RICARDO: Γιατί το ΕΣΕΚ κινδυνεύει να μην επιβεβαιωθεί – Δεν "βγαίνουν" offshore αιολικά και merchant έργα αποθήκευσης – Ο «χρυσός κανόνας» της σπανιότητας
Η βασική παραδοχή εδράζεται στο γεγονός ότι η διείσδυση της αποθήκευσης θα εξελιχθεί διαφορετικά σε σχέση με τις προβλέψεις του ΕΣΕΚ υπό το βάρος των προκλήσεων που προκύπτουν για την βιωσιμότητα των εν λόγω έργων σε συνθήκες κατά τις οποίες εκλείπουν πλέον τα εγγυημένα έσοδα.
Η αβεβαιότητα στην ροή των εσόδων που πλέον συσχετίζεται κατά πολύ περισσότερο με τις αποδόσεις της αγοράς, δημιουργεί επιφυλάξεις στις τράπεζες για την χρηματοδότηση των έργων, καθιστώντας έτσι δυσκολότερη την υλοποίηση των επενδύσεων. Κατά συνέπεια με ορίζοντα το 2030, οι αναλυτές της RICARDO εκτιμούν ότι θα υπάρξει μια αύξηση στην ισχύ των φωτοβολταϊκών και παράλληλα μια μείωση (σε σχέση με τον στόχο του ΕΣΕΚ) στην ισχύ των μονάδων αποθήκευσης στο μεσοπρόθεσμο διάστημα.
Η εν λόγω εικόνα, εφόσον επαληθευτεί, θα σημάνει περισσότερες περικοπές φωτοβολταϊκών που αναμένεται να κυμανθούν 15-25% μέχρι το 2030, ένα μέγεθος αρκετά μεγαλύτερο από την εκτίμηση του ΕΣΕΚ περί 4%. Στην περίπτωση των χερσαίων αιολικών, οι εκτιμώμενες περικοπές υπολογίζονται στο 9%, αρκετά αυξημένες σε σχέση με το 2% του ΕΣΕΚ.
Ανάλογο «ψαλίδι» θα υποστούν και τα υπεράκτια αιολικά με την επισήμανση ότι η γενική εκτίμηση των αναλυτών θέλει να καθυστερεί χρονικά η ανάπτυξη των έργων και επομένως έως το έτος ορόσημο, 2030, να συνιστούν μικρό μέρος της εξίσωσης. Η εικόνα αλλάζει μετά το 2030 με μείωση των περικοπών λόγω της συμμετοχής των υπεράκτιων αιολικών στο μίγμα και της ανάπτυξης των τεχνολογιών αποθήκευσης.
Το οικονομικό «αποτύπωμα» ενός τέτοιου σεναρίου εκτιμάται ιδιαίτερα σημαντικό με διάχυτες επιπτώσεις στις επιμέρους «πράσινες» τεχνολογίες στο φόντο της καθυστερημένης ανάπτυξης των τεχνολογιών αποθήκευσης. Ειδικότερα, οι τιμές κατά τις ώρες ηλιοφάνειας καταρρέουν ως αποτέλεσμα της αυξημένης φωτοβολταϊκής παραγωγής, οδηγώντας σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα τα capture price της τεχνολογίας.
Ανάλογο αρνητικό αποτύπωμα υπάρχει στην περίπτωση των αιολικών το οποίο ωστόσο σε μικρότερο βαθμό και μόνο κατά το πρώτο διάστημα μέχρι το 2030, καθώς τα αιολικά επωφελούνται των αυξημένων τιμών στη βραδινή ζώνη και επομένως καταλήγουν να απολαμβάνουν καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα και υψηλότερα capture price.
Ο μεγάλος ωφελημένος της ιστορίας αποδεικνύεται η αποθήκευση και συγκεκριμένα οι μονάδες που θα κατορθώσουν να ξεπεράσουν τις προαναφερόμενες «αντιξοότητες» χρηματοδότησης και ρίσκων και θα πάρουν θέση πρώτες στην αγορά.
Η αργή ανάπτυξη μονάδων αποθήκευσης σε μεγάλη κλίμακα δημιουργεί συνθήκες σπανιότητας που με την σειρά τους διαμορφώνουν υψηλές αμοιβές για τις προσφερόμενες υπηρεσίες. Κατά συνέπεια οι συντάκτες της μελέτης εκτιμούν ότι οι τεχνολογίες αποθήκευσης κατορθώνουν να πετύχουν μεγάλα έσοδα τόσο από την DAM όσο και από την αγορά εξισορρόπησης ισχύος και ενέργειας προσφέροντας ανοδικές και καθοδικές υπηρεσίες.
«Έτσι οι τεχνολογίες αποθήκευσης παρότι δεν αναπτύσσονται γρήγορα, απολαμβάνουν πάρα πολύ σημαντικά οικονομικά αποτελέσματα και IRR που φτάνουν της τάξης του 20%» όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά.
