COP23: Ημέρα πέμπτη / Επιτέλους όλοι κοιτάνε το δάσος!

Αν προσπαθούσα να περιγράψω με μια λέξη το πνεύμα της Βόννης σε σχέση με τα 2 προηγούμενα COP στα οποία είχα την τύχη να συμμετάσχω, αυτή θα ήταν ότι σε αυτήν την Διάσκεψη κυριαρχεί η αποφασιστικότητα.

Η έκταση και ένταση του καυτού ζητήματος της κλιματικής αλλαγής και της γενικότερης υποβάθμισης του περιβάλλοντος και κατά συνέπεια της ανθρωπότητας έχουν ουσιαστικά κριθεί.

Εδώ αυτά δεν αμφισβητούνται. Θα έλεγα δεν συζητούνται καν τουλάχιστον σε επίπεδο προσπάθειας απόδειξης.

Είναι τα δεδομένα πάνω στα οποία χτίζεται ολη η συζήτηση για το πώς, που και πότε και κυρίως με τι χρηματοδότηση θα πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες λύσεις, που είναι το μόνο καυτό προς επίλυση ζήτημα, στο οποίο θα επανέλθω αργότερα.  

Εδώ το διακύβευμα είναι γνωστό, δεδομένο και επιτακτικό.

Άλλωστε στις περισσότερες συζητήσεις που παρευρέθηκα ο άξονας διαλόγου ήταν η κλιματική αλλαγή σε συνδυασμό με τους 17 στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης των ΗΕ. Πως θα μπορούσε άλλωστε να γίνει και αλλιώς;

Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μονοδιάσταστη. Το αντίθετο. Είναι πολυεπίπεδη και αφορά όλους τους τομείς.  

Και οι λύσεις που προτείνονται πρέπει πάνω από όλα να ικανοποιούν το κριτήριο της βιωσιμότητας με όρους πλανήτη και ανθρωπότητας.

Και αυτό είναι σαφές εδώ. Όλοι από τους νεαρούς ακτιβιστές μέχρι τους σοβαρούς επιχειρηματίες δείχνουν να έχουν καταλάβει το ζητούμενο. Προφανώς υπάρχουν διαφορές σε ζητήματα προτεινόμενων λύσεων και προτεραιοτήτων.

Αλλά η κατεύθυνση και ο προσανατολισμός είναι επιτέλους κοινός.

Επιτέλους όλοι κοιτάνε το δάσος.

Εκτός από τον Ντόναλντ και την παρέα του…..

Δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για αδιαφορία.

Κάποιος φίλος την εποχή των μεγάλων δασικών πυρκαγιών της Αττικής, έλεγε πως καλύτερα να ευθύνονται εμπρηστές για τις πυρκαγιές, παρά η αδιαφορία μας. Καλύτερα να είναι συνειδητή πράξη καταστροφής, παρά η εθνική αδιαφορία για τα κοινά που απενοχοποιεί το πέταγμα του τσιγάρου από το παράθυρο του αυτοκινήτου κατακαλόκαιρο μεσημέρι σε δασική περιοχή.

Τον θυμήθηκα σήμερα σε μια παρουσίαση για την ατμοσφαιρική ρύπανση.

6,5 εκατομμύρια πρόωροι θάνατοι από την ατμοσφαιτρική ρύπανση ετησίως!!!

Μια Κροατία και μια Αλβανία χάνεται κάθε χρόνο. Σε 5 χρόνια χάνεται περίπου το 50% των νεκρών του πιο αιματηρού πολέμου της ανθρωπότητας, του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Και αδιαφορούμε.

Από τα 6,5 εκατομμύρια, τα εκατομμύρια πρόωροι θάνατοι προκαλούνται από την ρύπανση στην ατμόσφαιρα του σπιτιού.

Και συνεχίζουμε να αδιαφορούμε.

Και η κλιματική αλλαγή συνεχίζει απειλητική. Αν δεν αντιδράσουμε εγκαίρως υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες στο τέλος του αιώνα να έχουμε άνοδο 4-6ο C.

Oι συνέπειες αυτής της πιθανής εξέλιξης, βγαλμένες από την κόλαση:

- 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα εκτεθουν σε θανατηφόρους καύσωνες

- 2,4  δισεκατομμύρια άνθρωποι θα εκτεθουν σε ασθένειες

- Θα  βιώσουμε ευρείας κλίμακας ξηρασίες

- Θα αντιμετωπίσουμε άνοδο της στάθμης των θαλασσών πάνω από 2 μέτρα.

Και δεν αδιαφορούμε απλά γιατί την απειλή την βλέπουμε χρονικά πολύ μακρυά, αλλά αρνούμαστε να δεχτούμε την επιστήμη που τα αποκαλύπτει και συνεχίζουμε να κάνουμε το αντίθετο επιδεινώνομτας την κατάσταση.

Έως εδώ, όμως.

Είναι ευθύνη όλων μας να αλλάξει αυτό. Η σιωπηλή πλειοψηφία πρέπει να σηκωθεί από τον βολικό καναπέ της παρατήρησης και της κριτικής και να ακουστεί.

Να σκεπάσει με τη φωνή της αυτούς που για δικούς τους λόγους, αδιαφορούν για το μέλλον μας.

Το διακύβευμα είναι η ίδια η ζωή, αν όχι η δική μας, σίγουρα των παιδιών και εγγονιών μας.

Πρέπει να αντιδράσουμε, τώρα όσο υπάρχει ακόμη παράθυρο ευκαιρίας.

Γιατί δεν θα υπάρχει για πολύ.

Και δυστυχώς στη ζωή δεν υπάρχει restart και reload.

Βόννη 10 Νοεμβρίου 2017

Γιάννης Τσιπουρίδης