Ναυτιλία: 10 δισ. δολ για την πράσινη μετάβαση – Νέα πρόταση απο το Διεθνές Ναυτιλιακό Επιμελητήριο

Η διεθνής ναυτιλία παραμένει προσηλωμένη στον στόχο της απανθρακοποίησης και αναζητά νέους βελτιωμένους τρόπους προσαρμογής της. Στο πλαίσιο αυτό το Διεθνές Ναυτιλιακό Επιμελητήριο (ICS) κατέθεσε στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ) σε συνεργασία με το νηολόγιο της Λιβερίας, μια νέα επικαιροποιημένη ολοκληρωμένη πρόταση για την δημιουργία ενός μηχανισμού τιμολόγησης των ναυτιλιακών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, κόστους 10 δισ. δολ. ετησίως.

Πρόκειται για μία πρόταση θα επιβραβεύει όσα πλοία θα αρχίσουν να χρησιμοποιούν νέα εναλλακτικά καύσιμα μηδενικών εκπομπών ρύπων, που ενισχύσει τη χρηματοδότηση της έρευνας για τα καύσιμα αυτά και στηρίζει ταυτόχρονα αναπτυσσόμενες οικονομίες που θα πλήττονται από την πράσινη μετάβαση

Ο μηχανισμός «χρηματοδότησης και ανταμοιβής» (Feebate), προβλέπει μία υποχρεωτική κατ’ αποκοπήν συνεισφορά από το πλοίο, ανά τόνο ισοδύναμου CO2 (CO2e) που εκπέμπει, σε ένα «Ταμείο Ναυτιλίας Μηδενικών Εκπομπών” (ZESF) και το οποίο θα το διαχειρίζεται ο ΙΜΟ, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ομοιόμορφη και αποτελεσματική εφαρμογή από όλη τη ναυτιλία.

Καύσιμα μηδενικών εκπομπών

Για να μειωθεί η διαφορά κόστους μεταξύ των καυσίμων μηδενικών και σχεδόν μηδενικών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και του συμβατικού μαζούτ που χρησιμοποιεί σήμερα η ναυτιλία και για να δοθούν κίνητρα για την ταχύτερη παραγωγή και υιοθέτησή των νέων εναλλακτικών καυσίμων,  το προτεινόμενο ταμείο (ZESF) θα προσφέρει μία ανταμοιβή στα πλοία που θα χρησιμοποιούν τα νέα καύσιμα με βάση του ρύπους που δεν θα παράγουν.

Παράλληλα θα παρέχει χρηματοδότηση δισεκ. δολ. σε ένα ξεχωριστό «Ταμείο Ναυτιλιακής Βιωσιμότητας του ΙΜΟ (GHG) (IMSF)» για τη στήριξη των προσπαθειών των αναπτυσσόμενων και λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών και των μικρών αναπτυσσόμενων νησιών, για την προσαρμογή τους στην πράσινη μετάβαση.

Στην πρόταση αναφέρονται και στοιχεία για το κόστος αυτής της μετάβασης. Όπως εκτιμάται το κόστος χρηματοδότησης των νέων καυσίμων που θα προκύψει από την επιβολή της εισφοράς ανά τόνο CO2 μπορεί να φτάσει μέχρι το 2030 τα 10 δις. δολ ετησίως.

Με δεδομένο, εξηγεί το ICS,  ότι η συνολική κατανάλωση ενέργειας από τον παγκόσμιο στόλο ισοδυναμεί με περίπου 300 εκατομμύρια τόνους μαζούτ ετησίως από το 2025 έως το 2030, το 10% αυτής της ποσότητας, ισοδυναμεί με περίπου 30 εκατομμύρια τόνους μαζούτ ετησίως, που εκπέμπουν περίπου 100 εκατομμύρια τόνους CO2e. Εάν η εισφορά «ανταμοιβής» για τη χρήση καυσίμων μηδενικών/σχεδόν μηδενικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου καθορισθεί σε 100 δολ. ανά τόνο CO2e, το συνολικό κόστος χρηματοδότησης αυτών των ανταμοιβών για τα 100 εκατομμύρια τόνους εκπομπών CO2e που αποτρέπονται θα ήταν λίγο κάτω από 10 δισεκ. δολ. ετησίως.

Κόστος χρηματοδότησης

Στην πράξη, σημειώνει το ICS είναι πιθανό ότι το ετήσιο κόστος χρηματοδότησης του προγράμματος ανταμοιβών θα είναι κάπως μικρότερο από 10 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ ετησίως, καθώς η επίτευξη του κατώτερου άκρου του επιπέδου φιλοδοξίας του ΙΜΟ για το 2030, δηλαδή το 5% της ενέργειας που χρησιμοποιείται από τη ναυτιλία να παράγεται από μηδενικά/σχεδόν μηδενικά καύσιμα κ.λπ. θα κόστιζε περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, και το συνολικό ετήσιο κόστος του προγράμματος ανταμοιβών θα είναι  πιθανότατα μικρότερο από αυτό κατά τα πρώτα έτη προσπάθειας υλοποίησης του στόχου.

Τα κύρια πλεονεκτήματα του μηχανισμού χρηματοδότησης και ανταμοιβής (Feebate), είναι μεταξύ άλλων η πολλαπλασιαστική επίδραση του ποσού της συνεισφοράς στη μείωση του χάσματος κόστους, επιτρέποντας τον καθορισμό του ποσού της συνεισφοράς σε επίπεδο που θα διασφαλίσει ότι θα αποφευχθούν δυσανάλογα αρνητικές επιπτώσεις στα κράτη. Επίσης ο μηχανισμός θα δημιουργήσει ελάχιστο πρόσθετο διοικητικό φόρτο για τις διοικήσεις, καθώς χρησιμοποιεί πληροφορίες που έχουν ήδη αναφερθεί με τη χρήση του συστήματος συλλογής δεδομένων του ΙΜΟ για το πετρέλαιο κίνησης (DCS)

Τέλος το ICS υπογραμμίζει ότι το 2030, έτος κατά το οποίο το 5 έως 10% της ενέργειας που θα χρησιμοποιείται από τη διεθνή ναυτιλία θα πρέπει να παράγεται από μηδενικών η σχεδόν μηδενικών εκπομπών καυσίμων, απέχει λιγότερο από έξι χρόνια, ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν μέχρι το 2025 υιοθετηθεί ο προτεινόμενος μηχανισμός και καλεί το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό να λάβει τις αποφάσεις μέσα στον επόμενο χρόνο.

(Αναδημοσίευση από τα Νέα)