προσδοκίες στον ενεργειακό τομέα το 2023