Ο πλανήτης καίγεται και η ΕΕ συμβιβάζεται.

Στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας κι ενώ οι επιστήμονες με κάθε νέα έκθεση περιγράφουν μια συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση με αποκορύφωμα την έκθεση που δημοσιοποιήθηκε την Δευτέρα 8 Οκτωβρίου για το τι θα συμβεί αν η άνοδος της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας ανέβει πάνω από 1,5ο Κελσίου, η ΕΕ που αυτοθαυμάζεται ως ηγέτιδα δύναμη στην μάχη με την κλιματική αλλαγή, βουλιάζει κάτω από το βάρος των συμβιβασμών μεταξύ επιστημονικής πραγματικότητας και ομάδων συμφερόντων.

Για να επιβεβαιωθεί ότι το εμπόδιο στην επίλυση των προβλημάτων έχει καθαρά πολιτικές βάσεις και οικονομικά αίτια.

Διαβάστε το άρθρο του euractiv που καταγράφει ακριβώς αυτό.

Τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως ο Πρόεδρος Jean-Claude Juncker και ο επικεφαλής του κλίματος Miguel Arias Cañete, υποστηρίζουν τη στρατηγική μηδενικών εκπομπών για το 2050, αλλά σύμφωνα με πηγές υπάρχουν "φατρίες" στο εκτελεστικό όργανο της ΕΕ που πιέζουν για μια λιγότερο αποφασιστική προσέγγιση.

Σύμφωνα με τις δεσμεύσεις, οι εμπειρογνώμονες της Επιτροπής έχουν αναπτύξει τρία σενάρια με ορίζοντα το 2050: 80% περικοπές εκπομπών, 90% περικοπές και μηδενικές εκπομπές. Και τα τρία σενάρια στοχεύουν στην επίτευκη του στόχου των 2ο Κελσίου του Παρισιού.

Παρόλο που υπάρχει πολιτική στήριξη για τον δρόμο των μηδενικών εκπομπών, ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι επιλογές από την Επιτροπή, και ιδίως οι δημοσιονομικές επιπτώσεις κάθε σεναρίου, θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την τελική επιλογή.

Η ΕΕ είχε εκπονήσει οδικό χάρτη μείωσης των εκπομπών για το 2050 από το 2011, προβλέποντας μείωση 40%  το 2030, 60% το 2040 και 80% το 2050.

Αλλά η Πολωνία έβαλε βέτο και το 2011 και το 2012 

Η πιο συντηρητική προσέγγιση συσπειρώνεται γύρω από την ομάδα DG CLIMA, η οποία αναμένεται να προτείνει μια επιλογή που θα παραμένει σε μεγάλο βαθμό στους τρέχοντες κλιματικούς στόχους της ΕΕ, με στόχο να πεισθούν εύκολα τα κράτη μέλη να την υποστηρίξουν.

Το πρόβλημα έγκειται στην αόριστη διατύπωση του κλιματικού στόχου του Παρισιού:

“well below 2 degrees Celsius” by the end of the century, δηλαδή "αρκετά κάτω από 2ο Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα."

Αυτό το “well below” όμως αφήνει περιθώρια ερμηνείας κι εκεί πατάνε όσοι θέλουν να καθυστερήσουν την τελική λύση.

Οι προϋπολογισμοί άνθρακα είναι περίπλοκοι, αλλά οι αναλυτές εκτιμούν ότι η μείωση των εκπομπών κατά τουλάχιστον 80% θα δώσει μόνο μια πιθανότητα 50/50 για επιτυχία του στόχου των 2 ° C.

Η επίτευξη του στόχου των 1,5 ° C, που είναι πλέον το Άγιο Δισκοπότηρο και ο πιο φιλόδοξος στόχος της συμφωνίας του Παρισιού, θα χρειαστεί σίγουρα μηδενικές εκπομπές μέχρι το 2050 για να έχει έχει μόλις την ίδια πιθανότητα 50/50.

