Γιατί η κλιματική αλλαγή διχάζει τη Γροιλανδία

Τον Αύγουστο του 2019, η Wall Street Journal αποκάλυψε ότι ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ήθελε να αγοράσει την Γροιλανδία, το μεγαλύτερο νησί του πλανήτη, που βρίσκεται ανάμεσα στον Αρκτικό και τον Ατλαντικό ωκεανό.

Και ναι μεν ο Τραμπ δεν είναι ο πιο λογικός άνθρωπος που κυκλοφορεί ανάμεσά μας, αλλά η Γροιλανδία είναι ένας λογικός στόχος. Εκτός του ότι είναι γεμάτη σπάνια ορυκτά, μπορεί να διαθέτει τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα αποθέματα νικελίου και κοβαλτίου παγκοσμίως - δύο μέταλλα που μπορούν να τροφοδοτήσουν ηλεκτρικά αυτοκίνητα και ανεμογεννήτριες, μεταξύ άλλων.

Η επιθυμία του Τραμπ δεν έγινε πραγματικότητα - φυσικά - αλλά οι ΗΠΑ φρόντισαν να ενισχύσουν τις σχέσεις τους με την Γροιλανδία. Το 2020, αφού ανέλαβε πρόεδρος ο Μπάιντεν, άνοιξε Αμερικανικό προξενείο στην πρωτεύουσα του νησιού, για πρώτη φορά από το 1953.

Το πρόβλημα με την Γροιλανδία είναι ότι καλύπτεται κατά 80% από πάγο και η εξόρυξη των πολύτιμων μετάλλων δεν ήταν εφικτή, μέχρι που η κλιματική αλλαγή άρχισε να κάνει το θαύμα της. Το νησί θερμαίνεται με διπλάσια ταχύτητα απ′ ότι όλος ο υπόλοιπος πλανήτης και τα τελευταία δύο χρόνια, τα στρώματα πάγου λιώνουν και οι ξένες εταιρείες εξόρυξης εισρέουν και ετοιμάζονται για να πιάσουν δουλειά.

Την περασμένη εβδομάδα, το CNN έδειξε αποκλειστικά πλάνα από ξένες εταιρείες, όπως οι KoBold Metals και Bluejay Mining, που μεταφέρουν εξοπλισμό για την εξόρυξη αυτών των μετάλλων - και μεγάλο μέρος των κατοίκων της Γροιλανδίας χαίρονται τόσο για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όσο και για την παρουσία των ξένων.

Για να καταλάβει κανείς την ψυχολογία του λαού, πρέπει να λάβει υπ όψιν του ότι η Γροιλανδία δεν είναι μία ανεξάρτητη χώρα, αλλά μέρος της Δανίας. Ανα τους αιώνες, έχει περάσει από κατακτητή σε κατακτητή. Τον 13ο αιώνα ήταν οι Νορβηγοί, τον 15ο αιώνα οι Πορτογάλοι και το 1814 η Δανία. Και ναι μεν η Γροιλανδία αυτοδιοικείται, αλλά η Κοεγχάγη αποφασίζει για θέματα οικονομίας, άμυνας και εξωτερικής πολιτικής.

Οι Γροιλανδοί έχουν πολύ περιορισμένες πηγές εισοδήματος - αλιεία και κτηνοτροφία - κι έτσι εξαρτώνται από την βοήθεια της Δανίας, λαμβάνοντας κάθε χρόνο περίπου 620 εκατ. δολάρια, τα οποία αποτελούν το 60% του προϋπολογισμού του νησιού. Γι αυτό και πολλοί πιστεύουν ότι οι εξορύξεις θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας κι ίσως οδηγήσουν στην οικονομική ανεξαρτησία του νησιού.

Ωστόσο, η πλειοψηφία των Γροιλανδών, φαίνεται ότι δεν συμφωνεί. Ανησυχεί για την κλιματική αλλαγή και δεν θέλει τις ξένες εταιρείες στο νησί. Πριν από λίγα χρόνια, μία Αυστραλέζικη εταιρεία, η Greenland Miners, ήθελε να εξορύξει ουράνιο στη μικρόπόλη Νάρσακ, στο νότιο τμήμα του νησιού. Υποσχέθηκε δουλειές και οικονομικό όφελος, αλλά οι Γροιλανδοί σύντομα κατάλαβαν ότι τα τοξικά απόβλητα των εξορύξεων θα μόλυναν την γη και το νερό τους. Ετσι, τον περασμένο χρόνο ψήφισαν υπέρ μίας νέας κυβέρνησης, η οποία ήταν εναντίον των εξορύξεων και οι Αυστραλοί σταμάτησαν τις επιχειρήσεις τους.

Η ειρωνεία της κατάστασης σήμερα, είναι το γεγονός ότι η KoBold Metals, η μία από τις εταιρείες που θέλει να κάνει εξορύξεις στην Γροιλανδία, υποστηρίζεται από δισεκατομμυριούχους όπως ο Μπιλ Γκέιτς και ο Μάικλ Μπλούμπεργκ, οι οποίοι υποτίθεται ότι στηρίζουν τη μάχη εναντίον της κλιματικής αλλαγής.

Πηγή: finshots.in