Ασκήσεις στενής συνεργασίας στα offshore της Αλεξανδρούπολης - Οι κινήσεις Motor Oil - ΤΕΡΝΑ Ενεργειακής και ΔΕΗ για κοινή ωρίμανση των projects - Ο στόχος του ενός υποσταθμού και τα σενάρια συνένωσης
Τα σενάρια της συνένωσης των πιλοτικών θαλάσσιων αιολικών projects στο Θρακικό Πέλαγος σε ένα ενιαίο και μεγαλύτερο, επαναφέρει στο προσκήνιο η χθεσινή επισημοποίηση της συνεργασίας ανάμεσα στη Motor Oil και τη ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή.
Σε ένα project, που όμοιό του δεν έχει ξαναγίνει στην χώρα, η συμμαχία των δύο ομίλων δημιουργεί όχι απλώς καλύτερες προυποθέσεις, αλλά και επιμερίζει το επενδυτικό ρίσκο, παράγοντα διόλου αμελητέο, για το πρώτο έργο του είδους, με το οποίο γύρω στο 2030 αναμένεται να ανοίξει η αυλαία για τη νέα αυτή αγορά στην Ελλάδα.
Σαν κίνηση επομένως, η είσοδος με 50% της More, θυγατρικής της Motor Oil, στην «Αιολική Προβατά Τραϊανουπόλεως» της ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή, συνεπάγεται ακόμη καλύτερες προυποθέσεις για να ωριμάσει ταχύτερα το έργο των 400 MW, το οποίο «τρέχει» ήδη σε επίπεδο μελετών.
Σύμφωνα με τη μέχρι τώρα εικόνα, αυτές έχουν ξεκινήσει από το περασμένο καλοκαίρι, αφορούν την πρόσκτηση τόσο ανεμολογικών, όσο και βυθομετρικών δεδομένων και είναι κοινές με το άλλο πιλοτικό offshore των 200 MW της ΔΕΗ, μετά την εξαγορά της άδειας από τον όμιλο Κοπελούζου.
Καιρό δηλαδή τώρα, ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή και ΔΕΗ συνεργάζονται πάνω σε αυτό το σχέδιο, ώστε να μειώσουν τα κόστη ανάπτυξης και κατασκευής των δύο projects και να κερδίσουν χρόνο, σαν να πρόκειται για ένα και το αυτό έργο.
Οι μελέτες αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί μέσα στο 2026 και με τις μετρήσεις που θα συγκεντρωθούν, οι επενδυτές θα καταλήξουν στο αναλυτικό προφίλ των έργων, στο ακριβές σημείο εγκατάστασης, το είδος και τον αριθμό των ανεμογεννητριών, που θα είναι σταθερής έδρασης (fixed bottom), καθώς η συγκεκριμένη θαλάσσια ζώνη χαρακτηρίζεται από μικρά βάθη.
Κοινός υποσταθμός, ένα πλοίο
Αν κανείς επομένως κοιτάξει τη μεγάλη εικόνα, υπάρχουν όλες εκείνες οι ενδείξεις που προιδεάζουν για μια αυριανή μετοχική συννένωση των δύο projects, καθώς η συνεργασία εκτείνεται σε όλα τα επίπεδα.
Από τις κοινές μελέτες και τις συνέργειες που αφορούν τον εξοπλισμό, μέχρι μια λογική «share allocation», προκειμένου να βρεθεί ο βέλτιστος τρόπος, ώστε η παραγόμενη ποσότητα ενέργειας να καταλήγει στον ίδιο υποσταθμό. Δηλαδη τα 400 ΜW της «Αιολικής Προβατά Τραϊανουπόλεως» και τα 200 MW της ΔΕΗ να καταλήγουν στο ίδιο σημείο, μέσω του οποίου τα 600 πλέον MW θα εισέρχονται στο ηλεκτρικό σύστημα της χώρας.
Το ίδιο ισχύει και με τη χρήση ενός πλοίου όταν θα ωριμάσει η ώρα των εργασιών, αντί για δύο διαφορετικά ή ακόμη και με την επιλογή ενδεχομένως του ίδιου κατασκευαστή, παρ’ ότι απέχουμε χρονικά πολύ από αυτή τη στιγμή.
Σύμφωνα με ανθρώπους που παρακολουθούν τις εξελίξεις, το πλάνο της συννένωσης των δύο έργων παραμένει ως είχε, απλώς τώρα ισχύει με διαφορετικές εταιρείες, αφού στο παιχνίδι μπήκε και η Motor Oil.
Αν στη πορεία επαληθευτεί το σενάριο και δημιουργηθεί ένα μεγάλο θαλάσσιο αιολικό πάρκο σταθερής έδρασης στο Θρακικό Πέλαγος, της τάξης των 600 MW, μερίδιο σε αυτό θα έχει κάθε ένας από τους TΕΡΝΑ Ενεργειακή, More και ΔEΗ.
Στην ουσία θα πρόκειται για την πρώτη μεγάλη σύμπραξη στις ΑΠΕ κάποιων εκ των μεγαλύτερων ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων. Στο παιχνίδι θα μπορούσε να μπει και η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, η οποία διαθέτει call option συμμετοχής στα μελλοντικά έργα της ΤΕΡΝΑ Ενεργειακής, που πέρυσι πουλήθηκε στη Masdar, δυνατότητα που περιλαμβάνει και τα θαλάσσια αιολικά. Στο πλαίσιο της συμφωνίας με τη Masdar διατηρεί το δικαίωμα να μπει με 50% στην «Αιολική Προβατά Τραϊανουπόλεως». Αν το ζητήσει, τότε τα μερίδια θα διαμορφωθούν σε 25% ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, 25% ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή και 50% More, δηλαδή Μotor Oil.
Η προκοινοποίηση στην Κομισιόν
Στο θέμα των υπεράκτιων αιολικών του Έβρου είχε αναφερθεί τον περασμένο Οκτώβριο στη Βουλή ο υπουργός ΠΕΝ Θεόδωρος Σκυλακάκης, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τις αποζημιώσεις που θα λάβουν οι αλιείς, λόγω της εγκατάστασης των offshore. «Τα συγκεκριμένα έργα είναι ακόμα στην πρώιμη φάση: Είναι στην φάση της έρευνας του ανεμολογικού δυναμικού και των καιρικών συνθηκών στην περιοχή. Πριν φτάσουμε στην επόμενη φάση που είναι η πρόοδος των έργων με τις περιβαλλοντικές μελέτες και αφού δούμε πού συγκεκριμένα θα πάνε οι ανεμογεννήτριες, πόσες θα είναι, τι έσοδα θα δημιουργούν, θα έρθουμε να δώσουμε μία δίκαιη και πολύ ικανοποιητική αποζημίωση», είχε πει χαρακτηριστικά.
Στο θέμα της στήριξης, που θα καθοριστεί διοικητικά, και μετά τη προκοινοποίηση του αιτήματος από το ΥΠΕΝ προς τις Βρυξέλλες, εκείνες θα χρειαστούν για να το αξιολογήσουν και εγκρίνουν ένα διάστημα ανάμεσα σε 6 με 12 μήνες.
Σημειωτέον ότι στη περίπτωση της Αλεξανδρούπολης πρόκειται να κάνει πρεμιέρα και στη χώρα μας η φόρμουλα των «go-to-areas» που αποφασίσθηκε σε επίπεδο Ε.Ε. Αυτό σημαίνει ότι οι ταρίφες του ενός ή των δύο έργων θα «κλειδώσουν» με τη κοινοποίηση στην Κομισιόν, και όχι μέσω διαγωνισμών όπως θα γίνει στα υπόλοιπα οικόπεδα, από επενδυτές που είναι κάτοχοι υφιστάμενων αδειών παραγωγής.
Συνοψίζοντας την εικόνα, τα πράγματα γύρω από τα πιλοτικά της Αλεξανδρούπολης, παρά τα όποια εμπόδια υπάρχουν και εκεί σε επίπεδο υπουργείων και τοπικών αρχών, είναι καλύτερα σε σχέση με το Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών, που θα περιγράφει το σύνολο των υποψηφίων περιοχών να υποδεχτούν αιολικά πάρκα στις ελληνικές θάλασσες.
Αν και παρουσιάστηκε πριν από 14 μήνες και παρά την υπέρβαση πλειάδας εμποδίων, εντούτοις η Κοινή Υπουργική Απόφαση που θα το ενεργοποιήσει παραμένει ακόμη κολλημένη. Εδώ και μάλιστα ένα μήνα έχει κληθεί το ΥΠΕΞ, για να δώσει ξανά το «πράσινο φως» πριν εκδοθεί η απόφαση, προφανώς για λόγους που σχετίζονται με γεωπολιτικά θέματα, καθώς δεν συντρέχουν τεχνοκρατικές εκκρεμότητες.
