Κουτσούμπας: Η προστασία του περιβάλλοντος απαιτεί ανάπτυξη για τις κοινωνικές ανάγκες όχι για το καπιταλιστικό κέρδος

Εκδήλωση, με θέμα «Οι θέσεις του ΚΚΕ για την προστασία του Περιβάλλοντος στον αντίποδα της πολιτικής του Πράσινου New Deal», διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ την Παρασκευή 4 Ιούνη στην Αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ, στον Περισσό. 

Στη εκδήλωση μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Έγιναν, επίσης, οι εξής παρεμβάσεις:

Για την ολοκληρωμένη προστασία των δασών, μίλησε ο Αντώνης Ραλλάτος, δασολόγος, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Για τη βιομηχανική ρύπανση και τα Βιομηχανικά Ατυχήματα Μεγάλης Έκτασης, μίλησε η Εύη Γεωργιάδου, δρ χημικός μηχανικός, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ. 

Για τη διαχείριση απορριμμάτων, μίλησε ο Μπάμπης Ζιώγας, υγειονολόγος μηχανικός, υπεύθυνος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Για την κυβερνητική πολιτική χρήσεων γης στην Αττική, μίλησε ο Ηλίας Τσιμπουκάκης, χημικός μηχανικός, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Για τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος στην Αττική, μίλησε ο Γιώργος Τάτσης, μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟΑ.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα: 

«Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε πως αν πιστέψει κανείς τις διακηρύξεις των κυβερνήσεων και των άλλων κομμάτων, θα κατέληγε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ποτέ στο παρελθόν η προστασία του Περιβάλλοντος δεν είχε τόσους πολλούς φίλους.

Το πράσινο έγινε το αγαπημένο χρώμα όλων των αστικών κομμάτων.

Η ανάγκη της μεγάλης κρατικής παρέμβασης στην οικονομία είναι, επίσης, ο νέος κοινός τόπος όλων των αφηγήσεων, τόσο των φιλελεύθερων όσο και των σοσιαλδημοκρατικών.

Οι υποσχέσεις τους για ένα πιο φιλικό περιβάλλον, πιο δίκαιο καπιταλισμό, που θα φέρει το περιβόητο "πράσινο New Deal", προβάλλονται απατηλά, με επιμονή, από Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα, που είναι αφιερωμένη στην προστασία του Περιβάλλοντος, αυτές οι διακηρύξεις επαναλαμβάνονται ακόμα πιο έντονα.

Εξάλλου πρόσφατα συζητήθηκε στη Βουλή η πρόταση για την υιοθέτηση και εφαρμογή του ελληνικού κλιματικού νόμου, με βάση τις γνωστές ευρωενωσιακές κατευθύνσεις.

Έγκαιρα και πρόσφατα, με τις Θέσεις για το 21ο Συνέδριό του, το ΚΚΕ έχει αναδείξει τον πραγματικό χαρακτήρα του περιβόητου Πράσινου New Deal, δηλαδή της πολιτικής που, ειδικά μετά την εκλογή Μπάιντεν στις ΗΠΑ, αποτελεί την κυρίαρχη ατζέντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου διεθνώς. Και αποτελεί τον άξονα που διατρέχει τόσο την "Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία", όσο και την πολιτική όλων των αστικών κομμάτων στη χώρα μας.

Η προωθούμενη πολιτική της λεγόμενης πράσινης κοινωνικής συμφωνίας προσπαθεί να διαχειριστεί το ίδιο πρόβλημα μ’ αυτό που επιχείρησε να αντιμετωπίσει η πρόταση "New Deal" σχεδόν έναν αιώνα πριν: Το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου.

Σε πολλούς κλάδους της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας λιμνάζουν κεφάλαια που δεν μπορούν να επενδυθούν κερδοφόρα, οδηγώντας σε διαδοχικές διεθνείς κρίσεις, όπως του 2008 και του 2020.

Αφού, για να δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες, να διαμορφωθεί πεδίο για κερδοφόρες καπιταλιστικές επενδύσεις, πρέπει να απαξιωθεί και να καταστραφεί ένα τμήμα του υπάρχοντος κεφαλαίου.

Αυτόν το στόχο υπηρετεί σήμερα η "απόσυρση" λιγνιτικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, παραδοσιακών δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, αεροπλάνων και οχημάτων που κινούνται με τα παραδοσιακά καύσιμα, δηλαδή τη βενζίνη και το πετρέλαιο.

Φυσικά, τα μέτρα λαμβάνονται στο όνομα της αναμενόμενης κλιματικής αλλαγής.

Οι υφιστάμενες υποδομές παραγωγής, οι υποδομές μεταφοράς, Ενέργειας και μετακίνησης, δακτυλοδεικτούνται ως "μη φιλικές προς το περιβάλλον" και εμφανίζονται νέες επενδύσεις σε "πράσινες" υποδομές ως λύσεις φιλικές για το περιβάλλον, δημιουργώντας καινούργιες αγορές τρισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως.

Ο κύριος στόχος, λοιπόν, της πολιτικής αυτής δεν είναι στην πραγματικότητα η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, αλλά η θωράκιση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Γι’ αυτό, παράλληλα με τη μεγάλη κρατική στήριξη των νέων πράσινων επενδύσεων, προωθούνται μέτρα αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης, επέκτασης των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, διευθέτησης του χρόνου εργασίας.

Η αύξηση των κερδών απαιτεί μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Δεν είναι σύμπτωση ότι η προώθηση αυτής της πολιτικής συμβαδίζει με τις αντεργατικές αλλαγές που προωθούνται για τον εργάσιμο χρόνο και το μισθό, αλλά και με την κλιμάκωση της κρατικής καταστολής ως το εργαλείο "πειθάρχησης" του λαού στις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων.

Σε όλο τον κόσμο, οι εργαζόμενοι ανησυχούν -και ανησυχούν δίκαια- για τη συνεχιζόμενη περιβαλλοντική και γενικότερη υποβάθμιση που βιώνουν.

Και αυτή την ανησυχία αξιοποιούν οι κυβερνήσεις και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του κεφαλαίου για να στοιχίσουν τους εργαζόμενους ως "ενεργούς υποστηρικτές" των σχεδίων τους.

Όμως, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί δεν μπορούν να συσκοτίσουν πως στην πραγματικότητα η υλοποίηση της "πράσινης μετάβασης" θα έχει πολλαπλό αρνητικό αποτύπωμα στο περιβάλλον.

Ο πραγματικός στόχος της "πράσινης μετάβασης" υπονομεύει την ισόρροπη σχέση ανάμεσα στην παραγωγική δραστηριότητα και στο περιβάλλον.

Τα παραδείγματα που αποδεικνύουν την περιβαλλοντική καταστροφή που φέρνει η "πράσινη ανάπτυξη" του καπιταλιστικού κέρδους είναι ατελείωτα:

- Δάση, δασικές εκτάσεις και περιοχές Natura, σε ολόκληρη τη χώρα καταστρέφονται, για να κατασκευαστούν γιγαντιαία αιολικά πάρκα, με εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες στον υδροφόρο ορίζοντα, σε πλημμυρικά φαινόμενα στις παρακείμενες περιοχές, στη βιοποικιλότητα που καταστρέφεται από τα χιλιάδες χιλιόμετρα νέων δρόμων.

- Ολόκληρη η χώρα, κάθε μεγάλο βουνό, έχει γίνει πεδίο τοποθέτησης δεκάδων ή εκατοντάδων ανεμογεννητριών, με αρνητικές συνέπειες για τους κατοίκους, τις τοπικές οικονομίες, το περιβάλλον και τον Πολιτισμό.

- Η πολιτική που μετατρέπει τη χώρα σε ένα ατελείωτο εργοτάξιο εγκατάστασης εισαγόμενων ανεμογεννητριών, υλοποιείται με την ίδια ζέση από όλα τα κόμματα.

Τώρα από τη ΝΔ, πριν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας επιδεικτικά και καθ’ ολοκληρία τις διαμαρτυρίες εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων και επιστρατεύοντας την κρατική καταστολή για να εξαναγκάσουν τις τοπικές κοινωνίες να αποδεχτούν την καταστροφή του τόπου τους.

