Η κόρη μου έχει δίκιο: η γενιά μου καταστρέφει τον κόσμο της.

22 07 2018 | 10:06

Κληρονόμησα έναν καλύτερο κόσμο από τους γονείς μου. Τα παιδιά μας δεν μπορούν να πουν το ίδιο στην εποχή του Trump, της τρομοκρατίας και των αρνητών της κλιματικής αλλαγής

Μέσα στο αυτοκίνητο, η μικρή 10χρονη κόρη μας, είπε μία μέρα:

«Μαμά και μπαμπά - δεν θέλω να σας ταράξω με αυτό που θα πω. Να πω ότι όταν αναφέρομαι σε εσάς, δεν εννοώ σε εσάς προσωπικά, αλλά στη γενιά σας. Λοιπόν, εσείς καταστρέφετε τον κόσμο για τη δική μου γενιά .

Ο κόσμος είναι πιο επικίνδυνος από ό, τι όταν ήσασταν παιδιά, όλο και περισσότερα είδη εξαφανίζονται, υπάρχουν περισσότεροι πρόσφυγες και τους φέρονται όλο και πιο άσχημα, υπάρχουν περισσότεροι πόλεμοι, υπάρχει περισσότερη τρομοκρατία και περισσότερος ρατσισμός, και δεν έχετε σταματήσει την κλιματική αλλαγή.

Χωρίς προσβολή- αλλά είναι αλήθεια. Καταστρέφετε τον κόσμο μου.»

Είναι αδύνατο να εξηγήσω σε κάποιον, πόσο βαριά με χτύπησαν αυτά τα λόγια, που ως επί το πλείστον είναι αλήθεια. Όσοι ανήκουν στη γενιά μου ξέρουν ότι είχαμε την τύχη να μην είμαστε αναγκασμένοι να πάμε σε πόλεμο, να έχουμε ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, σχετικά σταθερή κυβέρνηση, ισχυρή εθνική και παγκόσμια οικονομία, λογικές προοπτικές απασχόλησης και ασφάλεια και, παρά τα γελοία επιτόκια στα μέσα της δεκαετίας του '80, κάθε προοπτική κατοχής των δικών μας κατοικιών.

Τη δεκαετία του '80 η κύρια παγκόσμια ανησυχία μας ήταν ο πυρηνικός Aρμαγεδδών στο τέλος του ψυχρού πολέμου. Σήμερα, η καθημερινή απειλή μπορεί να είναι η Κίνα, το Ιράν ή η Βόρεια Κορέα, με σταθερή βέβαια, δεδομένης της στρατοκρατίας και του απρόβλεπτου Trump, την Αμερική.

Ακόμα και οι πιο συντηρητικοί εκφράζουν τους φόβους τους όσον αφορά στον Trump, το μίσος του για τις γυναίκες και τις μειονότητες, την ιδιοσυγκρασιακή ακαταλληλότητά του. Η κόρη μου και οι φίλοι της αναφέρονται στον Trump διαρκώς, ως παρούσα αλλά και μελλοντική απειλή για τον κόσμο τους.

Επίσης, στη γενιά μας η πρώιμη τότε επιστήμη της κλιματικής αλλαγής ήταν εκεί και προειδοποιούσε. Οι κυβερνήσεις χρειάζονταν ελάχιστα πειστήρια, και είχαν αρχίσει να ενεργούν. Η αλλαγή δεν αντικρουόταν εσκεμμένα, όπως συμβαίνει σήμερα, ως ζήτημα πεποίθησης (παρά την επιστήμη) που διαιρεί την πολιτική, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την κοινωνία και θα παραδώσει στα παιδιά μας, νεκρούς κοραλλιογενείς, εξαφανισμένα είδη και άνοδο της στάθμης της θάλασσας.

Υπάρχουν γονείς που παλεύουν σε μεγάλο βαθμό για να προστατεύσουν τα παιδιά τους από τα σκληρά πρόσωπα του κόσμου - τον πόλεμο, την πείνα, την απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, τον τοξικό ρατσισμό, την τρομοκρατία.

Εμείς ποτέ δεν δοκιμάσαμε να το κάνουμε αυτό. Οι μέρες άρχιζαν και τελείωναν πάντα στα σπίτια μας με ραδιοφωνικά νέα και τρέχουσες ειδήσεις. Υπήρχαν πάντα καθημερινές εφημερίδες και η συζήτηση στην οικογένεια αναπόφευκτα συμπεριλαμβάνει μία ποσότητα εγχώριων αναλύσεων και γεωπολιτικών θεμάτων. Θέλαμε να μεγαλώσουμε καλά πληροφορημένα, με κοινωνική και πολιτική υπεθυνότητα παιδιά.

Αυτό που κρατάω όμως από τα λόγια της κόρης μου, είναι η έλλειψη οποιουδήποτε ίχνους φόβου.

Ίσως τελικά να κάναμε και κάτι σωστά.

Ο Paul Daley είναι Αυστραλός αρθρογράφος του Guardian

17 Μαΐου 2018

Του Paul Daley

Πηγή: The Guardian

Περισσότερα: