Rainbow Warrior. Ένας πολεμιστής αλλιώτικος από τους άλλους.
Σε αυτόν τον πόλεμο με την αυτοκρατορία των ορυκτών καύσιμων, που προς το παρόν δείχνει να έχει υπεροπλία, οι δυνάμεις του φωτός, της ζωής, του πλανήτη έχουν ένα ισχυρό όπλο.
Ένα πολεμιστή αλλιώτικο από τους άλλους.
Ένα πολεμιστή που ανανεώνεται και ξανά προς τη μάχη τραβά.
Ένα πολεμιστή που γεννήθηκε στην άκρη του ουράνιου τόξου.
Ένα πολεμιστή πραγματικό χρυσάφι.
Ένα πολεμιστή της πράσινης επανάστασης που θα φέρει την πράσινη ειρήνη.
Τον Rainbow Warrior.
Γεννήθηκε το 1978 από την Greenpeace.
Αξίζει κανείς να κοντοσταθεί λίγο εδώ και να σκεφτεί ότι κάποιοι συνάνθρωποι μας, πριν από 40 ολόκληρα χρόνια αγωνιούσαν για τον πλανήτη και για τη ζωή μας πάνω σε αυτόν.
Για φανταστείτε να τους άκουγαν οι ηγέτες τότε;
Πόσα δεινά θα γλυτώναμε.
Δυστυχώς, όμως, όχι μόνο δεν τους άκουσαν, αλλά επειδή οι φωνές τους ήταν ενοχλητικές, το 1985 οι ηγέτες μας (Γαλλία εν προκειμένω) ανατίναξαν το Rainbow Warrior στη Νέα Ζηλανδία για να τους κλείσουν το στόμα(;) και δυστυχώς ο φωτογράφος της οργάνωσης έχασε τη ζωή του σε αυτήν την κρατική τρομοκρατική ενέργεια.
Φυσικά όπως ξέρετε καλά τα στόματα, όταν έχουν δίκιο, δεν κλείνουν.
Ούτε τα ουράνια τόξα βουλιάζουν στις θάλασσες.
Εκεί, τότε γεννήθηκε το Rainbow Warrior 2, το οποίο συνέχισε να οδηγεί τους ακτιβιστές της οργάνωσης στις μάχες τους σε όλο τον πλανήτη μέχρι το 2011, οπότε ένα πιο σύγχρονο πιο βιώσιμο και πιο οικολογικό Rainbow Warrior, το 3ο, το αντικατέστησε.
Αυτός ο πολεμιστής, το Rainbow Warrior 3 μας υποδέχτηκε την Πέμπτη 13 Ιουνίου το βράδυ στη μαρίνα της Ζέας σε μια αξέχαστη βραδιά.
Και θέλω να ευχαριστώ προσωπικά την Greenpeace και ιδιαίτερα τον Κώστα Παπαιωάννου, τον Νίκο Χαραλαμπίδη και τον Τάκη Γρηγορίου για την μεγάλη τιμή που μου έκαναν με αυτήν την πρόσκληση, αλλά και για όλα όσα κάνουν για όλους μας.
Θέλω να κλείσω αυτό το σημείωμα με την δική μου αγαπημένη αφίσα της οργάνωσης, που κιαυτή έρχεται επίσης από τη μακρινή δεκαετία του ’70.
Αυτήν την αφίσα την απόκτησα ως φοιτητής τότε το 1978 στο Ληντς της Αγγλίας, που έκανα το διδακτορικό μου στην ηλιακή ενέργεια.
Και το λέω αυτό γιατί έχει άμεση σχέση με το μήνυμα της αφίσας το οποίο με επηρρεάσε θετικά:
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία του Rainbow Warrior της Greenpeace,
στα ελληνικά και στα αγγλικά.
Η ιστορία του πρώτου Rainbow Warrior
Τον Φεβρουάριο του 1978, η Greenpeace αγόρασε από το υπουργείο Γεωργίας, Αλιείας και Τροφίμων της Μ. Βρετανίας ένα αλιευτικό 23 ετών που χρησιμοποιούταν για αλιευτικές έρευνες. Σε ελάχιστο χρόνο μετονομάστηκε σε Rainbow Warrior. Το σκαρί του βάφτηκε πράσινο με τη λέξη Greenpeace κατά μήκος της μιας πλευράς του και ένα περιστέρι με κλαδί ελιάς στην πλώρη του.