Σε όλη τη χώρα από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Νότια Λακωνία και την Κρήτη, από την Εύβοια μέχρι τα βουνά της Ηπείρου, η πολιτική ΕΕ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να πετύχει την "ομοιομορφία" πολλών βουνών, αφού είναι πλέον γεμάτα ορεινούς δρόμους, ανεμογεννήτριες και κατεστραμμένα φυσικά οικοσυστήματα.

Τώρα έχουν μπει στο στόχαστρο των "επενδυτών" ακόμα και πραγματικά μνημεία της φύσης, όπως τα βουνά των Αγράφων και της Πίνδου.

Οι πρόσφατες επιδοκιμασίες του Αμερικανού πρέσβη κ. Πάιατ για το θαλάσσιο αιολικό πάρκο στη βραχονησίδα Αγ. Γεώργιος, που αποτελεί και πολιτισμική καταστροφή -λόγω Σουνίου και οπτικής αλλοίωσης- και περιβαλλοντική καταστροφή, δεν σχετίζεται μόνο με την -αμερικανικών συμφερόντων- εταιρεία που το εγκατέστησε. Σχετίζεται ακόμα περισσότερο με την προώθηση της πολιτικής Μπάιντεν για τη δήθεν πράσινη ανάπτυξη, μέσα και από τέτοιου είδους ενεργειακά έργα. Ανοίγοντας την "όρεξη" και για τους τόπους μαρτυρίου της Γυάρου και της Μακρονήσου, που είναι τα επόμενα θύματα των "αιολικών" κορακιών- επενδυτών.

Και ενώ πρακτικά η ύπαιθρος ολόκληρης της χώρας μετατρέπεται σε πεδίο εγκατάστασης γερμανικών και προσφάτως αμερικανικών ανεμογεννητριών, ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Τσίπρας, αλλά και από κοντά Γεννηματά, Βελόπουλος, Βαρουφάκης έχουν το απύθμενο θράσος να κάνουν λόγο για "προστασία" του περιβάλλοντος!

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε μια συνεχή πλειοδοσία για το ποιος θα εγκαταστήσει περισσότερες ανεμογεννήτριες, ενώ την ίδια στιγμή οι τοπικοί βουλευτές τους, όπως οι γνήσιοι πολιτικοί απατεώνες, παριστάνουν ότι αντιδρούν, ενώ άλλα ψηφίζουν στη Βουλή!

Το αφήγημα της πράσινης ανάπτυξης, που επαναλαμβάνουν συνεχώς όλα τα άλλα κόμματα, είναι πως η πράσινη ανάπτυξη στοχεύει στο να μειωθούν τα λεγόμενα αέρια του θερμοκηπίου.

Τους προκαλούμε για μια ακόμα φορά να μας απαντήσουν:

- Πώς, αν ο στόχος είναι αυτός, έχει αναδειχθεί το εισαγόμενο φυσικό αέριο σε στρατηγικό καύσιμο για ηλεκτροπαραγωγή, όταν αυτή οδηγεί σε σπατάλη πάνω απ’ το 50% της περιεχόμενης σ’ αυτό Ενέργειας;

- Γιατί δεν ιεραρχήθηκαν στη χώρα μας τα μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το ενεργειακό πρόβλημα πολύ φθηνότερα, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα;

- Το αστικό αφήγημα ισχυρίζεται ότι οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) εξοικονομούν πόρους. Ξεχνούν, φυσικά, να μας αναφέρουν πως η πραγματική ισχύς των ΑΠΕ είναι το ¼ της εγκατεστημένης. Ότι χρειάζονται δεκάδες χιλιάδες ανεμογεννήτριες για να πιαστούν οι μεγαλεπήβολοι στόχοι των αστικών κομμάτων, επενδύσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ και χιλιάδες χιλιόμετρα νέων δικτύων.

Η υποκριτική επίκληση στο περιβάλλον και στην προστασία του είναι πρόδηλη. Γίνεται, όμως, ακόμα πιο φανερή αν σκεφτεί κανείς βασικές πλευρές της αστικής πολιτικής. Όλοι αυτοί που θέλουν να προχωρήσουν οι τεράστιες επενδύσεις στις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά, είναι οι μεγάλοι ένοχοι για πλήθος περιβαλλοντικών εγκλημάτων.

