Τηλεχειρισμός φωτοβολταϊκών: Έλλειψη προγραμματισμού, πρόχειρη υλοποίηση, μετακύλιση ευθυνών

Κυριακή πρωί της 6ης Απριλίου, και αντί να χαιρόμαστε τον υπέροχο καιρό και να περνάμε χρόνο με τις οικογένειες και τους φίλους μας, κάποιοι καθόμαστε να κλείνουμε, έναν-έναν, φωτοβολταϊκούς σταθμούς "Β' κατηγορίας"… χειροκίνητα.

Παρόλο που οι επενδυτές και οι εταιρείες υλοποίησαν όλα όσα τους ζητήθηκαν, εγκαίρως, τοποθετώντας τον εξοπλισμό που τους επιβλήθηκε, ο ΔΕΔΔΗΕ από την πλευρά του δεν επέδειξε την απαιτούμενη ετοιμότητα. Το αποτέλεσμα; Δεν είναι σε θέση να τηλεχειριστεί σταθμούς που έχουν ήδη δηλώσει πλήρη ετοιμότητα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπου τα πάρκα είναι έτοιμα, αλλά η αδυναμία τηλεχειρισμού οφείλεται στον ΔΕΔΔΗΕ, μήπως θα έπρεπε –αντί να τρέχουν οι επενδυτές και οι εταιρείες να κάνουν χειροκίνητες περικοπές– να αναλάβει την ευθύνη ο ίδιος ο ΔΕΔΔΗΕ; Ή μήπως να πληρώσει ο ίδιος το πρόστιμο για τη μη υλοποίηση της περικοπής;

Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι από το 2019 –όταν άλλαξε η νομοθεσία και επετράπη η συμμετοχή σταθμών στη χονδρεμπορική αγορά, αρχικά άνω των 500kW και στη συνέχεια άνω των 400kW– δεν υπήρξε καμία ουσιαστική πρόνοια για τον έλεγχο και τον τηλεχειρισμό των σταθμών αυτών; Ούτε από τους ΦοΣΕ, που υλοποιούν το πρόγραμμα αγοράς και πρέπει να μπορούν να αποκλείσουν πάρκα από την κατανομή λόγω τιμής, ούτε από τους Διαχειριστές, που μπορούν να κάνουν περικοπές για τεχνικούς λόγους.

Σε άλλες — σοβαρές — χώρες, όπως για παράδειγμα η Γερμανία, ο έλεγχος ενεργού και άεργου ισχύος (active και reactive power control) εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες, ακόμη και σε οικιακούς σταθμούς, με απλές και οικονομικές τεχνολογίες όπως οι ripple control receivers..

Και γιατί, άραγε, όταν πλέον το πρόβλημα είχε γίνει ορατό, επιλέχθηκε ως λύση ανάγκης το ημίμετρο του στατικού περιορισμού έγχυσης στο 73% ή 72%, αντί να υπάρξει έγκαιρη και ουσιαστική αντιμετώπιση μέσω της ανάπτυξης και εγκατάστασης των συστημάτων τηλεποπτείας και τηλεχειρισμού;

Πρόκειται για μια χαρακτηριστική περίπτωση στρουθοκαμηλισμού, όπου αντί να λυθεί το πρόβλημα, προτιμήθηκε να κρυφτεί κάτω από το χαλί.

Έχει πια νόημα αυτός ο στατικός περιορισμός σε πάρκα που διαθέτουν –ή οφείλουν να διαθέτουν– δυνατότητα δυναμικής περικοπής;

Ο κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος είναι COO της ENGAIA SA