Το κρυμμένο κόστος άνθρακα πίσω από τα καθημερινά αντικείμενα.
Οι πλούσιες χώρες εισάγουν προϊόντα, αλλά όχι και τις εκπομπές της παραγωγής τους
Οι στόχοι που τέθηκαν στη συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή είναι φιλόδοξοι, αλλά και αναγκαίοι. Η μη τήρησή τους θα οδηγήσει σε εκτεταμένη ξηρασία, ασθένειες και απελπισία ορισμένες από τις φτωχότερες περιοχές του κόσμου. Υπό αυτές τις συνθήκες, η μαζική μετανάστευση είναι σχεδόν αναπόφευκτη.
Ωστόσο, εάν τα πλουσιότερα έθνη θέλουν να δουν σοβαρά τη δέσμευσή τους για τους στόχους της συμφωνίας του Παρισιού, τότε πρέπει να αρχίσουν να λογοδοτούν για τις εκπομπές άνθρακα που περιέχονται στα προϊόντα που εισάγουν.
Η βαριά βιομηχανία και η συνεχής ζήτηση για καταναλωτικά αγαθά αποτελούν βασικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην κλιματική αλλαγή. Στην πραγματικότητα, το 30% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου παράγονται μέσω της διαδικασίας μετατροπής μεταλλικών μεταλλευμάτων και ορυκτών καυσίμων, σε αυτοκίνητα, πλυντήρια και ηλεκτρονικές συσκευές.
Η αυξανόμενη ζήτηση αυτών των αντικειμένων που εξυπηρετούν την καθημερινή μας ευκολία, επιδεινώνει το πρόβλημα. Μόνο για τα μεταλλεύματα, ο ρυθμός εξόρυξης υπερδιπλασιάστηκε μεταξύ 1980 και 2008 και δεν δείχνει καθόλου επιβράδυνση.
Κάθε φορά που αγοράζετε ένα καινούργιο αυτοκίνητο, για παράδειγμα, ουσιαστικά εξορύσσετε 3-7g "μέταλλα ομάδας πλατίνας" για να καλύψετε τον καταλυτικό μετατροπέα. Τα έξι στοιχεία της ομάδας πλατίνας έχουν τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις από όλα τα μέταλλα και η παραγωγή μόνο ενός κιλού απαιτεί την εκπομπή χιλιάδων κιλών CO2.
Αυτό το αυτοκίνητο καταναλώνει επίσης ένα τόνο χάλυβα και μπορείτε να προσθέσετε σε αυτό μία ποσότητα αλουμινίου, πλήθος πλαστικών και, στην περίπτωση ηλεκτρικών αυτοκινήτων, στοιχεία σπάνιων γαιών.
Συχνά, κανείς δεν λογοδοτεί για τις εκπομπές άνθρακα που συνδέονται με αυτά τα υλικά, επειδή παράγονται σε χώρες όπου η «βρώμικη» βιομηχανία εξακολουθεί να είναι πολιτικά αποδεκτή ή θεωρείται ως ο μόνος τρόπος για να ξεφύγουν από τη φτώχεια.
Στην πραγματικότητα, από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που ευθύνονται ευρωπαίοι καταναλωτές, το 22% κατανέμεται σε μέρη που δεν ισχύουν οι συμβατικές πρακτικές λογιστικής του άνθρακα.
Για να έχετε πλήρη αίσθηση του αποτυπώματος άνθρακα ενός αυτοκινήτου, θα πρέπει να λάβετε υπόψη τις εκπομπές που πηγαίνουν στην παραγωγή των πρώτων υλών και σκάβοντας μια τρύπα στο έδαφος δύο φορές - μία φορά για να εξαγάγετε τα μέταλλα που περιέχονται στο αυτοκίνητο, μία φορά για να τα πετάξετε όταν δεν μπορούν πλέον να ανακυκλωθούν.
Οι κυβερνήσεις των πλουσιότερων χωρών που εισάγουν προϊόντα αλλά όχι τις εκπομπές τους πρέπει να σταματήσουν να κουνάνε το δάχτυλο στην Κίνα ή σε άλλους γίγαντες κατασκευής ή εξόρυξης, και να αρχίσουν να αναλαμβάνουν την ευθύνη. Αυτό σημαίνει να προχωρήσουμε στην εφαρμογή βιώσιμων υλικών στρατηγικών που καλύπτουν ολόκληρο τον κύκλο ζωής ενός προϊόντος από την εξόρυξη έως την κατασκευή, τη χρήση και τελικά τη διάθεση.
Όσον αφορά στην ατομική ευθύνη, οι άνθρωποι πρέπει να ψηφίζουν με τα χρήματά τους. Ήρθε η ώρα να απορρίψουμε όσους κρύβουν το κόστος του άνθρακα που περιέχεται στα προϊόντα τους και που τα σχεδιάζουν να αποτύχουν, προκειμένου να βάλουν τα κέρδη τους πάνω από τους ανθρώπους και το περιβάλλον.
23 Μαΐου 2018
Των Kai Whiting και Luis Gabriel Carmona
Πηγή: Independent
Περισσότερα:
