Η ηλεκτροκίνηση δεν είναι ταξική πολιτική.
Όλοι όσοι ζούμε σε αστικά κέντρα, ιδιαίτερα στα μεγαλύτερα, θυμόμαστε πώς καθάρισε η ατμόσφαιρα και πώς μειώθηκε η ηχορύπανση από τα συμβατικά οχήματα τις μέρες που έπρεπε να μείνουμε σπίτι για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία. Αναρωτιέμαι γιατί αυτό να είναι κάτι συγκυριακό που οφείλεται σε έναν αρνητικό εξωτερικό παράγοντα. Γιατί να μη διεκδικήσουμε να γίνει μόνιμο χαρακτηριστικό των πόλεών μας; Η ηλεκτροκίνηση και τα ηλεκτρικά οχήματα με μηδενικούς ή πολύ χαμηλούς ρύπους μπορούν να γίνουν σύμμαχοί μας για καθαρή ατμόσφαιρα στις πόλεις μας και μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Με την ηλεκτροκίνηση μπορούμε, ακόμη, να πετύχουμε μια σημαντική δέσμευση που έχουμε αναλάβει ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης: να μεταβούμε σε μια οικονομία μηδενικών ρύπων μέχρι το 2050. Πόσο μάλλον όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει βάλει την ηλεκτροκίνηση στο επίκεντρο των νέων χρηματοδοτικών εργαλείων της. Η πράσινη μετάβαση προϋποθέτει, βέβαια, ότι ο ηλεκτρισμός που χρησιμοποιούν τα ηλεκτρικά ΙΧ είναι καθαρός και δεν παράγεται από λιγνίτη ή ακόμη και από φυσικό αέριο. Η ηλεκτροκίνηση είναι λοιπόν και αυτή ένας από τους λόγους για τους οποίους έχουμε βάλει μπροστά την απολιγνιτοποίηση, την απεξάρτηση δηλαδή της χώρας μας από τη χρήση λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή, και έχουμε θέσει ως στόχο το 2030 το 60% της παραγωγής ηλεκτρισμού να είναι πράσινη. Να παράγεται βασικά από τον ήλιο και τον αέρα.
Η ηλεκτροκίνηση είναι επίσης μια σημαντική αναπτυξιακή ευκαιρία για τη χώρα. Μια ευκαιρία να μπει σε μια καινούργια και ταχέως αναπτυσσόμενη αγορά: αυτή της παραγωγής ηλεκτρικών οχημάτων και των μερών τους. Το φροντίσαμε αυτό με τον νόμο για την ηλεκτροκίνηση. Και τα κίνητρα που δώσαμε για την εγκατάσταση στη Δυτική Μακεδονία και στη Μεγαλόπολη –τις περιοχές που επηρεάζονται από την απολιγνιτοποίηση– εταιρειών οι οποίες δραστηριοποιούνται στην παραγωγή φορτιστών και μπαταριών για ηλεκτρικά οχήματα. Αυτό είναι καλό για τις επενδύσεις, για τις θέσεις εργασίας, για την ανάπτυξη.
«Ταξική πολιτική» αποκάλεσαν ορισμένοι την προσπάθειά μας να μπούμε επιτέλους στην εποχή της ηλεκτροκίνησης και στην Ελλάδα. Ας δούμε όμως τα στοιχεία: Εδώ και ενάμιση μήνα που τρέχει το πρόγραμμα «Κινούμαι Ηλεκτρικά», έχουν κατατεθεί αιτήσεις για περίπου: 450 ηλεκτρικά αυτοκίνητα, 1.200 ηλεκτρικά σκούτερ, 5.300 ηλεκτρικά ποδήλατα. Δηλαδή τα ηλεκτρικά σκούτερ και τα ηλεκτρικά ποδήλατα αντιστοιχούν στο 94% των συνολικών αιτήσεων! Το επιχείρημα περί ταξικής πολιτικής καταρρέει όπως ένας πύργος από τραπουλόχαρτα.
Είναι, φυσικά, αλήθεια ότι μέσα σε αυτές τις λίγες εβδομάδες έχουν γίνει αιτήσεις για περισσότερα ηλεκτρικά αυτοκίνητα από αυτά που έχουν πουληθεί στην Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια! Στοιχείο που δείχνει την επιτυχία του προγράμματος. Η υψηλή όμως ζήτηση των ηλεκτρικών σκούτερ και ποδηλάτων αποδεικνύει ότι μιλάμε στην πραγματικότητα για μια πολιτική που απευθύνεται στους πολλούς και όχι στους λίγους. Μια πολιτική που αγκαλιάζεται στην πράξη. Και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Διότι μόνο να κερδίσουμε έχουμε από την ηλεκτροκίνηση.
Η Ελλάδα ανήκε μέχρι πρόσφατα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις οποίες η ηλεκτροκίνηση βρισκόταν ουσιαστικά σε εμβρυϊκό στάδιο. Αυτό τώρα αλλάζει. Η Ελλάδα μπαίνει και αυτή στην εποχή της ηλεκτροκίνησης. Και εμείς φροντίζουμε το πέρασμα αυτό να γίνει με πολιτικές που έχουν στο επίκεντρό τους το περιβάλλον, τους νέους, τις επενδύσεις, τις δουλειές, την ανάπτυξη. Βρισκόμαστε μόλις στην αρχή!
15 Οκτωβρίου 2020
energypress
