Υδροηλεκτρικός σταθμός Μεσοχώρας: Το έργο που έχει κατασκευαστεί από το 1999, ίσως τελικά λειτουργήσει

Ελπίδες για τη λειτουργία του μεγάλου υδροηλεκτρικού σταθμού της Μεσοχώρας γεννά η απόφαση του ΣτΕ να κρίνει νόμιμους τους περιβαλλοντικού όρους και να απορρίψει προσφυγή του σωματείου ιδιοκτητών ακινήτων που κατακλύζονται από το έργο. 

Ο σταθμός της Μεσοχώρας αποτελεί μοναδικό case study καθώς είναι ένα έργο που ξεκίνησε το 1986 και ολοκληρώθηκε το 1999, ενώ έχει παραμείνει ανενεργό εξαιτίας προσφυγών. Η μη λειτουργία του συνεπάγεται για τη ΔΕΗ ετήσια απώλεια τουλάχιστον 35 εκατ. ευρώ από τη μη παραγόμενη ενέργεια. Το ποσό στην πραγματικότητα είναι διπλάσιο εάν συνυπολογιστεί το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων αλλά και των ανενεργών κεφαλαίων.

Η κατασκευή του υδροηλεκτρικού κόστισε στη ΔΕΗ σε ιστορικές τιμές 280 εκατ. ευρώ και σε σημερινές τιμές 400 με 450 εκατ. ευρώ. Η κατασκευή του φράγματος και του εργοστασίου ολοκληρώθηκε το 1999, ενώ το έργο μετά από πολλές καθυστερήσεις, περατώθηκε ουσιαστικά τον Απρίλιο του 2001, απομένουν ωστόσο κάποιες εργασίες συντήρησης στο φράγμα και φυσικά η πλήρωση του ταμιευτήρα με νερό. 

Το ΥΗΕ Μεσοχώρας της ΔΕΗ βρίσκεται στον άνω ρου του ποταμού Αχελώου και αποτελεί την πρώτη βαθμίδα ενεργειακής αξιοποίησής του. Το έργο με ισχύ 161.6 MW (με δύο μεγάλες μονάδες των 80 MW η κάθε μία  και μία μικρή μονάδα των 1.6 ΜW) και εκτιμώμενη συνολική ετήσια παραγωγή ενέργειας 384 GWh, άρχισε να κατασκευάζεται το 1986. Αν και η κατασκευή του έργου, μετά από πολλές καθυστερήσεις, περατώθηκε ουσιαστικά τον Απρίλιο του 2001 και έχουν επενδυθεί σ’ αυτό μέχρι σήμερα πάνω από 400 εκατ. ευρώ, σε σημερινές τιμές, το έργο δεν έχει τεθεί ακόμη σε λειτουργία. Η ετήσια απώλεια από τη μη παραγωγή της ενέργειας ξεπερνά τα 23 εκατ. ευρώ, ενώ άλλα τουλάχιστον 22 εκατ. ευρώ είναι το ετήσιο κόστος για την εξυπηρέτηση των ανενεργών κεφαλαίων που έχουν ήδη επενδυθεί και δεσμευτεί στο έργο.

Και γιατί αυτή η κατάσταση μέχρι σήμερα; Γιατί το έργο έχει εμπλακεί, στο γενικότερο πρόβλημα των έργων εκτροπής του Αχελώου στη Θεσσαλία και τις γνωστές περιπέτειες με τους περιβαλλοντικούς όρους. Δεν έχει γίνει όμως κατανοητό ότι μετά τον αρχικό, προ ετών, περιορισμό της προβλεπόμενης ετήσιας εκτροπής προς Θεσσαλία από τα 1200 στα 600 hm3 νερού και σήμερα  στα 250 hm3 νερού, σύμφωνα με τα Διαχειριστικά Σχέδια,  η σύνδεση και λειτουργική σχέση του ΥΗΕ Μεσοχώρας με τα έργα της εκτροπής είναι ανύπαρκτη, η μόνη του κακοδαιμονία είναι ότι κατασκευάστηκε επί του Αχελώου.