Είναι ένοχοι:

- Διότι επιμένουν στην προώθηση της καύσης των απορριμμάτων και του RDF, οδηγώντας σε δηλητηριασμό της ατμόσφαιρας που εισπνέουν εκατομμύρια συνάνθρωποί μας.

- Διότι παραδίδουν κάθε παραλία και κάθε δάσος υψηλής αισθητικής αξίας στις ορέξεις κατασκευαστικών και τουριστικών ομίλων.

- Το εγκληματικό παράδειγμα του Ελληνικού, όπου ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, χέρι - χέρι με τον επενδυτικό όμιλο της "ΛΑΜΔΑ", μετατρέπουν έναν από τους τελευταίους μεγάλους ελεύθερους χώρους στην Αττική σε μια τουριστική πόλη, των καζίνο και του διεθνούς τζετ σετ, βρίσκεται στην αντίπερα όχθη των αναγκών των κατοίκων της Αττικής. Δείχνει πόσο "πράσινη" και οικολογική μπορεί να είναι η συνείδηση του κεφαλαίου και των πολιτικών υπηρετών του.

- Λόγω της ανυπαρξίας ουσιαστικών ελέγχων και ρυθμίσεων της βιομηχανικής ρύπανσης, η ασύδοτη δράση του κεφαλαίου καταστρέφει τον Ασωπό, τον Εύοσμο στη Θεσσαλονίκη, το Πέραμα, το Θριάσιο Πεδίο. Αποκαλύπτουν πως καπιταλιστική ιδιοκτησία στη βιομηχανία και υγεία του λαού και των εργαζόμενων, είναι αντιφατικές έννοιες.

- Η τεράστια ευκολία με την οποία οι ίδιοι πράσινοι υπουργοί και πρωθυπουργοί της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσαν τη μισή Χαλκιδική στον αμερικανικό εξορυκτικό όμιλο, καταστρέφοντας ένα πανέμορφο δάσος και με βαρύ πλήγμα για την τοπική οικονομία, αποκαλύπτει πως δεν έχουν κανενός είδους πραγματικό ενδιαφέρον για το περιβάλλον.

Η εμπορευματοποίηση των δασών και η αξιοποίησή τους ως πεδία κερδοφόρων επενδύσεων είναι η βαθύτερη αιτία που βρίσκεται πίσω από τις καταστρεπτικές δασικές πυρκαγιές, γενικότερα πίσω από την καταστροφή δασών.

Η δασοπροστασία και η ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων γίνεται μόνο στο βαθμό που κρίνεται συμφέρον από το κεφάλαιο, οδηγώντας εκτός των άλλων στη συστηματική υποχρηματοδότησή τους.

Παράλληλα, το πράσινο μέλλον που επιφυλάσσει η πολιτική της "πράσινης κοινωνικής συμφωνίας", βασίζεται πάνω σε νέες, συνεχείς θυσίες που θα κληθούν να κάνουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Πρώτα πρώτα, η "πράσινη κοινωνική συμφωνία" είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επιδείνωση και την επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τη φθηνότερη εργατική δύναμη, ως απαραίτητα στοιχεία για να διασφαλιστούν τα τεράστια κέρδη της ολιγαρχίας του πλούτου.

Ταυτόχρονα, η πράσινη Ενέργεια δεν οδηγεί έστω, τουλάχιστον, σε “φθηνό ρεύμα”, όπως ανακυκλώνεται από συστημικά Μέσα Ενημέρωσης, σε μια προσπάθεια να εντυπωθεί αυτό το ψέμα στα μυαλά των εργαζομένων.

Η πραγματικότητα είναι "αμείλικτη".

Ήδη, οι πράσινες επενδύσεις έχουν πολλαπλασιάσει το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος για τους εργαζόμενους και την τελευταία 15ετία η ενεργειακή φτώχεια έχει πολλαπλασιαστεί.

