Γ. Τσιπουρίδης: Καζαμίας της Κλιματικής αλλαγής
Ανακοινώθηκε πως το 2017 εξασφάλισε και επίσημα μια θέση στην πεντάδα των πιο θερμών ετών. Λογικό, αφού τα 17 από τα 18 πιο θερμά έτη τα συναντάμε μετά το 2000, σύμφωνα με την επιστημονική καταγραφή που παρουσίασε εδώ ρεπορτάζ του CNN.
Είναι φυσικό, λοιπόν, να υποθέσει κανείς ότι 2018 δεν θα αποτελέσει εξαίρεση σε αυτήν την ανοδική καυτή πορεία.
Κι αυτό παρά την προσπάθεια του μεγάλου αρνητή της αλλαγής του κλίματος (και της λογικής) Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος με αφορμή τον πολύ βαρύ χειμώνα που περνούν στις ΗΠΑ, ευχήθηκε (με τουίτ, τι άλλο) για λίγη υπερθέρμανση του πλανήτη.. ειρωνευόμενος φυσικά τους επιστήμονες και λοιπούς που αποδέχονται τα επιστημονικά ευρήματα, ως όφειλαν άλλωστε. (“Perhaps we could use a little bit of that good old Global Warming that our Country, but not other countries, was going to pay TRILLIONS OF DOLLARS to protect against.”). Όπως ήταν αναμενόμενο οι επιστήμονες απάντησαν καταλλήλως και μπορείτε εδώ κι εδώ να δείτε κάποιες αντιδράσεις.
Ή άνοδος της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας εδάφους που οδηγεί την κλιματική αλλαγή, προκαλεί αύξηση της εμφάνισης ακραίων καιρικών φαινομένων, που μπορεί να είναι καύσωνες μπορεί και αρκτικός χειμώνας. Θυμίζω την ταινία «Μετά την Επόμενη Ημέρα», που αν δεν την έχετε δει, δείτε την, όταν θα την προβάλει πάλι κάποιο κανάλι και θα καταλάβετε.
Τι αναμένεται λοιπόν να γίνει το 2018;
Δυστυχώς είναι ένας πολύ εύκολος Καζαμίας και δεν χρειάζεται κανείς να έχει μαντικές και υπερφυσικές ικανότητες, αλλά απλό σεβασμό στην επιστήμη.
Η αμακιγιάριστη πραγματικότητα που ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες, καταγράφεται με επιστημονικό τρόπο από τη σκληρή δουλειά εκατοντάδων επιστημόνων οι οποίοι στην συντριπτική(97%) πλειοψηφία τους δεν έχουν καμία αμφιβολία για το τι συμβαίνει και το τι θα συμβεί.
Αυτή η τραγική πραγματικότητα μας μεταφέρεται από δημοσιογράφους ανά τον πλανήτη, που παρακολουθούν τις πολύ σοβαρές εξελίξεις στο κλίμα, καθώς και τις αντιδράσεις της ανθρωπότητας που κυμαίνονται από δραματικά επιτακτικές μέχρι υποτονικές ή ακόμη αδιάφορες και αρνητικές.
Κι έτσι εύκολα μπορεί να προβλέψει κάνεις, ότι τα πράγματα θα συνεχίσουν την αρνητική τους πορεία και το 2018.
Ακόμη κι αν σήμερα αποφασίζαμε να κάνουμε ότι απαιτείται, αλλά και κάτι παραπάνω, η δυναμική του κλίματος δεν θα επηρεαζόταν άμεσα. Οι συνέπειες των περιβαλλοντικών «αμαρτιών» μας θα μας κυνηγήσουν για αρκετά χρόνια ακόμη.
Πόσω δε μάλλον, όταν δεν έχουμε πειστεί όλοι για το τι πρέπει να γίνει, πως πρέπει να γίνει και πότε πρέπει να γίνει.
Έτσι, δυστυχώς, το μόνο σίγουρο είναι πως και το 2018 θα έχει το δικό του βαρύ φορτίο σε καταστροφές, που θα προκαλέσουν τα ακραία καιρικά φαινόμενα, αλλά οι οποίες έχουν τη βάση τους στην κακή διαχείριση του περιβάλλοντος που κάνουμε τις τελευταίες αρκετές δεκαετίες.
Το περιβάλλον, το σπίτι μας, μπορεί να μας προσφέρει προστασία, όταν το διαχειριζόμαστε με βιώσιμο τρόπο. Αντίθετα, όταν αδιαφορούμε και θυσιάζουμε το μέλλον υπέρ του προσωρινού και πολλές φορές εφήμερου κέρδους, το περιβάλλον μπορεί να γίνει θανατηφόρα παγίδα, όπως καταγράφηκε τόσες φορές.
Όλες οι καταστροφές που έχουν γίνει με αφορμή ακραία καιρικά φαινόμενα, θα είχαν μικρότερες επιπτώσεις αν είχαμε σεβαστεί την φύση και την επιστήμη.
Η κλιματική αλλαγή εντάσσεται μέσα σε μια ευρύτερη περιβαλλοντική κρίση κι όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο πιο γρήγορα θα οδηγηθούμε σε σωστή λύση.
Αυτά, λοιπόν, δυστυχώς θα γίνουν.
Δεν μπορούμε να αποτρέψουμε τις καταστροφές τώρα. Θα τις υποστούμε και θα πρέπει να προσπαθήσουμε να οχυρωθούμε όσο καλύτερα μπορούμε για να έχουμε τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις, κυρίως σε ανθρώπινες ζωές.
Τι άλλο μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα γίνει;
Ότι θα συνεχιστεί η δυναμική των τελευταίων κυρίως μηνών του 2017, που μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι θα υπάρξει καλύτερο μέλλον.
Οι πολιτικές πρωτοβουλίες που πάρθηκαν ήταν σημαντικές αλλά και οι οικονομικές δεσμεύσεις μεγάλες.
Όμως, χρειαζόμαστε περισσότερο και από τα δυο για να πετύχουμε τους κλιματικούς στόχους.
Και μια και ξεκίνησα με Τραμπ, θα κλείσω μαζί του, ολοκληρώνοντας αυτό το νέο κεφάλαιο που κανείς δεν περίμενε τον Δεκέμβρη του 2015, ότι θα έβρισκε χώρο στο βιβλίο της κλιματικής αλλαγής.
Το 2018 θα συνεχιστεί, η σαφής διάσταση της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ με σχεδόν όλες τις Πολιτείες. Μια κόντρα που εγκαινιάστηκε στο COP23 και συνεχίζεται δυναμικά.
Η εκστρατεία «We Are Still In», η οποία έχει στις τάξεις της 2.500 επιχειρήσεις, πανεπιστήμια και τοπικές κυβερνήσεις που αντιπροσωπεύουν 6.2 τρισεκατομμύρια δολάρια της αμερικανικής οικονομίας και η οποία έχει δεσμευτεί να εκπληρώσει τους στόχους της συμφωνίας του Παρισιού, θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο μια κι έχει με το μέρος της την ίδια την οικονομία.
Και το ίδιο πρέπει να γίνει σε όλο τον πλανήτη.
Στις στατιστικά βέβαιες καταστροφές του 2018 το μόνο που μπορεί να αντιτάξει η ανθρωπότητα είναι μια παγκόσμια συμμαχία αντιμετώπισης της κλιµατικής αλλαγής, η οποία θα παρασύρει όλους τους πολίτες και θα αφήσει πίσω, μόνους τους τελευταίους, ελάχιστους, αμετανόητους δεινοσαύρους της περασμένης εποχής.
Και μη ξεχνάτε: Faster, Further Together.
