Νέες περιπέτειες για τον Μr Εnerga - Ο Άρειος Πάγος κρίνει το μέλλον του.

Αντιμέτωπος µε το ενδεχόµενο να καθίσει ξανά στο εδώλιο βρίσκεται ο Αριστείδης Φλώρος, µετά την αναίρεση που άσκησε ως προς το αθωωτικό σκέλος της απόφασης στην υπόθεση Energa ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασίλειος Χαλντούπης. Η αναίρεση που ασκήθηκε αφορά ειδικότερα στο αδίκηµα της υπεξαίρεσης 151 εκατοµµυρίων ευρώ από τις εταιρείες ΔΕΣΜΗΕ-ΛΑΓΗΕ, για το οποίο το Πενταµελές Εφετείο Κακουργηµάτων απάλλαξε τους κατηγορουµένους, κρίνοντας πως η διαφορά τους ανήκει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου. Αποτέλεσµα αυτής της κρίσης ήταν και η σηµαντική µείωση ποινής των 21 ετών κάθειρξης που είχε επιβληθεί σε πρώτο βαθµό στον Αριστείδη Φλώρο, ο οποίος έφυγε τελικά από το δευτεροβάθµιο δικαστήριο µε ποινή πέντε ετών µε αναστολή.

Με την ασκηθείσα αναίρεση ζητείται η επανασυζήτηση της υπόθεσης από το Εφετείο, ως προς το σκέλος που αφορά στους Αριστείδη Φλώρο, Αχιλλέα Φλώρο, Στέφανο Σιαφάκα και Νικόλαο Δεκόλη, λόγω έλλειψης αιτιολογίας, δηλαδή δεν αιτιολογεί το δικαστήριο µε σαφήνεια και πληρότητα για ποιο λόγο δεν πείστηκε για την ενοχή του κατηγορουµένου από τα αποδεικτικά µέσα που προσδιορίζονται στα πρακτικά και τα οποία έλαβε υπόψη για τον σχηµατισµό της κρίσης του.

Πώς αθωώθηκε

Σύµφωνα µε το σκεπτικό της απόφασης του Πενταµελούς Εφετείου Κακουργηµάτων της Αθήνας, η οποία καθαρογράφηκε πρόσφατα, το δικαστήριο δέχτηκε τα ακόλουθα σχετικά µε τα ποσά που έπρεπε να καταβληθούν στον ΛΑΓΗΕ:

«Τα ποσά αυτά δεν αποτελούν ξένα κινητά πράγµατα που περιήλθαν στην κατοχή αυτών (κατηγορουµένων) ως εντολοδόχων ή ως αντιπροσώπων στα πλαίσια σχετικών συµβάσεων, αλλά περιήλθαν στις εταιρείες κατά κυριότητα ως τίµηµα από την προς τους πελάτες-καταναλωτές τους µεταπώληση ηλεκτρικής ενέργειας (…). Οφειλαν δε να καταβάλουν τα ποσά αυτά στη ΔΕΣΜΗΕ και στους διαδόχους της, όχι ως εντολοδόχοι ή αντιπρόσωποι αυτών, αλλά ως τίµηµα για την προµήθεια ηλεκτρικής ενέργειας που αγόρασαν από τη χονδρεµπορική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας µε βάση την καταρτισθείσα µεταξύ κάθε µιας από τις εταιρείες αυτές και τη ∆ΕΣΜΗΕ σύµβαση. Ετσι η παρακράτηση και µη απόδοση των ποσών αυτών συνδέεται µε συµβατική υπερηµερία των εταιρειών αυτών και δεν δύναται να συγκροτήσει την αντικειµενική υπόσταση του εγκλήµατος της υπεξαίρεσης. Το ίδιο συµβαίνει και µε τα οφειλόµενα στην ΑΔΜΗΕ µερικότερα ποσά για χρεώσεις µη συµµόρφωσης, χρεώσεις για καθαρίσεις αποκλίσεων παραγωγής-ζητήσεις, επικουρικών υπηρεσιών και ΕΤΜΕΑΡ. Αφού το τελευταίο, µε βάση όσα προαναφέρθηκαν, συνιστά µέρος του τιµήµατος αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Αναφορικά δε µε τα ποσά για χρεώσεις ΥΚΩ, δεν δύναται επίσης να στοιχειοθετηθεί το αδίκηµα της υπεξαίρεσης, αφού κατά τα προαναφερόµενα, στο κρίσιµο χρονικό διάστηµα η σχετική υποχρέωση είχε επιβληθεί σε βάρος των προµηθευτών και όχι των καταναλωτών. Για τους παραπάνω λόγους το δικαστήριο κήρυξε αθώους τους 4 συγκεκριµένους κατηγορούµενους για τις µερικότερες αυτές πράξεις».

Ωστόσο, κατά τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, «µε τις παραδοχές αυτές, η απόφαση δεν διέλαβε την ειδική και εµπεριστατωµένη αιτιολογία, αφού δεν αιτιολογείται επαρκώς η απόφαση γιατί το δικαστήριο δεν πείστηκε για την ενοχή των κατηγορουµένων από τα αναφερόµενα στην απόφαση και στα πρακτικά αποδεικτικά µέσα, και δεύτερον από το περιεχόµενο της απόφασης δεν προκύπτει κατά τρόπο αναµφίβολο ότι το δικαστήριο εκτίµησε και αξιολόγησε τα παρακάτω αποδεικτικά στοιχεία, από τα οποία καταφάσκεται τη στοιχειοθέτηση της αντικειµενικής υπόστασης του εγκλήµατος της υπεξαίρεσης, για το οποίο κηρύχθηκαν αθώοι οι κατηγορούµενοι». Κατά τον εισαγγελικό λειτουργό, το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη τη γνωµοδότηση της ΡΑΕ (Ρυθµιστικής Αρχής Ενέργειας) επί του ζητήµατος που άπτεται του καθεστώτος λειτουργίας της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και αναγνώστηκε στο ακροατήριο, από το οποίο σαφώς προκύπτει ότι η σχέση µεταξύ διαχειριστή και προµηθευτών προσιδιάζει στη σχέση εντολής και ότι τα χρηµατικά ποσά που εισπράττει ο προµηθευτής προκειµένου να τα αποδώσει στον διαχειριστή δεν προορίζονται προς ενσωµάτωση στην περιουσία του προµηθευτή, παρά µόνο διέρχονται επ’ αυτής µε βάση το αυστηρά καθορισµένο πλαίσιο, χωρίς ο προµηθευτής να έχει εξουσία διάθεσης αυτών ως δήθεν κύριος.

