Οι ΑΠΕ είναι μονόδρομος για την ηλεκτροδότηση της νησιωτικής Ελλάδας και όχι μόνο...
Σήμερα, όλα τα τεχνήματα που ικανοποιούν τις ζωτικές μας ανάγκες γίνονται, έμμεσα ή άμεσα, με ηλεκτροκίνητα μηχανήματα, με τα οποία συμπληρώνομε τη φύση για να κοινωνήσουμε μέσα σ’ αυτήν. Με αυτά τα ηλεκτρικά μηχανήματα παράγεται η τροφή, το ντύσιμο, η στέγαση, η παιδεία, η υγεία και όλες οι κοινωνικές λειτουργίες των λεγόμενων αναπτυγμένων χωρών και όχι μόνο.
Είναι επίσης δείκτης ευμάρειας η λειτουργία φτηνών και εύχρηστων ηλεκτρικών μέσων μαζικής μεταφοράς, έναντι της κλασικής αυτοκίνησης με υδρογονάνθρακες. Έτσι η αγορά της ενέργειας αλλάζει και οι παραδοσιακές τεχνολογίες της καύση για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας και των μεταφορών τείνει να μειωθεί δραστικά και να εκλείψει τις επόμενες δεκαετίες.
Χωρίς την ηλεκτρική του ενέργεια κάθε κοινωνικό μόρφωμα καταρρέει με απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, επίπεδο ζωής, ακόμη και αυτοσεβασμό. Η επικράτηση ενός κοινωνικού μορφώματος και κάθε τάξης ανθρώπων, σήμερα πια, εξαρτάται άμεσα από τον έλεγχο της αγοράς της Ενέργειας, μια αγορά που διεισδύει πολλαπλασιαστικά σε όλες τις αγορές υπηρεσιών, πόρων και κάθε είδους αγαθών.
Είναι λοιπόν ζωτική κοινωνική ανάγκη ο έλεγχος η κυριαρχία και η ένταξη στον κοινωνικό ιστό του συστήματος ηλεκτροδότησης με όλες τις πολιτικές, πολιτισμικές, ιστορικές και οικονομικές διαστάσεις που οδηγούν στις τεχνολογίες που δομούν τον κοινωνικό ιστό.
Στην περίπτωση της Κρήτης, μιας περιφέρειας με τις μικρότερες επιπτώσεις της οικονομικής ύφεσης στην Ελλάδα, λειτουργούν σήμερα κινητήριες μηχανές συνολικής ισχύος περίπου 55 εκατομμυρίων αλόγων από τις οποίες μόνο ενός εκατομμύριου αλόγων μηχανές παράγουν ηλεκτρική ενέργεια.
Απασχολεί δηλαδή περίπου 2 άλογα ο κάθε Κρητικός για όλες τις ανάγκες μας σε τροφή, νερό, κλιματισμό, επικοινωνίες κλπ και 80 περίπου άλογα κατά μέσον όρο για την μετακίνησή του από τα οποία τα 70 περίπου άλογα σε ΙΧ αυτοκίνητα. Το 99% του συνόλου αυτών των κινητήρων καίει προϊόντα πετρελαίου και μόνο το 1% του συνόλου αυτών των μηχανών κινείται σήμερα από ντόπιες πηγές όπως ο άνεμος και ο ήλιος ενώ η ισχύς της ηλεκτροπαραγωγής της Κρήτης είναι όση η ισχύς των δίκυκλων διανομής καφέδων και φαγητού.
Περίπου τα ίδια ισχύουν σε όλη την Ελλάδα με την ισχύ της ηλεκτροπαραγωγής ανά κάτοικο να είναι η μισή από αυτή στην Κρήτη. Η Κρήτη όμως έχει, όπως και όλη υπόλοιπη νησιωτική Ελλάδα μας, το ‘προνόμιο’ να παράγει την ηλεκτρική της ενέργεια από εισαγόμενους πανάκριβους και ελεγχόμενους από τρίτους, υδρογονάνθρακες.
Αυτό το ‘προνόμιο’ την καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτη στην προοπτική της απελευθέρωσης της αγοράς της ενέργειας και μάλιστα στη φάση αυτή εν μέσω οικονομικής ύφεσης και γεωπολιτικών αναταραχών είναι θέμα εθνικής στρατηγικής σημασίας η στήριξη της ενεργειακής επάρκειας της Κρήτης και των Ελληνικών νησιών σε δικούς τους και όχι εισαγόμενους φυσικούς και ανθρωπογενείς πόρους.
Για το σκοπό αυτό, οι τεχνολογίες της Αιολικής Ενέργειας και της αποθήκευσης της Ηλεκτρικής ενέργειας σε Αντλησιοταμιευτήρες είναι μονόδρομος και κάθε άλλη επιλογή είναι οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά επισφαλής και επιζήμια όποιο μανδύα προοδευτικότητας και προστασίας του περιβάλλοντος κι αν φορέσει. Στην Κρήτη βρίσκεται σε εξέλιξη ένα τέτοιο υβριδικό σύστημα ηλεκτροπαραγωγής με τον αντλησιοταμιευτήρα στο Αμάρι του Ρεθύμνου και την Αιολική ισχύ στη Σητεία.
Είναι ένα πρωτοποριακό έργο, το πρώτο στην Κρήτη αλλά και διεθνώς ως προς την σύνθεση και το μέγεθός του.
Η ολοκλήρωσή του θα σημάνει μια εποχή στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής με κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις για το νησί της Κρήτης.
Είναι επιτακτικό, να μετρήσουμε το κοινωνικό και οικονομικό κόστος επιλογών τεχνολογιών που βαθαίνουν την εξάρτηση της οικονομίας μας και της κοινωνίας μας μέσω της ηλεκτροπαραγωγής. Η επιμονή στις στρατηγικές λύσεις της εξάρτησης της ηλεκτρικής ισχύος του νησιού μας από ένα καλώδιο και τον όποιο πάροχο υδρογονανθράκων οδηγεί μόνο στον κοινωνικό μαρασμό και την οικονομική ύφεση.
Η παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας, από ντόπιες ΑΠΕ και ντόπιο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό, για την κάλυψη των ζωτικών αναγκών μας και το σταδιακό πέρασμα της αυτοκίνησης στον δικό μας ηλεκτρισμό είναι μονόδρομος, αν θέλουμε ένα μέλλον για μας και τα παιδιά μας σ’ αυτόν τον τόπο. Η διασύνδεση της Κρήτης, ως τεχνική υποδομή είναι θετική προοπτική όσο δεν δημιουργεί εξαρτήσεις.
24 Φεβρουαρίου 2020