Το όνομα του προέρχεται από έναν παλιό ινδιάνικο μύθο που ήθελε τους Ινδιάνους να αναλαμβάνουν τη σωτηρία της γης λίγο πριν να είναι αργά. Μαζί με τους λευκούς θα γίνονταν οι «πολεμιστές του ουράνιου τόξου»…
29 Απριλίου 1978 Το Rainbow Warrior υψώνει τις σημαίες της Greenpeace και του ΟΗΕ για να δείξει τη διεθνή σύνθεση του 24μελούς πληρώματος από 10 χώρες. Σαλπάρει από το Λονδίνο για το παρθενικό του ταξίδι με προορισμό την ανατολική ακτή της Βρετανίας.
«Επιχείρηση Έξοδος»
Το 1985, το Rainbow Warrior ξεκινά ένα μακρύ ταξίδι με προορισμό τη Νέα Ζηλανδία και προορισμό το νησί Moruroa όπου η γαλλική κυβέρνηση πραγματοποιεί πυρηνικές δοκιμές. Γνωρίζοντας ότι το πλοίο θα βρισκόταν στα νησιά Marshall, o τοπικός γερουσιαστής Jeton Anjain προσέγγισε την Greenpeace ζητώντας της να βοηθήσει στην εκκένωση του νησιού Rongelap.
Tο νησί Rongelap, καθώς και πολλά άλλα νησιά στον Ειρηνικό ωκεανό, βίωναν τον εφιάλτη της ραδιενέργειας από τις πυρηνικές δοκιμές των ΗΠΑ κατά τις δεκαετίες του ’40 και ’50. Ο καρκίνος του θυρεοειδούς, η λευχαιμία και τα νεογέννητα παραμορφωμένα παιδιά ήταν η σκληρή πραγματικότητα της «νέας εποχής»…
Η Greenpeace ανταποκρίθηκε στο αίτημα και ξεκίνησε την «επιχείρηση – έξοδο». Η επιχείρηση διήρκεσε 10 μέρες, περίπου 300 άνθρωποι μεταφέρθηκαν σε ασφαλέστερο νησί καθώς και 100 τόνοι αποσκευών και υλικών κατασκευής.
Η βύθιση του Rainbow Warrior
10 Ιουλίου του 1985. Λίγο πριν τις τελευταίες προετοιμασίες για το ταξίδι διαμαρτυρίας προς το νησί Moruroa όπου γίνονταν γαλλικές πυρηνικές δοκιμές, το Rainbow Warrior τραντάζεται από δύο ισχυρές εκρήξεις.
Αποτέλεσμα, η απώλεια της ζωής του Πορτογάλου φωτογράφου Fernando Pereira ο οποίος παγιδεύτηκε στην καμπίνα του από τα νερά που εισχώρησαν στο πλοίο. Ο Pereira είχε πνιγεί με τα λουριά της κάμερας του, τυλιγμένα γύρω από το πόδι του.
Παραιτήσεις και παραδοχή ενοχής
Έπειτα από τη βύθιση του Rainbow Warrior, ανακρίσεις επί ανακρίσεων και εξονυχιστικές έρευνες οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι δύο Γάλλοι μυστικοί πράκτορες ήταν σε εντεταλμένη υπηρεσία για να βυθίσουν το πλοίο της Greenpeace.
Δημοσιεύματα της γαλλικής Le Monde και των Sunday Times του Λονδίνου άφηναν έκθετο τον τότε Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν, υποστηρίζοντας ότι ο Γάλλος πρόεδρος γνώριζε για την μυστική αποστολή και έμμεσα την είχε εγκρίνει.
Μετά από τα δημοσιεύματα, ο Γάλλος πρωθυπουργός εμφανίστηκε στη γαλλική τηλεόραση ανακοινώνοντας πως: «Πράκτορες της DGSE βύθισαν το Rainbow Warrior. Έδρασαν σύμφωνα με οδηγίες». Της ανακοίνωσης είχαν προηγηθεί οι παραιτήσεις του Γάλλου υπουργού Αμύνης και του ναυάρχου Pierre Lacoste οι οποίοι μέχρι εκείνη την στιγμή, εις μάτην προσπαθούσαν να συγκαλύψουν το γεγονός.
Μέχρι στιγμής η οικογένεια του εκλιπόντος Pereira δεν έχει λάβει μια επίσημη συγγνώμη από τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση. Ωστόσο, το περιστατικό της βύθισης του Rainbow Warrior έβαλε για τα καλά στην ατζέντα των πολιτικών, το ζήτημα των πυρηνικών δοκιμών.
