Ο «νέος Τιτανικός» δεν χρειάζεται κλιματική προσαρμογή, χρειάζεται αλλαγή πορείας
Από τον Οκτώβρη του 2023 έως σήμερα στη Θεσσαλία πραγματοποιήθηκε ένας μεγάλος αριθμός επιστημονικών συναντήσεων και συνεδρίων για τον «Ντάνιελ» και την κλιματική αλλαγή. Το χαρακτηριστικό των πρώτων συναντήσεων ήταν το γεγονός ότι, ενώ ξεκινήσαμε να συζητάμε πώς θα αντιμετωπίσουμε τα ακραία καιρικά φαινόμενα της κλιματικής κρίσης, ιδιαίτερα τις πλημμύρες, ξαφνικά αλλάξαμε ατζέντα και συζητούσαμε αν θα φέρουμε νερό από τον Αχελώο, αν θα καλλιεργήσουμε βαμβάκι ή ντομάτες κ.λπ. Στην πορεία βέβαια κύριο θέμα των συναντήσεων και συνεδρίων έγινε η «προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή».
Ομως εδώ προκύπτει ένα πρόβλημα.
Είναι γνωστό στους φυσικούς ότι όταν ένα μη γραμμικό σύστημα δεχτεί μια εξωτερική καταπόνηση, αποκτά μια ΔΟΜΗ. Ετσι και η γήινη ατμόσφαιρα κάτω από τη θερμική καταπόνηση που δέχεται από τον Ηλιο κατάφερε μετά από περιπέτεια εκατομμυρίων ετών να αποκτήσει μια συγκεκριμένη ΔΟΜΗ: μεγάλοι και μικροί στρόβιλοι που καθορίζουν πόση βροχή θα πέσει, ποιον μήνα θα πέσει, πόση ζέστη θα έχει κ.λπ. Οταν αυξηθεί η καταπόνηση, όπως στην περίπτωσή μας με την υπερθέρμανση του πλανήτη λόγω αύξησης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, τότε οι στρόβιλοι σε πρώτη φάση θα υποστούν τοπικές αλλαγές και ύστερα θα γίνουν όλο και πιο ασαφείς. Τελικά θα δώσουν τη θέση τους σε μια λανθάνουσα συμπεριφορά του ατμοσφαιρικού
αέρα, ο οποίος θα έχει φτάσει έτσι σ’ αυτό που ονομάζουμε «τυρβώδη περιοχή». Στην «τυρβώδη περιοχή» το μόνο που μπορούμε να προβλέψουμε είναι το ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε.
Ο όρος «προσαρμογή» λοιπόν έχει νόημα στις περιπτώσεις που είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον μια καινούργια κατάσταση την οποία μπορούμε να περιγράψουμε πλήρως. Ομως στην περίπτωσή μας, όπως αναφέραμε, είναι επιστημονικά ανέφικτη η περιγραφή κάθε καινούργιας κατάστασης (της κλιματικής αλλαγής).
Μήπως θα μπορούσαν οι οργανωτές και η Περιφέρεια Θεσσαλίας να μας ενημερώσουν σε τι θα προσαρμοστούμε και πώς το προέβλεψαν αυτό;
Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει απάντηση και ούτε μπορούμε να μιλάμε για περιόδους των 100 και 1.000 ετών όταν αναφερόμαστε στα τωρινά ακραία καιρικά φαινόμενα.
Συνοπτικά θα λέγαμε ότι δυστυχώς «Είμαστε όλοι επιβάτες ενός νέου “Τιτανικού”. Ομως σε αντίθεση με τον “Τιτανικό” του 1912, οι κυβερνήτες και οι περισσότεροι επιβάτες αυτού του υπέροχου υπερωκεάνιου έχουν επίγνωση ότι αν ο νέος “Τιτανικός” συνεχίσει τη σημερινή πορεία του,
αναπόφευκτα θα προσκρούσει σ’ ένα παγόβουνο και θα βυθιστεί. Το παγόβουνο ονομάζεται “κλιματική αλλαγή”. Μπορούμε ακόμα να ανακτήσουμε τον έλεγχο της πλοήγησης. Μπορούμε ακόμα να αλλάξουμε πορεία. Αλλά ο χρόνος τελειώνει...»**
Δημήτρης Τσιώλης, Φυσικός
**Την προσομοίωση της Γης ως «Τιτανικού» τη δανειστήκαμε από το άρθρο του Γάλλου κοινωνιολόγου Michael Löwy με τίτλο «Κλιματική αλλαγή και αλλοτρίωση».