Οι νέες ρήτρες ρύπων και η περιβόητη τιμή τόνου του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) που αυξάνεται -όσο χρειάζεται για να κλείσουν άμεσα οι χρυσοπληρωμένες από τον λαό επενδύσεις της ΔΕΗ σε λιγνιτικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής- φέρνουν μόνο νέες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Οι απαραίτητες πρώτες ύλες για τις δεκάδες χιλιάδες ανεμογεννήτριες και τα εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα φωτοβολταϊκών της “πράσινης ανάπτυξης” απαιτούν νέες, τεράστιες μεταλλευτικές εγκαταστάσεις, που θα καταστρέψουν περαιτέρω βουνά, δάση και ολόκληρες χώρες, εμπλέκοντάς τες και στο πολύ επικίνδυνο γεωπολιτικό παιχνίδι των “σπάνιων γαιών”.

Πίσω από τα πράσινα ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα συγκαλύπτεται το τεράστιο κόστος τους, το γεγονός ότι ουσιαστικά η ηλεκτροκίνηση μετατρέπει το αυτοκίνητο σε απρόσιτη πολυτέλεια για εκατομμύρια λαϊκούς ανθρώπους, ενώ παράλληλα οδηγεί σε άλλου είδους καταστροφή του περιβάλλοντος, αφού η αλυσίδα κατασκευής και απόρριψης των απαραίτητων για την ηλεκτροκίνηση μπαταριών, είναι από τις πλέον ρυπογόνες.

Η αλήθεια είναι ότι η πράσινη κοινωνική συμφωνία της ΕΕ και του Μπάιντεν, πολλαπλασιάζει την ενεργειακή φτώχεια, αυξάνει δραστικά την επιβάρυνση του λαού, υποχρεώνει τα εργατικά - λαϊκά στρώματα να χρυσοπληρώσουν την απαξίωση κεφαλαίου που χρειάζεται η μηχανή της καπιταλιστικής ανάκαμψης των κερδών των λίγων.

Η πράσινη κοινωνική συμφωνία καταδικάζει δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία, στην Πτολεμαΐδα στη Δυτική Μακεδονία και στη Μεγαλόπολη στην Πελοπόννησο.

Η πολιτική που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση είναι, στα βασικά της σημεία, κοινός τόπος όλων των αστικών κομμάτων.

Φίλες και φίλοι,

Έχει σημασία να δούμε λίγο περισσότερο τις θέσεις και τις απόψεις των άλλων κομμάτων:

Τα έργα του ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστά, κατ' αρχάς από το χρονικό διάστημα που ήταν κυβέρνηση. Πρωτοστάτησε σε σωρεία νομοθετικών παρεμβάσεων που θυσιάζουν το περιβάλλον και την ανθρώπινη ζωή, προς όφελος του κεφαλαίου, σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα.

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το Ελληνικό, την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, τις αλλαγές στην περιβαλλοντική αδειοδότηση προς όφελος των ομίλων, τις αλλαγές στη χωροταξία;

Σε κάθε κρίσιμο θέμα προχώρησε σε τέτοιες παρεμβάσεις διευκολύνοντας την καταστρεπτική δράση του κεφαλαίου πάνω στο περιβάλλον.

Γι’ αυτό και χτες ο κ. Τσίπρας επί της ουσίας δεν είπε κουβέντα στην παρουσίαση της πρότασης του κόμματός του για όλα αυτά, παρότι επιδόθηκε σε γενικόλογες κορόνες περί "πράσινης επανάστασης". "Μούφα", λοιπόν, η πράσινη επανάσταση του κ. Τσίπρα!

Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της πολιτικής της "πράσινης Ενέργειας". Τα εγκλήματα στα Άγραφα και στην Πίνδο, στο Αιγαίο, στην Πελοπόννησο και αλλού έχουν τη σφραγίδα του.

Σήμερα προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από τη ΝΔ. Δυσκολεύεται, γιατί στην προώθηση της πράσινης ανάπτυξης η κυβέρνηση της ΝΔ είναι "βασιλικότερη του βασιλέως": Προωθεί την απολιγνιτοποίηση πιο γρήγορα και απ’ το χρονοδιάγραμμα που απαιτεί η Κομισιόν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να προβάλει ως εναλλακτική, πιο φιλολαϊκή λύση την "πράσινη μετάβαση" με "ενεργειακή δημοκρατία"!