Λίγα χρόνια αργότερα, η Γαλλία ανέστειλε οριστικά τις πυρηνικές δοκιμές στον Ειρηνικό Ωκεανό και υπογράφηκε από τα Ηνωμένα Έθνη η Συμφωνία για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Δοκιμών. Το Rainbow Warrior 2 συνεχίζει έκτοτε τις αποστολές του με επιτυχία και έχει κερδίσει το σεβασμό της κοινής γνώμης και των Μ.Μ.Ε., καθώς και την παρακολούθηση των κυβερνήσεων.
ΠΗΓΗ
The bombing of the Rainbow Warrior
You can’t sink a Rainbow
In 1985, French secret service agents planted two bombs and sank our ship the Rainbow Warrior. One crew member was killed. It was an instance when a government chose to respond to peaceful protest with deadly force. But peaceful protest has prevailed.
10 July 1985. The Greenpeace ship the Rainbow Warrior is moored in Auckland, New Zealand – ready to confront French nuclear testing in the Moruroa Atoll.
It’s close to midnight. The captain, Pete Willcox, and many other crew members are already asleep. A few others, including the photographer Fernando Pereira, are still chatting around the mess-room table, sharing between them the last two bottles of beer.
Suddenly, the lights go out. There’s the sharp crack of breaking glass. Then, a sudden roar of water. The crew’s first thought: We’ve been hit, possibly by a tug.
Then, there’s a second explosion.
Those already on deck scramble up the ladder or leap to safety on the wharf. Within minutes, they see the ship’s steel masts tilt towards them…
The Rainbow Warrior is in Marsden Wharf in Auckland Harbour after the bombing by French secret service agents. © Greenpeace / John Miller
The tragic death of a crew member
“I stood there looking at the boat with all of these bubbles coming out of it,” captain Pete Willcox would later recall. “That’s when Davey [Edwards] said Fernando is down there. I remember arguing with him, saying no, Fernando has gone to town, that’s what he always did. No he said. Fernando is down there.”
A portrait of Fernando Pereira, the photographer killed during the bombing of the Rainbow Warrior.
This photograph shows Fernando relaxing with a cigarette during the evacuation of Rongelap. © Greenpeace
The Portugal-born Greenpeace photographer Fernando Pereira had joined the crew of the Rainbow Warrior to document the French nuclear testing and bring his photographs to the world.
He was caught in a rush of water that night, and drowned. He had just celebrated his 35th birthday.
A state-sanctioned bombing – shrewdly planned and executed
The Rainbow Warrior wasn’t hit by a tug, of course. In an attempt to “neutralise” the ship ahead of its planned protest, French secret service agents in diving gear had attached two packets of plastic-wrapped explosives to it, one by the propeller, one to the outer wall of the engine room.
Initially, the French government denied all knowledge of the operation, but it became soon obvious that they were involved. Eventually, prime minister Laurent Fabius appeared on television and told a shocked public: “Agents of the DGSE (Secret Service) sank this boat. They acted on orders.”
A gaping hole can be seen in the side of the Rainbow Warrior following the bombing by French secret service agents. © Keith Scott / Truth / Greenpeace
First they denied, then they disappeared
Only two agents ever stood trial. Dominique Prieur and Alain Mafart, who had posed as Swiss tourists, pleaded guilty to charges of manslaughter and wilful damage, attracting sentences of 10 and 7 years. A UN negotiated settlement meant that they were transferred to Hao atoll, a French military base in French Polynesia.
They were both released within less than two years.
The spy who infiltrated the Greenpeace New Zealand office ahead of the bombing, Christine Cabon, evaded arrest in Israel. She hasn’t been seen since. The whereabouts of the combat frogman with the alias Jean-Michel Berthelot – one of the two divers believed to have planted the bombs – are unknown.
Most of those involved in what happened that night in an Auckland harbour have simply disappeared.
You can’t sink a Rainbow
The Rainbow Warrior was named after a North American Cree Indian prophecy: “When the world is sick and dying, the people will rise up like Warriors of the Rainbow…”
On its bow she proudly carried a dove of peace carrying an olive branch – never leaving any doubt about her non-violent mission. All around her hull, there were the striking colours of the rainbow.
After the bombing, the ship was given a resting place at Matauri Bay, in New Zealand’s Cavalli Islands, where it has become a living reef, attracting marine life and recreational divers.
Greenpeace replaced her with a new vessel, and for 22 years, the second Rainbow Warrior has campaigned for a green and peaceful future. In 2011 the new Rainbow Warrior, the world’s first purpose-built environmental campaigning ship, readied herself to carry on the original Rainbow Warrior’s spirit. It’s a spirit that will always live on.
ΠΗΓΗ
