Ενδεικτικές αυτής της παρατήρησης είναι άλλωστε οι εκθέσεις του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού και της υπηρεσίας Copernicus, οι οποίες λαμβάνοντας υπόψιν «τη διαχρονική εξέλιξη βασικών κλιματικών παραμέτρων (essential climate variables), αποδεικνύεται η συνεχής αύξηση της θερμοκρασίας, ξεπερνώντας «τακτικά» πρόσφατα μέγιστα».
«Καμπανάκι» για την υπερθέρμανση του πλανήτη
Όπως εξηγεί ο κ. Ζερεφός «η επικράτηση συστηματικά υψηλών θερμοκρασιών έχει ως αποτέλεσμα τη διατάραξη του ισοζυγίου του ύδατος μέσα στην ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας έτσι στην εμφάνιση έντονων βροχοπτώσεων, πλημμυρικών φαινομένων και στην επιδείνωση της ξηρασίας».
Αυτές όμως οι υψηλές θερμοκρασίες οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στον ανθρώπινο παράγοντα. «Η υπερθέρμανση του πλανήτη αποδίδεται στην εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου προερχόμενα από ανθρωπογενείς δραστηριότητες, όπως η αστικοποίηση, η βιομηχανία, η αποψίλωση των δασών, η αναποτελεσματική διαχείριση των υδάτινων πόρων, η χρήση γης».
Υπ’ αυτή την έννοια, η νέα αυτή πραγματικότητα «απαιτεί μια νέα προσέγγιση προϋποθέτοντας τη συμβολή όλων με κοινό στόχο τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή στις νέες συνθήκες».
Μάλιστα, όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες εντός των επόμενων δεκαετιών αναμένεται ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της συχνότητας εμφάνισης των ακραίων καιρικών φαινομένων με επακόλουθες συνέπειες. Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι η «νέα πραγματικότητα» δεν προβλέπεται να αναστραφεί ή να βελτιωθεί αν δεν ληφθούν άμεσα και αποφασιστικά μέτρα».
Αποανάπτυξη ή πολιτικές ανθεκτικότητας;
Στο ερώτημα εάν τελικά υπάρχει ελπίδα να αναστραφεί η κατάσταση, ο κ. Ζερεφός σημειώνει πως «η κατάσταση μπορεί να μην είναι πλήρως αναστρέψιμη σε σχέση με ορισμένες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, αλλά υπάρχουν σημαντικές ελπίδες να μετριαστούν οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και να περιοριστεί η περαιτέρω επιδείνωση».
Σύμφωνα με τον ίδιο, «οι λύσεις βρίσκονται σε δύο βασικές κατευθύνσεις: την πρόληψη (μετριασμός) και την προσαρμογή (ανθεκτικότητα).
Μεταξύ άλλων, αναφέρεται στην ενίσχυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την προώθηση βιώσιμων πρακτικών στη γεωργία και στην κτηνοτροφία και τον σχεδιασμό υποδομών περισσότερο ανθεκτικών σε ακραία καιρικά φαινόμενα.
Αναφερόμενος στην αναγκαιότητα της αποανάπτυξης, υπογραμμίζει ότι «θα ήταν εφικτή η μείωση της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος επενδύοντας στη βιωσιμότητα».