Ο Alex Mason του WWF  προειδοποίησε ότι «οι πολιτικοί φαίνεται να είναι ικανοποιημένοι με την πιθανότητα 50/50, ενώ αυτό είναι ακριβώς σαν να παίζουν ρώσικη ρουλέτα».

Επίσης κατηγόρησε την DG CLIMA ότι αποτελεί μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.

Την Δευτέρα το πρωί (8 Οκτωβρίου), η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) εξέδωσε την τελική έκδοση της εμπεριστατωμένης έκθεσής της σχετικά με τις επιπτώσεις της αύξησης της θερμοκρασίας κατά 1,5 ° C στον πλανήτη, καταλήγοντας ότι ο κόσμος βρίσκεται επί του παρόντος σε μια πορεία προς την άνοδο της θερμοκρασίας κατά 3 ° C.

Και ενώ δέκα χώρες της ΕΕ έχουν ήδη υπογράψει δέσμευση για ουδετερότητα άνθρακα, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, η δήλωση αυτή αφορά μόνο την ουδετερότητα του άνθρακα "στο δεύτερο μισό του αιώνα".

Υπάρχει επίσης έντονη συζήτηση σχετικά με το εάν είναι αποδεκτό αφού υπερβούμε το όριο των 1,5 ° C, να χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια τεχνικές αρνητικής εκπομπής, όπως η δέσμευση άνθρακα.

Πολλοί θεώρησαν πως με την πολιτική Trump όσον αφορά στην κλιματική αλλαγή, δίνεται στην Ευρώπη η ευκαιρία να ηγηθεί της ανάπτυξης της τεχνολογίας καθαρής ενέργειας, και της ευρείας εφαρμογής της.

Ωστόσο, οι πιο συντηρητικές προσεγγίσεις, τόσο εντός των θεσμικών οργάνων της ΕΕ όσο και στην ευρύτερη βιομηχανία, προειδοποιούν ότι μια δαπανηρή ενεργειακή μετάβαση δεν θα είχε νόημα αν ο υπόλοιπος κόσμος δεν ακολουθήσει τη διαδικασία, βρίσκοντας πάτημα στο ότι η Ευρώπη είναι υπεύθυνη για μόνο το 10% των παγκόσμιων εκπομπών, σε μια προσπάθεια να αποδειχθεί ότι υπάρχει ένα όριο σε ό, τι μπορεί να επιτύχει μόνο η ΕΕ.

Η Επιτροπή κατηγορήθηκε την περασμένη εβδομάδα μετά από αναφορές ότι σχεδιάζει να ζητήσει επισήμως από το Συμβούλιο της ΕΕ να αυξήσει την τρέχουσα δέσμευση για το 2030 από 40% σε 45%, κάτι για το οποίο ήδη νωρίτερα έχει εκφράσει την επιθυμία του ο Cañete, αισιόδοξο πλάνο που όμως δεν μπόρεσε να περάσει μέχρι το COP24.

Τέλος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα έχει επίσης την ευκαιρία να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στον καθορισμό της κατεύθυνσης της μακροπρόθεσμης στρατηγικής όταν η επιτροπή του για το περιβάλλον ψηφίσει σχετικά με ψήφισμα του COP24 στις 10 Οκτωβρίου. Το ψήφισμα στοχεύει σε αύξηση του στόχου μέχρι το 2030 σε 55%, αλλά λόγω της αισιοδοξίας του ίσως δεν κερδίσει τη στήριξη των πιο συντηρητικών δυνάμεων εντός του Κοινοβουλίου.

8 Οκτωβρίου 2018

Του Sam Morgan

Πηγή: Euractiv

Περισσότερα:

• EU’s next top model could unlock Paris Agreement
• EU environment ministers to target 1.5C temperature rise, hints leaked paper
• Europe’s 2050 climate strategy takes shape
• Destination COP24: Take us to your climate leader
• European Commission abandons plans to raise climate ambition
• ‘Scientifically right’: Juncker backs deeper carbon cuts in SOTEU speech