Σύµφωνα µε όσα αναφέρει στην αναίρεσή του ο αντεισαγγελέας, δεν ελήφθησαν υπόψη και οι καταθέσεις 7 µαρτύρων κατηγορίας, από τις οποίες «προκύπτει ότι η συµβατική σχέση µεταξύ των εταιρειών των κατηγορουµένων µε αυτή της εγκαλούσας ήταν σχέση εντολής και ότι οι εταιρείες των πρώτων ήταν άµεσοι αντιπρόσωποι της δεύτερης κατά την είσπραξη των χρηµατικών ποσών από τους καταναλωτές. Και βέβαια η εν λόγω πληµµέλεια δεν µπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά εσφαλµένη εκτίµηση και αξιολόγηση µαρτυρικών καταθέσεων, η οποία και δεν αποτελεί παραδεκτό λόγο αναίρεσης, αφού από το περιεχόµενο του σκεπτικού δεν προκύπτει καν ότι ελήφθησαν υπόψη και συνεκτιµήθηκαν οι ως άνω καταθέσεις».

Ως τρίτο στοιχείο βάσει του οποίου ασκείται η αναίρεση, ο αντεισαγγελέας αναφέρει ότι από µια σειρά αποφάσεων πολιτικών δικαστηρίων, οι οποίες συγκαταλέγονται µεταξύ των αναγνωστέων εγγράφων της πληττόµενης απόφασης, σαφώς προκύπτει ότι η συµβατική σχέση που συνέδεε τη ΛΑΓΗΕ µε τις εταιρείες αυτές ήταν αυτή της εντολής και της αντιπροσώπευσης. «Επισηµαίνεται δε ότι το συµβούλιο του Αρείου Πάγου µε το 819/2018 βούλευµά του απέρριψε την 12/2014 αίτηση αναίρεσης, η οποία είχε ασκηθεί από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, µετά από αίτηση του κατηγορουµένου Αριστείδη Φλώρου, κατά του µε 365/2014 βουλεύµατος του Συµβουλίου Εφετών Αθηνών, αναφορικά µε την κρινόµενη υπόθεση, κρίνοντας ότι οι προµηθεύτριες εταιρείες λειτούργησαν ως εντολοδόχοι, ως εκ τούτου δε, αρνούµενες να αποδώσουν στην εντολέα τους εταιρεία τα χρηµατικά ποσά που είχαν εισπράξει, διέπραξαν το αδίκηµα της υπεξαίρεσης» εξηγεί ο αντεισαγγελέας.

Τα ποσά από ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ

Αναφορικά µε το δεύτερο απαλλακτικό σκέλος που αναφέρεται στο διάστηµα από 31/12/2011 έως και 31/3/2012 και το οποίο αφορά στα χρηµατικά ποσά που προέρχονται από τέλη χρήση συστήµατος ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ, παρατίθενται τα ακόλουθα: «Το ειδικό τέλος ΕΤΜΕΑΡ συγκαταλέγεται στις χρεώσεις πελατών και αναγράφεται µε διακριτό τρόπο στα τιµολόγια που εκδίδει ο κάθε προµηθευτής, εποµένως αυτό αποτελεί έσοδο του ΛΑΓΗΕ που προέρχεται από τους καταναλωτές. Αναφορικά µε τις ρυθµιζόµενες χρεώσεις ισχύουν τα ακόλουθα: Μεταξύ των υποχρεώσεων των προµηθευτών προς τους αρµόδιους διαχειριστές προβλέπεται υποχρέωση απόδοσης των ρυθµιζόµενων χρεώσεων.

Ανάµεσα στις χρεώσεις αυτές, όπως ορίζονται από τον κώδικα προµήθειας ηλεκτρικής ενέργειας σε πελάτες, βρίσκονται χρεώσεις για την παροχή ΥΚΩ, το ειδικό τέλος για τη µείωση των Αερίων Ρύπων (ΕΤΜΕΑΡ) και άλλων. Μάλιστα σύµφωνα µε γνωµοδότηση της ΡΑΕ, το ΕΤΜΕΑΡ τελεί, σύµφωνα µε νοµολογία του ΣτΕ, στη διάθεση και υπό τον έλεγχο του ∆ηµοσίου, συνιστώντας δηµόσιο έσοδο». Στην περίπτωση που το αρµόδιο τµήµα του Αρείου Πάγου κάνει δεκτή την αναίρεση, ο Αριστείδης Φλώρος και τρεις ακόµη συγκατηγορούµενοί του αναµένεται να καθίσουν ξανά στο σκαµνί, προκειµένου να εκδικαστεί και πάλι ως προς το σκέλος αυτό η πολύκροτη υπόθεση.

(της Σοφίας Σπίγγου, ethnos.gr)

14 Ioυλίου 2020

energypress