Ποια είναι η διαφορά με το κυβερνητικό σχέδιο; Ότι ένα μέρος της κοινοτικής και κρατικής χρηματοδότησης των νέων επενδύσεων δεν θα δοθεί άμεσα στους μεγάλος ομίλους, αλλά σε κάποιες μεσαίες επιχειρήσεις και ενεργειακές κοινότητες.

Κάποια έργα θα ανατεθούν στις ενεργειακές κοινότητες για να υλοποιηθούν τελικά πάλι από τις εταιρείες, τις περισσότερες φορές και με σχετικό τραπεζικό δανεισμό.

Αυτή η διαφοροποίηση, όμως, στην αρχική κατανομή των κονδυλίων, δεν μπορεί ούτε καν να αμβλύνει τις νέες αρνητικές συνέπειες για το λαό, όπως το ακριβό ρεύμα και την αύξηση της ενεργειακής φτώχειας, δεν μπορεί να αμβλύνει την αύξηση της ανεργίας, την επιβολή ελαστικών εργασιακών σχέσεων και άλλα.

Το ΚΙΝΑΛ επίσης υιοθετεί καθ’ ολοκληρίαν τους στόχους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για την πράσινη ανάπτυξη και τις μηδενικές εκπομπές μέχρι το 2050, καθώς και την απεξάρτηση από τον λιγνίτη.

Από κοντά και το ΜΕΡΑ 25, που επιπλέον είναι ίσως ο πιο “πράσινος”, ο πιο καθαρός, εκπρόσωπος της αμερικανικής πολιτικής του Μπάιντεν και της Ευρωπαϊκής Κομισιόν.

Η περιβαλλοντική ευαισθησία τους εξαντλείται μέχρι εκεί που δίνει ώθηση στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Χρησιμοποιείται για να διαμορφωθούν νέα πεδία κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο, για να καταστραφούν με ελεγχόμενο τρόπο υφιστάμενες υποδομές, φορτώνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους.

Τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, οι νέοι, οι αγρότες, οι εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της υπαίθρου που εξωθούνται βίαια σε αλλαγή του τρόπου ζωής τους, καλούνται να θυσιάσουν το ένα μετά το άλλο τα δικαιώματά τους, τον χρόνο τους, την υγεία τους, τα σπίτια τους, τον Πολιτισμό και την κουλτούρα τους, προκειμένου να θησαυρίσουν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι, τόσο μέσα στην Ελλάδα, όσο και στις χώρες που εξάγουν.

Φίλες και φίλοι,

Όταν απομακρυνθούμε λίγο από το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, το περιβάλλον αντιμετωπίζεται είτε σαν “χαβούζα”, σαν η εύκολη λύση για να απορρίψουμε ρύπους και απόβλητα, είτε σαν εμπόρευμα, όταν το κεφάλαιο μπορεί να αξιοποιήσει το περιβάλλον σαν πηγή πρώτων υλών ή σαν υπόβαθρο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των τουριστικών ομίλων.

Η πρόσφατη πρόταση της Ιαπωνίας να ρίξει εκατομμύρια τόνους ραδιενεργών αποβλήτων στη θάλασσα είναι αποκαλυπτική της ληστρικής λογικής που έχει το κεφάλαιο, ακόμα και σε κοινωνίες που με καπιταλιστικούς όρους πλασάρονται σαν "προοδευτικές".

Δείχνει γιατί το σύστημα αυτό καταστρέφει τόσο το περιβάλλον, όσο και τους ίδιους τους ανθρώπους, για να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή κερδοφορία.

Οι σιδερένιοι νόμοι του καπιταλισμού είναι αμείλικτοι.

Είναι λοιπόν -και ανεξάρτητα εάν γίνεται συνειδητά ή όχι- συγκάλυψη της πραγματικότητας η προσπάθεια να εμφανισθεί ένας "πρασινίζων καπιταλισμός", ότι είναι δήθεν υπέρ των λαϊκών αναγκών.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη διαταράσσει συνεχώς κάθε ισορροπία, οδηγώντας σε αρνητικές, καταστρεπτικές επιδράσεις στη φύση και τα βουνά.

