Ένα παθητικό σπίτι μπορεί να είναι αποδοτικό και όμορφο ταυτόχρονα.
Ο αρχιτέκτονας Jonathan Kearns αποδεικνύει ότι μπορείτε να τα έχετε όλα.
Όταν οι Αμερικανοί πιστοί στη Βασιλεία της Αγγλίας κινήθηκαν βόρεια μετά την Αμερικανική Επανάσταση, πολλοί εγκαταστάθηκαν στην κομητεία Prince Edward, που έφτανε μέχρι τη λίμνη Οντάριο, μόλις περίπου 20 μίλια από τη λίμνη απέναντι στις ΗΠΑ.
Πολλά από τα σπίτια που έχτισαν εκεί έγιναν τα κλασικά του Οντάριο. Μικρά, τετράγωνα, λειτουργικά σχέδια σπιτιών, με απότομες στέγες που καλύπτουν σοφίτες στον δεύτερο όροφο.
Όμορφα σίγουρα, αλλά δεν ήταν ενεργειακά αποδοτικά.
Έτσι, όταν ο αρχιτέκτονας Jonathan Kearns (της Kearns Mancini Architects) με τον συνεργάτη Corrine Speigel θέλησαν να ανακαινίσουν ένα από αυτά, με πρότυπα ενός παθητικού σπιτιού, αντιμετώπισαν διάφορες προκλήσεις.
Το παθητικό σπίτι είναι ήδη δύσκολο σαν κατασκευή όταν έχεις να κάνεις με νέες κατασκευές και γίνεται εξαιρετικά δύσκολο στις ανακαινίσεις.
Γι αυτό το Ινστιτούτο Παθητικού Σπιτιού ανέπτυξε ένα ειδικό πρότυπο, το EnerPHit, το οποίο πιστοποιεί μετασκευές και επιτρέπει ελαφρώς υψηλότερη κατανάλωση ενέργειας, η οποία ποικίλλει ανάλογα με το κλίμα της περιοχής.
Πιθανότατα θα ήταν φθηνότερο και γρηγορότερο να ξεκινήσει κανείς από το μηδέν, αλλά υπάρχει μια γοητεία και ομορφιά σε αυτά τα παλιά σπίτια που ο Kearns ήθελε να διατηρήσει και να αποκαλύψει.
Έτσι λοιπόν, ξήλωσε όλη την εσωτερική επίστρωση της δομής και άφησε τον ξύλινο σκελετό γυμνό, τον οποίο στη συνέχεια επεξεργάστηκε με αμμοβολή, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό και ζεστό ξύλινο εσωτερικό.
Στη συνέχεια κάλυψε ολόκληρο το σπίτι με δομικά μονωτικά πάνελ (Structural Insulated Panels - SIPs).
Ο Kearns περιέγραψε στον περιοδικό Canadian Architect, τις πέντε βασικές αρχές σχεδιασμού του παθητικού σπιτιού:
1) μαζικά μονωμένο, χωρίς θερμογέφυρες αεροστεγές περίβλημα.
2) Τριπλή αεροστεγείς υαλοπίνακες, στα παράθυρα χωρίς θερμοπαγίδες.
Ο Kearns περιγράφει στο περιοδικό ότι σε ένα παθητικό σπίτι μπορείς να κάθεσαι δίπλα στο παράθυρο και τον μεν χειμώνα να μην νιώθεις ρεύμα αέρα, το δε καλοκαίρι να μην ψήνεσαι.
3) Βέλτιστος προσανατολισμός.
4) Ανάκτηση ενέργειας συστήματος αερισμού.
5) Βελτιστοποιημένη λειτουργική σχεδίαση.
Αυτό είναι το σημείο όπου πολλοί σχεδιασμοί παθητικών σπιτιών εκτροχιάζονται.
Είναι δύσκολο να κάνετε ένα βελτιστοποιημένο, λειτουργικό σχεδιασμό να είναι και πραγματικά όμορφος.
Απαιτεί πραγματική ικανότητα και ταλέντο να σχεδιάσεις ένα παθητικό σπίτι όμορφο όταν έχετε όρια στο μέγεθος του παραθύρου λόγω του περιορισμού της απώλειας ενέργειας αλλά και του κόστους και πρέπει να ελαχιστοποιήσετε τις αισθητικές παρεμβάσεις που μπορούν να δημιουργήσουν οπτική ποικιλία αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν και θερμογέφυρες. Πολλοί αρχιτέκτονες παθητικών σπιτιών είναι επίσης λάτρεις των δεδομένων, βάζοντας έτσι την απόδοση πριν από την ομορφιά
Συχνά αναφέρω τον σχεδιαστή / οικοδόμο Michael Anschel:
Τα κτίρια πρέπει να σχεδιάζονται με γνώμονα τους ανθρώπους που θα ζήσουν σε αυτά. Γι αυτούς γίνονται. Θα πρέπει να είναι άνετα, γεμάτα φως, μεγάλα ή γραφικά, θα πρέπει να αντηχούν με τις ψυχές μας. Το Passivhaus είναι μια εγωκεντρική επιχείρηση που ικανοποιεί την ανάγκη του αρχιτέκτονα να τσεκάρει τα κουτάκια των υπολογισμών του και την εμμονή του με τα BTU, αλλά δεν ικανοποιεί τον χρήστη.
Ο ξενώνας Reach του Jonathan Kearns αποδεικνύει ότι ο Michael Anschel έκανε λάθος.
Είναι εξαιρετικά άνετο, γεμάτο φως σε κάποια σημεία και σκοτεινό σε άλλα, ζεστό και ευχάριστο, μεγαλοπρεπές σε κάποια σημεία και σίγουρα γραφικό σε άλλα. Έχει ιστορία, γοητεία και χαρακτήρα που αντηχεί την ψυχή μας.
Είναι όμορφα αναλογικά, σχεδιασμένο από έναν αρχιτέκτονα που ενδιαφέρεται τόσο για την ομορφιά όσο και για τα δεδομένα και τις ενεργειακές επιδόσεις.
Έτσι μην αφήνετε ποτέ να σας πουν ότι ο παθητικός σχεδιασμός ενός σπιτιού δεν μπορεί και όμορφος όσο και λειτουργικός και αποδοτικός.
Ο Jonathan Kearns αποδεικνύει ότι στα χέρια ενός ταλαντούχου αρχιτέκτονα, μπορεί κανείς να τα έχει όλα.
6 Αυγούστου 2018
Πηγή Treehugger
