Οι τέσσερις βασικές προκλήσεις για την ανάπτυξη των υπεράκτιων αιολικών στις ελληνικές θάλασσες - Τι επισημαίνει η ΕΛΕΤΑΕΝ
Τέσσερις βασικές προκλήσεις καλείται να αντιμετωπίσει η Ελληνική Κυβέρνηση προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την εγκατάσταση υπεράκτιων αιολικών δυναμικών στις ελληνικές θάλασσες. Πρόκειται για ζητήματα που αποκτούν ιδιαίτερα επίκαιρο χαρακτήρα, δεδομένου ότι μέσα στο επόμενο διάστημα αναμένονται, σύμφωνα με πληροφορίες, οι τελικές αποφάσεις από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ.
Να σημειωθεί ότι πριν μερικές μέρες ολοκληρώθηκε η προετοιμασία του σχεδίου θεσμικού πλαισίου για τις επενδύσεις στα υπεράκτια αιολικά πάρκα.
Ο πρώτος άξονας αφορά στη συντονισμένη δράση μεταξύ όμορων κρατών για το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, σε επίπεδο θαλάσσιων λεκανών. Κάτι τέτοιο συνιστά βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη των υπεράκτιων αιολικών καθώς και του αναγκαίου υπεράκτιου δικτύου για την μεταφορά της παραγόμενης ενέργειας. Ταυτόχρονα, διασφαλίζει την αποτελεσματική αξιοποίηση του δεδομένου θαλάσσιου χώρου και την προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας.
Δεύτερος άξονας είναι τα δίκτυα. Όπως ανέφερε ο Γενικός Διευθυντής της ΕΛΕΤΑΕΝ, κ Παναγιώτης Παπασταματίου σε παρουσίασή του στα πλαίσια της συνάντησης των Υπουργών Ενέργειας της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης, απαιτείται συνεργασία για την ανάπτυξη θαλάσσιων και χερσαίων ηλεκτρικών διασυνδέσεων, ο σχεδιασμός των οποίων πρέπει να λαμβάνει υπόψη την προοπτική των θαλάσσιων αιολικών πάρκων.
Χρειάζεται να σημειωθεί ότι η υπεράκτια αιολική ενέργεια επηρεάζει τα εσωτερικά κόστη δικτύου δεδομένου ότι μεταβάλλει τις ροές ενέργειας και τα μοτίβα κορεσμού (congestion patterns). Υπό το πρίσμα αυτό, οι σχεδιαζόμενες επενδύσεις σε υπεράκτια αιολικά και σε έργα ανάπτυξης του δικτύου χρειάζεται να ιδωθούν συμπληρωματικά. Όπως υπογραμμίζουν στελέχη της αγοράς, οι φιλόδοξοι στόχοι της ΕΕ βάσει της πράσινης συμφωνίας απαιτούν και «φιλόδοξες λύσεις ως προς το δίκτυο».
Τρίτος άξονας είναι το ρυθμιστικό πλαίσιο. Ειδικότερα, απαιτείται η διαμόρφωση διαφανών και σαφών κανόνων για την διάθεση δικαιωμάτων ανάπτυξης, την αδειοδότηση των επενδύσεων και τη σύνδεσή τους στο δίκτυο, το μηχανισμό αποζημίωσης και τους όγκους ισχύος που δημοπρατούνται.
Τέταρτος και τελευταίος άξονας είναι η ανάπτυξη των βοηθητικών υποδομών, αναγκαίες για την εγκατάσταση ενός υπεράκτιου πάρκου. Συγκεκριμένα, απαιτούνται σημαντικές επενδύσεις (εντάσεως κεφαλαίου) σε υποδομές που θα λειτουργήσουν υποστηρικτικά στην κατασκευή, μεταφορά και λειτουργία των νέων εγκαταστάσεων (λιμάνια, μεταφορές, ναυπηγεία κλπ). Για την διευκόλυνση των εν λόγω επενδύσεων, όπως επισημαίνει ο κ. Παπασταματίου, απαιτείται λεπτομερής σχεδιασμός και συγκεκριμένες, σε ισχύ και χρόνο, δεσμεύσεις ως προς την μελλοντική θαλάσσια ισχύ που θα εγκατασταθεί.
Η διευθέτηση των τεσσάρων αυτών προκλήσεων με την παραγωγή των ανάλογων πολιτικών αναμένεται πως θα αποτελέσει μια ισχυρή βάση για την αξιοποίηση του πλούσιου αιολικού δυναμικού των ελληνικών αλλά και ευρωπαϊκών θαλασσών.
23 Σεπτεμβρίου 2021
energypress
