Αρχαίοι Έλληνες: Θεμελιωτές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής
Τόσο ο Σωκράτης με τις οδηγίες του για το Ηλιακό Σπίτι που αναφέρονται στα απομνημονεύματα του Ξενοφώντα, όσο και ο Ιπποκράτης με το έργο του «Περί αέρων, υδάτων και τόπων», έβαλαν τις βάσεις της σύγχρονης βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Κύριος στόχος τους ήταν τα σπίτια να εξασφαλίζουν μια αρμονική σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον. Γενικά ο προσανατολισμός των σπιτιών στην αρχαία Ελλάδα ήταν με πρόσωπο προς το νότο, γεγονός που έδινε τη δυνατότητα στην αυλή, τα βόρεια δωμάτια και τον επάνω όροφο να εκμεταλλεύονται το μέγιστο του φυσικού φωτός το χειμώνα και να αποφεύγουν τον πολύ ήλιο το καλοκαίρι. Επίσης, στην βόρεια πλευρά του σπιτιού συνήθως φυτεύανε κάποια αειθαλή δέντρα, όπως ελιές, ώστε με το φύλλωμά τους να εμποδίζουν τον χειμωνιάτικο βόρειο άνεμο να πέσει απ' ευθείας πάνω στο σπίτι. Στην νότια πλευρά συνήθως υπήρχαν φυλλοβόλα δένδρα, που τον χειμώνα χωρίς φύλλα δεν εμπόδιζαν τον ήλιο από το να ζεστάνει το σπίτι, αλλά το καλοκαίρι προσφέρανε όλη τους την σκιά.
Η επίκουρη καθηγήτρια Αστικής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, Adriana Zuniga-Teran, έγραψε στο LiveScience τους τρόπους με τους οποίους μερικοί ακόμη αρχαίοι λαοί προστατεύονταν από θερμά και ξηρά κλίματα.
Σουμέριοι: Χοντροί τοίχοι, στενοί δρόμοι
Οι Σουμέριοι έζησαν πριν από περίπου 6.000 χρόνια σε ζεστό και ξηρό κλίμα στο νότιο Ιράκ. Ακόμη και τότε είχαν τεχνικές διαχείρισης της ζέστης. Οι αρχαιολόγοι που μελετούν τα απομεινάρια των πόλεων της Μεσοποταμίας αναφέρουν ότι τα κτήρια των Σουμερίων χρησιμοποιούσαν χοντρούς τοίχους και μικρά παράθυρα που ελαχιστοποιούσαν την έκθεση στη θερμότητα και παράλληλα διατηρούσαν τις εσωτερικές θερμοκρασίες χαμηλές.