Ήταν, είναι και θα είναι καταστρεπτική για τον άνθρωπο και το περιβάλλον του.

Μας ρωτάνε συχνά ποια ακριβώς είναι η δική μας πρόταση, για το ποιο σύστημα, ποια κοινωνία, θα υπηρετεί πραγματικά τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Τους απαντάμε: Η λύση βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που έχει ακολουθηθεί μέχρι σήμερα, από αυτή που ετοιμάζονται να ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα.

Ακριβώς γιατί η ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος απαιτεί ανάπτυξη με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος που υπηρετεί το πράσινο New Deal σε ΕΕ και ΗΠΑ.

Η πραγματική διέξοδος είναι ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της κοινωνικοποιημένης παραγωγής για τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας και του περιβάλλοντος, ο σοσιαλισμός. Είναι το σύστημα που θα μπορεί να κινητοποιεί το σύνολο των μέσων παραγωγής, της γης συμπεριλαμβανομένης, με κριτήριο τη διασφάλιση των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών.

Η γη σταματά να είναι εμπόρευμα και αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία. Και η εργατική τάξη, η κοινωνία, διαμέσου της εργατικής - λαϊκής συμμετοχής και του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, αποφασίζει για την κοινωνικά βέλτιστη αξιοποίηση. Με γνώμονα το σύνολο των εργατικών λαϊκών αναγκών, δηλαδή τη διασφάλιση της υγείας των κατοίκων και των εργαζόμενων, την εξάλειψη της ανεργίας και της ενεργειακής φτώχειας, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, την προστασία του περιβάλλοντος.

Τα εργοστάσια θα παράγουν όχι για το κέρδος κάποιου καπιταλιστή ιδιοκτήτη - εκμεταλλευτή της δουλειάς των εργαζομένων, αλλά για την ικανοποίηση των αναγκών όλης της κοινωνίας.

Αυτή ακριβώς η σχέση είναι που επιτρέπει την ελαχιστοποίηση της αρνητικής επίδρασης στο περιβάλλον από κάθε παραγωγική δραστηριότητα, από κάθε κοινωνική δραστηριότητα εν γένει.

Οι παραγωγικές μονάδες δεν έχουν συμφέρον να επιβαρύνουν το περιβάλλον, για το καπιταλιστικό κέρδος, δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε από αυτό, το αντίθετο.

Ο κοινωνικός χαρακτήρας της ιδιοκτησίας στη γη επιτρέπει τη χωροθέτηση των δραστηριοτήτων με κριτήριο την ευημερία του λαού, αφού η κερδοσκοπία στη γη εξαφανίζεται, μαζί με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας πάνω σ’ αυτή.

Η επιστημονική έρευνα και γενικότερα η επιστήμη θα αξιοποιείται για να ελαχιστοποιήσει την αρνητική επίδραση στο περιβάλλον, για να πολλαπλασιάσει την ευημερία του λαού από κάθε παραγωγική δραστηριότητα.

Ο καθολικός χαρακτήρας της κοινωνικής ιδιοκτησίας μαζί με τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό επιτρέπει άλλωστε και τον συνυπολογισμό των αλληλεπιδράσεων των παραγωγικών δραστηριοτήτων, που σήμερα είναι είτε αδύνατο να γίνει αυτό, είτε χωρίς αποτέλεσμα, όπου επιχειρείται, λόγω της αναρχίας της καπιταλιστικής παραγωγής.

Η ρύπανση στο οικόπεδο του διπλανού είναι χαρακτηριστικό της καπιταλιστικής λογικής, είναι η άλλη όψη του κατακερματισμού του κεφαλαίου σε επιμέρους αντιτιθέμενα μεταξύ τους κεφάλαια, τελικά δηλαδή είναι η άλλη όψη της ίδιας της αναρχίας της παραγωγής.

Ο σοσιαλισμός μπορεί να λύνει όλα αυτά τα προβλήματα. Η συνολική επίπτωση από όλες τις δραστηριότητες συνυπολογίζεται και οι δραστηριότητες που γίνονται, επιλέγονται με κριτήριο τις συνολικές επιπτώσεις.

Η επιστημονική, ορθολογική διερεύνηση και αποτύπωση των επιπτώσεων και των εναλλακτικών σεναρίων έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση αυτή τη ριζικά διαφορετική σχέση.

Οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων θα αποκτήσουν για πρώτη φορά καθαρά επιστημονικό χαρακτήρα, αλλάζοντας ποιοτικά από τη σημερινή κατάσταση που εν πολλοίς συνιστούν απολογητική των σχεδιαζόμενων καπιταλιστικών επενδύσεων.

Ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός και ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός ουσιαστικά μετατρέπει τη μελέτη επιπτώσεων στο περιβάλλον σε συστατικό στοιχείο της ίδιας της διαδικασίας απόφασης των επενδύσεων και της ανάπτυξης της παραγωγικής ικανότητας της κοινωνίας.

Οι επενδύσεις αποφασίζονται με κριτήριο το ανθρώπινο εργατικό - λαϊκό κέρδος και το κέρδος για το περιβάλλον.

Αυτή ακριβώς η κοινωνική ιδιοκτησία και το ξερίζωμα του καπιταλιστικού κέρδους ως κριτηρίου της ανάπτυξης μπορεί να μετατρέψει το περιβάλλον από "χαβούζα", δηλαδή από περιοχή ληστρικής απόληψης πρώτων υλών, σε αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της κοινωνίας και της ισόρροπης σχέσης του ανθρώπου με αυτό τελικά, δηλαδή σε αναγκαιότητα και σε απτή πραγματικότητα.

Για να ανοίξει ο δρόμος γι’ αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες ενάντια στην αντιπεριβαλλοντική στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Είμαστε στην πρώτη γραμμή και δίνουμε καθημερινά μάχες σε όλες τις περιοχές της χώρας μας:

- Ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού.

- Για την προστασία του δασικού πλούτου.

- Για τον περιορισμό της βιομηχανικής ρύπανσης.

- Για την αναβάθμιση των υποδομών πολιτικής προστασίας.

- Για την πρόληψη των Βιομηχανικών Ατυχημάτων Μεγάλης Έκτασης.

- Για περισσότερα αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά έργα.

- Για την προστασία της ζωής και της ασφάλειας του εργαζόμενου λαού.

-Για περισσότερα δάση με προστασία των πλούσιων οικοσυστημάτων τους.

- Για κάθε πτυχή του σύνθετου προβλήματος της προστασίας του περιβάλλοντος.

Σε αυτή την κατεύθυνση τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα. Οι εκλεγμένοι κομμουνιστές στη Βουλή, την Ευρωβουλή, τα Περιφερειακά, Δημοτικά Συμβούλια. Οι εκλεγμένοι μας στα εργατικά σωματεία, τα Εργατικά Κέντρα και ομοσπονδίες, σε Επαγγελματικούς και Αγροτικούς Συλλόγους, σε Φοιτητικούς Συλλόγους και μαθητικές κοινότητες, σε Συλλόγους Γυναικών, σε συλλόγους, πολιτιστικά και άλλα στέκια στις γειτονιές, στις πόλεις και τα χωριά θα πρωτοστατήσουμε στον αγώνα, θα μπούμε μπροστά παντού, ακόμα πιο αποφασιστικά.

Μαζί με όλους και όλες, όσους και όσες, έχουμε συμπορευτεί μέχρι σήμερα σε κρίσιμες και μεγάλες μάχες, αλλά και με όσους και όσες μας έχουν προσεγγίσει το τελευταίο διάστημα, αναζητώντας, διψώντας, για πραγματική εναλλακτική σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση. Μακριά από τις ψεύτικες υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια των άλλων κομμάτων που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά σε καταστροφικές πολιτικές σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους τομείς και στο κρίσιμο ζήτημα του Περιβάλλοντος.

Καλή δύναμη και υγεία σε όλους και όλες!».

 

 

4 Ιουνίου 2021

energypress