Η Κλιματική αλλαγή στην εκπαίδευση.

Το κλίμα –δηλαδή ο καιρός, έτσι όπως τον βλέπουμε από το παράθυρό μας για μέρες, μήνες, χρόνια, ΑΛΛΑΖΕΙ. Το ποσοστό βροχόπτωσης και ηλιοφάνειας, ΑΛΛΑΖΕΙ. Η συχνότητα σφοδρών ανέμων βροχοπτώσεων και χιονοπτώσεων ΑΛΛΑΖΕΙ. Οι καύσωνες πυκνώνουν χρονικά και τους βιώνουμε όλο και πιο δύσκολα, ιδίως μέσα στις πόλεις, όπου το πράσινο πλέον λείπει αισθητά!

Και την ίδια ώρα που κάποιοι ακόμα επιστήμονες υπερασπίζονται πως πρόκειται για άλλον ένα φυσικό κύκλο ανόδου της θερμοκρασίας κι ότι ο πλανήτης μας έχει βιώσει κι άλλες παρόμοιες κλιματικές αλλαγές μέσα στη μακριά ιστορία της ζωής του, είναι παραδεκτό πλέον από μια συντριπτική  πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας πως η τωρινή κλιματική αλλαγή είναι εντελώς διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη έχει υπάρξει στο παρελθόν.

Η αύξηση της θερμοκρασίας που οφείλεται σε ανθρώπινες δραστηριότητες, έχει ξεφύγει σε απίστευτο βαθμό τα τελευταία χρόνια! Ξεπεράσαμε όλες τις προβλέψεις και σαφώς η λύση δεν είναι να μάθουμε να προσαρμοζόμαστε σε πιο ψηλές θερμοκρασίες, γιατί ... «όποιος δεν προσαρμόζεται δεν επιβιώνει», όπως έλεγε κι ο Δαρβίνος.

Τα προγράμματα του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας – δύο απ’ τα οποία θα έχετε τη δυνατότητα να παρακολουθήσετε μετά το διάλειμμα -  δεν είναι αμιγώς προγράμματα κλιματικής αλλαγής. Είναι προγράμματα «φυσικής ιστορίας», με πινελιές κλιματικής αλλαγής που ολοκληρώθηκαν με την επιστημονική επιμέλεια του UNSDSN Greece από την Καθηγήτρια Δρ. Φοίβη Κουντούρη, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, και τη Δρ. Στέλλα Αποστολάκη, καθηγήτρια στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδας – DEREE και τις οποίες ευχαριστώ προσωπικά για την άρτια συνεργασία που είχαμε τους τελευταίους μήνες.

Σχετίζονται δε με τους στόχους 4 και 13 της βιώσιμης ανάπτυξης της ατζέντας ’20 – ’30, όπως ακούσαμε μόλις τώρα από την δόκτορα Φοίβη Κουντούρη.         

Τι περίεργη σύμπτωση, στον αριθμό 13 είναι η κλιματική αλλαγή (action for climate), ενώ στο 4 η εκπαίδευση. 1+3=4... κλιματική αλλαγή = εκπαίδευση???

 

Πώς να εξηγήσει κάποιος τον καιρό και το κλίμα σε μαθητές πολύ μικρής ηλικίας; Με διάγραμμα; με μικρή διάλεξη; Μάλλον όχι.

Καλύτερα να ασχοληθούμε με την καθημερινότητα των μικρών επισκεπτών μας. Τι καιρό κάνει σήμερα; Τι θα φορέσω για να βγω έξω; Τα ρούχα που φοράμε σήμερα έχουν σχέση με τον καιρό, όπως επίσης μας τον εξηγεί γλαφυρά ο κύριος Αρνιακός στην τηλεόραση κάθε βράδυ. Το κλίμα από την άλλη μεριά, είναι τα ρούχα που έχουμε μέσα στην ντουλάπα μας, που τελικά σηματοδοτούν ποιες καιρικές συνθήκες επικρατούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Σ’ αυτό το πνεύμα των … «ρούχων της ντουλάπας» δίνουμε την βασική εκπαίδευση, μέσω της αναπλαισίωσης των εννοιών, που χαρακτηρίζει τα προγράμματα τα οποία περιέχουν στοιχεία κλιματικής αλλαγής.

