Που πήγε ο χειμώνας;
Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ο Harry Brower, δήμαρχος του North Slope Borough στην Αλάσκα, ήταν σπίτι του όταν άκουσε έναν απίστευτο ήχο : τον παφλασμό των κυμάτων στην ακτή. Ήταν σαν να ακούς χαλάζι να πέφτει στη Σαχάρα.
Η θάλασσα της Αρκτικής παγώνει συνήθως από τον Οκτώβριο, αλλά το 2017 αυτό έγινε λίγες μέρες πριν μπει ο νέος χρόνος.
Το Utqiaġvik είναι ένας μεγάλος, διάσπαρτος οικισμός στην Αλάσκα, αλλά παραμένει μια απομονωμένη πόλη παρά την άφιξη του διαδικτύου. Τον περασμένο χειμώνα, η θερμοκρασία έφτασε στο -1℃, περίπου 22℃ υψηλότερα από την συνήθη για αυτή την εποχή θερμοκρασία. Κι αυτό ήρθε σε συνέχεια μιας σειράς πιο θερμών από το συνηθισμένο χειμώνων. Μάλιστα τον Δεκέμβριο, οι μετρήσεις της θερμοκρασίας από τον μετεωρολογικό σταθμό του Utqiaġvik ήταν τόσο περίεργες που προκάλεσαν αυτόματο τερματισμό του συστήματος για την προστασία των δεδομένων, διότι εκλήφθηκε σαν λάθος του συστήματος.
Η Εθνική Ωκεανολογική και Ατμοσφαιρική Διοίκηση χαρακτήρισε τα περιστατικά ως ένα "ειρωνικό σημείο στίξης" στην καλπάζουσα κλιματική αλλαγή, οι επιδράσεις της οποίας πλήττουν ιδιαίτερα την Αρκτική, η οποία θερμαίνεται σε διπλάσιο ρυθμό σε σχέση με τον παγκόσμιο μέσο όρο.
Οι επιστήμονες προειδοποίησαν ότι το 2017 και το 2018 δεν θα πρέπει να ληφθούν ως μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά το νέο "κανονικό" (new normal)
«Η κατάσταση δεν αναμένεται να αντιστραφεί. Μέσα στη διάρκεια ζωής των μεσήλικων κατοίκων, η Αρκτική έχει αλλάξει εντελώς », δήλωσε ο Rick Thoman, κλιματικός επιστήμονας στο ΝΟΑΑ με έδρα το Fairbanks της Αλάσκας. «Το μέγεθος της αλλαγής είναι πρωτοφανές. Για πολλούς ανθρώπους που ζουν εκεί, είναι μια συγκλονιστική εμπειρία.»
Το Utqiaġvik αγωνίζεται με τις πολλαπλές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε οικονομικό αλλά και πολιτιστικό επίπεδο. Δεκάδες πόλεις κινδυνεύουν να γίνουν ακατοίκητες, αφού οι αυτόχθονες λαοί θα πρέπει να μετακινηθούν, λόγω υποχρεωτικών αλλαγών στον τρόπο που κυνηγούσαν μέχρι τώρα. Πολλές οικογένειες βασίζονται στις φάλαινες για την τροφή τους, αλλά το κυνήγι φαλαινών, που κατά στη δεκαετία του 1990 συνεχιζόταν μέχρι τον Ιούνιο, τώρα μοιάζει αδύνατο, με τους πάγους να διαλύονται ήδη από τις αρχές Μαΐου.
Επίσης, η ακτογραμμή της Αλάσκα, διαβρώνεται με ένα γρήγορο ρυθμό. Η τήξη του παγωμένου εδάφους, προβλέπουν οι επιστήμονες, θα μπορούσε να καταλήξει σε απελευθέρωση τεράστιων ποσοτήτων μεθανίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επιτλαχυνση της κλιματικής αλλαγής.
Περιοχές πολιτιστικής κληρονομιάς χάνονται ήδη, με αρχαιολογικούς χώρους κατά μήκος της ακτής να καταστρέφονται με γρήγορο ρυθμό. Τον Σεπτέμβριο μια μεγάλη καταιγίδα έπληξε την ακτή και απείλησε το Birnirk, ένα χωριό που αποτελεί εθνικό ιστορικό ορόσημο.
Η κυβέρνηση της Αλάσκας προειδοποίησε ότι αυτή η αλλαγή αποτελεί κίνδυνο για τη σωματική και ψυχική υγεία των πολιτών της, αναφέροντας μια κατάσταση που ονομάζεται σωλαλγία, και ορίζεται ως η αγωνία που προκαλείται από σοβαρή διατάραξη του περιβάλλοντος κοντά στην εστία του ατόμου.
Η κυβέρνηση καλείται να πάρει μέτρα προς την κατεύθυνση αποδέσμευσης από τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου.
21 Απριλίου 2018
Του Oliver Milman
Πηγή: The Guardian
Περισσότερα:
