Βρε λέτε τελικά πίσω απ’ όλα αυτά να βρίσκεται… αέριο;

Πριν από λίγο καιρό έπεσε κάποιος πανικός στην κυβέρνηση καθώς οι ΗΠΑ απέσυραν την υποστήριξή τους στο (φαραωνικό, πανάκριβο και παράλογο) έργο του αγωγού East Med. Η είδηση έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία.

Παράλληλα (αν και φαινόταν ασύνδετα) είχε αρχίσει να χτίζεται το αφήγημα της ρωσικής απειλής και η δημιουργία ψυχροπολεμικού κλίματος από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Είχε προηγηθεί η δημιουργία αντίστοιχου κλίματος έναντι της Κίνας, με αφορμή το γεγονός ότι "παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα" (ελπίζω στη Λατινική Αμερική να χρησιμοποιήθηκε κάποια άλλη δικαιολογία γιατί θα γελάνε και τα πεζοδρόμια).

Στη συνέχεια κλιμακώθηκε η ένταση στην Ουκρανία, με διπλωματικό πυρετό, συνεχείς συναντήσεις και επικοινωνίες στο ψηλότερο επίπεδο κοκ, με τις ΗΠΑ να ζητούν επίμονα να διακοπούν άμεσα οι γέφυρες συνεργασίας της ΕΕ με τη Ρωσία. Για τους αγωγούς αερίου μιλάμε, αν δεν το καταλάβατε.

Εν ολίγοις, η ΕΕ, στο πλαίσιο της συμμαχίας και συμπόρευσης με τις ΗΠΑ, καλείται να κόψει την ενεργειακή της εξάρτηση από το ρωσικό αέριο. Η γρήγορη, έτοιμη και "βολική" λύση είναι η εισαγωγή σχιστολιθικού αερίου από τις ΗΠΑ. Πέφτετε κι εσείς από τα σύννεφα, ε;

Τα προβλήματα που φέρνει το σχιστολιθικό αέριο στο κλίμα του πλανήτη, στην υγεία των πολιτών και την ασφάλεια των περιοχών εξόρυξης είναι πλέον καταγεγραμμένα και αδιαμφισβήτητα. Είναι προφανές ότι, μέχρι στιγμής, τίθεται προτεραιότητα στα οφέλη που φέρνει στις τσέπες των λίγων εταιρειών που το εκμεταλλεύονται. Πλέον φαίνεται να αποτελεί εθνικό προϊόν των ΗΠΑ.

Η κρίση στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με την κρίση των τιμών ενέργειας, αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τον παραλογισμό της εξάρτησης από το αέριο. Ίσως μάλιστα αναδεικνύει τον μεγαλύτερο ακόμα παραλογισμό των ημερών: την αύξηση της εξάρτησης από το αέριο (ρίξτε μια ματιά στα δίκτυα αερίου θέρμανσης στις πόλεις που εξαπλώνονται πιο γρήγορα και από αμοιβάδα, τα σχέδια για εξορύξεις σε Ιόνιο και Κρήτη, τα σχέδια για νέους αγωγούς αερίου που θα καταστήσουν τη χώρα …σταυροδρόμι αγωγών και ακόμα μεγαλύτερων κρίσεων).

Μιλώντας για παραλογισμό, στο όνομα της ενεργειακής ασφάλειας (απαραίτητη σε κάθε κοινωνία, σε κάθε χώρα) αρθρώνονται επιχειρήματα υπέρ της αξιοποίησης των "ντόπιων κοιτασμάτων αερίου". Αποκλειστικά εκ του πονηρού. Τα κοιτάσματα αερίου της χώρας, εφόσον υπάρχουν, εφόσον είναι αξιοποιήσιμα και εφόσον φτάσουν στην αγορά… ΔΕΝ θα φτάσουν στην Ελλάδα ούτε θα μειώσουν την εξάρτηση της χώρας από εισαγόμενο αέριο! Δεν υπάρχει η παραμικρή δικλείδα που υποχρεώνει τις εταιρείες που έχουν αναλάβει τις έρευνες/ εξορύξεις να τροφοδοτήσουν την ελληνική αγορά. Το χρηματιστηριακό προϊόν που θα παράξουν θα καταλήξει σε όποιον πληρώσει. Το "ελληνικό αέριο" θα καταλήξει στις διεθνείς αγορές μέσα από πολυεθνικές εταιρείες και ΔΕΝ θα καταλήξει να μειώσει την ενεργειακή φτώχεια στην Ελλάδα.

Αν ενδιαφερόμαστε σοβαρά για την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, αυτή δεν μπορεί να στηριχθεί σε ενεργειακές πηγές που προκαλούν εντάσεις και πολέμους. Η ενεργειακή ασφάλεια θα στηριχθεί αποκλειστικά στην παραγωγή, εξοικονόμηση ενέργειας και αποθήκευση καθαρής ενέργειας. Η ενεργειακή ασφάλεια θα στηριχθεί και θα στηρίξει μια κοινωνία χωρίς ενεργειακή φτώχεια, με αξιοπρέπεια και χωρίς φιλανθρωπικές επιδοτήσεις. Πρέπει να αρχίσουμε να ξεπλέκουμε το πουλόβερ του “πράσινου” αερίου που ενώ δεν είναι παρά ένα ορυκτό καύσιμο με σημαντική ευθύνη για την κλιματική κρίση που βιώνουμε, πλασάρεται ως κάτι απολύτως αποδεκτό. Ξεκινάμε να δείξουμε ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

*Ο Νίκος Χαραλαμπίδης είναι Διευθυντής στο Ελληνικό Γραφείο της Greenpeace