Οι υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο.

Καμιά θάλασσα στον Κόσμο δεν συνδέεται με την Ιστορία και με μύθους σαν την περίκλειστη θάλασσα του Αιγαίου Πελάγους και ελάχιστες μπορούν να συγκριθούν μ’ αυτό σε ομορφιά. Τα παράλια της Ιωνίας και της Αττικής, τα νησιά του -όπως η Σάμος και η Λέσβος- είναι κοιτίδα και κιβωτός των λαμπρότερων επιτευγμάτων του ανθρώπινου πολιτισμού.

Στις μέρες μας είναι εδραιωμένη η αντίληψη -για ορισμένους η βεβαιότητα- ότι στη θάλασσα αυτή υπάρχουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων με τεράστιο οικονομικό ενδιαφέρον και αυτή η -πιθανολογούμενη- δυνατότητα εκμετάλλευσής τους έχει εξελιχθεί σε μήλο της έριδος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που οδηγεί αυτές τις δύο Χώρες σε αντιδικίες για την υπεράσπιση ή την διεύρυνση των διεκδικούμενων περιοχών, παρότι η ειρηνική συνεργασία τους θα μπορούσε να τους αποφέρει περισσότερα οφέλη από μια πιθανή μελλοντική εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, ακόμα και αν θα αποκλείονταν οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι που συνδέονται με αυτήν.

Έχοντας υπόψη τα δεδομένα αυτά μπορεί να συμπεράνει κανείς πως μια διακήρυξη εκ μέρους διεθνών περιβαλλοντικών οργανώσεων (όπως η WWF ή η Greenpeace) για τον αποκλεισμό της εκμετάλλευσης πιθανών κοιτασμάτων στο Αιγαίο Πέλαγος -προκειμένου να αποφευχθεί και η ελάχιστη πιθανότητα ενός ασύλληπτα τραγικού καταστροφικού ατυχήματος- θα μπορούσε να ευαισθητοποιήσει και να ενεργοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη, αλλά και τις κοινωνίες των δύο χωρών, και να γίνει αποδεκτή.

Αν αυτό συμβεί, τότε, τα οφέλη θα είναι πολλαπλά και σημαντικά, τόσο για το διεθνές κίνημα για την προστασία του περιβάλλοντος, όσο και για τις δύο χώρες που βρέχονται απ’ το Αιγαίο, στο βαθμό που θα διευκολυνθεί η συνεργασία τους και θα μειωθεί ο κίνδυνος μιας μεταξύ τους πολεμικής αναμέτρησης.

Άλλωστε,  καμιά ανθρώπινη δραστηριότητα δεν είναι τόσο επιβλαβής για το περιβάλλον όσο ο πόλεμος.