Ηλιακά αυτοκίνητα: ένα όνειρο ή μια ρεαλιστική δυνατότητα;
Πιθανώς όταν διαβάζετε για το ηλιακό αυτοκίνητο το φαντάζεστε κάπως έτσι και αναρωτιέστε σίγουρα: τι χωρητικότητα θα έχει, θα μπορώ να έχω συνεπιβάτες, και τι γίνεται όταν ο ήλιος είναι κρυμμένος πίσω από τα σύννεφα;
Μια από τις συχνά ξεχασμένες συνεισφορές της Αυστραλίας στον κόσμο της τεχνολογίας είναι ο ετήσιος αγώνας δρόμου ηλιακών οχημάτων. Λιγότερο επικεντρωμένος στον αγώνα και περισσότερο επικεντρωμένος στη συνεχώς βελτιωμένη τεχνολογία ηλιακών οχημάτων, η υπόσχεση είναι σαφής, το προϊόν αυτών των αγώνων θα είναι κάποια μέρα ένα ηλεκτρικό οικογενειακό αυτοκίνητο που δεν θα χρειάζεται ποτέ να συνδεθεί για φόρτιση.
Ορισμένα ηλεκτρικά και υβριδικά αυτοκίνητα ήδη προσφέρουν προαιρετικά στην οροφή ηλιακά πάνελ, αλλά δεν είναι αρκετά για να φορτίζουν τις μπαταρίες, καλύπτοντας την ενέργεια που χάνεται κατά την οδήγηση. Ακόμη και όταν το αυτοκίνητο είναι ακίνητο, θα χρειάζονται μέρες ή εβδομάδες για να επαναφορτιστεί πλήρως η μπαταρία.
Αυτά τα πάνελ χρησιμοποιούνται συνήθως για να τροφοδοτήσουν μια αντλία θερμότητας που κρατά το εσωτερικό του αυτοκινήτου από το να μετατραπεί σε ένα φούρνο ενώ είναι σταθμευμένο στον ήλιο. Αυτό συμβαίνει διότι μόνο ένα κιλοβάτ ενέργειας πέφτει σε οποιοδήποτε δεδομένο τετραγωνικό μέτρο της Γης υπό τη μορφή ηλιακού φωτός. Ακόμη και με 100% αποδοτικά πάνελ, αυτή είναι όλη κι όλη η ποσότητα που θα μπορούσατε να έχετε από αυτή την μικρή επιφάνεια.
Αυτό που χρειάζεται είναι η κάλυψη όλου του οχήματος με πάνελ, ώστε να υπάρξει μια πραγματικά χρήσιμη ποσότητα επιφάνειας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Με εύκαμπτα πάνελ, μπορεί ακόμη και να παραμείνει η αεροδυναμική του οχήματος, και με αυτό τον τρόπο οι κατασκευαστές ηλιακών οχημάτων καταφέρνουν να επιτύχουν ταχύτητες κοντά στα 80 μίλια / ώρα.
Η πραγματικά ενδιαφέρουσα και σχετικά πρόσφατη κατηγορία όμως, είναι το ηλιακό οικογενειακό αυτοκίνητο. Είναι μια άλλη κατηγορία οχημάτων στον διαγωνισμό που χωράει τέσσερις ανθρώπους, και πληροί διάφορα άλλα κριτήρια που είναι απαραίτητα για να θεωρείται νόμιμα δυνατό να χρησιμοποιηθεί.
Ο κορυφαίος αυτής της κατηγορίας εδώ και πολλά χρόνια είναι το Stella Lux, από μια ομάδα ολλανδών φοιτητών μηχανικής που ονομάζονται ηλιακή ομάδα Eindhoven, και έχουν πετύχει μέγιστη ταχύτητα πάνω από 77 μίλια/ώρα και μέγιστη απόσταση (σε μια ηλιόλουστη μέρα) 621 μιλίων. Αλλά τι γίνεται με τις ανέσεις του οδηγού;
Στο αυτοκίνητο περιλαμβάνονται τέσσερα άνετα καθίσματα, ακόμη και φορτιστές ασύρματων τηλεφώνων. Οι 381 μεμονωμένες ηλιακές κυψέλες στην οροφή, φορτίζουν συνεχώς μια μπαταρία χωρητικότητας 15 κιλοβατωρών. Το αυτοκίνητο κάτω από κανονικές συνθήκες παράγει περισσότερη ενέργεια από ό, τι χρειάζεται για να λειτουργήσει. Ακόμη και κατά τη διάρκεια του δύσκολου Ολλανδικό χειμώνα, διανύει 30 μίλια με μια φόρτιση.
Ωστόσο, δεν είναι οι μόνοι στην κατηγορία αυτή του διαγωνισμού, αφού τους συναγωνίζεται και το Sunswift eVe, που κατασκευάστηκε από την Ηλιακή Ομάδα Racing του UNSW, και έχει έρθει τρίτο στο πιο πρόσφατο αγώνα.
Το θετικό στην υπόθεση αυτών των αυτοκινήτων είναι το περιθώριο βελτίωσης, δεδομένου ότι η απόδοση των κυψελών είναι μόνο 21%, ενώ η NASA έχει πρόσβαση σε πάνελ τα οποία είναι περίπου 40% αποδοτικά, δίνοντάς μας το δικαίωμα να προσβλέπουμε σε ολοένα και πιο προσιτά, άνετα και ικανά ηλιακά αυτοκίνητα στο μέλλον.
Έχοντας αυτά ως δεδομένα, έρχεται ολοένα και πιο κοντά το ‘’όνειρο’’ για ευρεία χρήση ηλιακών αυτοκινήτων. Το όνειρο γίνεται μια ρεαλιστική πραγματικότητα.
26 Νοεμβρίου 2018
Της Alex Beyman
Πηγή: Medium