Στα παιδιά γίνονται ερωτήσεις, ώστε να αντληθούν πληροφορίες για προϋπάρχουσες γνώσεις. Στο Μουσείο, όσοι σχεδιάζουμε και υλοποιούμε προγράμματα, γνωρίζουμε, ότι οι μαθητές- όσο μικροί κι αν είναι- δεν έρχονται εδώ «άγραφο χαρτί». Με την αυθόρμητη παρατήρηση του καθημερινού περιβάλλοντός τους δημιουργούν εντυπώσεις. Έχουν «κάπου» ακούσει τον όρο κλιματική αλλαγή, όπως κι ότι έχουμε συχνά πια και στην χώρα μας, ακραία καιρικά φαινόμενα, πιθανότερο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης – στην ηλικία αυτή- κι έχουν διαμορφώσει μια πρώιμη αντίληψη για όλα αυτά.

Οι αντιλήψεις όμως είναι αποσπασματικές καθώς, το κάθε παιδί, αλληλεπιδρώντας με τα φαινόμενα γύρω του, προσπαθεί να ικανοποιήσει αυτόνομα τις απορίες που αυτά του προκαλούν. Φτιάχνει προσωπικές ερμηνείες. Ο όρος που έχει ήδη καθιερωθεί για τα μικρά παιδιά, είναι: private science.

Η αύξηση της θερμοκρασίας στη Γη προκαλεί καταιγίδες και ισχυρές βροχές, αυξάνοντας και τις πλημμύρες. Κάποια εκατομμύρια άνθρωποι μένουν άστεγοι κάθε χρόνο από τις πλημμύρες, πολλοί απ αυτούς ζουν σε παράκτιες περιοχές. Καλλιέργειες καταστρέφονται και αυξάνει ο κίνδυνος επιδημιών.

Από την άλλη, η αύξηση της θερμοκρασίας με τους καύσωνες να πλήττουν όλο και περισσότερες περιοχές του πλανήτη μας, δυσκολεύουν όλο και περισσότερους οργανισμούς να επιβιώσουν. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θεωρείται ότι θα έχει επίπτωση και στην χώρα μας, σε παράκτιες περιοχές, με πρώτη την περιοχή της Θεσσαλονίκης.

Το νερό και η έλλειψή του επίσης αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα, τόσο για τους ανθρώπους όσο και και για όλα τα πλάσματα του όμορφου και μοναδικού πλανήτη που κατοικούμε!

Για εκατομμύρια χρόνια, οι πυρκαγιές αποτελούσαν ένα φυσιολογικό χαρακτηριστικό του ζωντανού κόσμου. Οι φωτιές στα δάση κατέστρεφαν τα νεκρά κλαδιά και φύλλα και καθάριζαν το έδαφος έτσι ώστε να μπορέσουν να αναπτυχθούν νέα φυτά.

Τι να πούμε όμως σήμερα στους μαθητές για τις πυρκαγιές, που εμφανίζονται ως έκτακτο δελτίο κάθε τόσο στην τηλεόραση, με την πρώτη ζέστη του καλοκαιριού τον Ιούνιο και μειώνουν τους πράσινους πνεύμονες της Γης, αφανίζοντας συχνά με ανθρώπινη υπαιτιότητα εκατομμύρια δέντρα, καίγοντας καταφύγια τόσων ζώων, απανθρακώνοντας και τα ίδια τα ζώα που τρέχουν πανικόβλητα να σωθούν... Δεν θα θελα να επεκταθώ στη φετινή απίστευτη καταστροφή των δασών της Νότιας Αμερικής, μόλις πριν λίγες εβδομάδες... κανένα άλλο πλάσμα του πλανήτη μας δεν ασκεί τόση επίδραση σ’ αυτόν και στο περιβάλλον του όσο ο άνθρωπος.

Χρειάζεται μια νέα προοπτική για όλους, μικρούς και μεγάλους.

«Έχουμε κληρονομήσει εναν πλανήτη μοναδικής ομορφιάς. Είναι δώρο που μας έκαναν τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης. Πρέπει να φέρουμε ξανά στην επιφάνεια τα αρχέγονα συναισθήματά μας για την Γη και να αρχίσουμε πάλι να την τιμούμε σαν ζωντανό οργανισμό» James Lovelock , (περιβαλλοντολόγος) 2004.

Στους πιο μικρούς μαθητές που μπαίνουν ίσως για πρώτη φορά στο Μουσείο θέλουμε να δείξουμε τη μαγεία της φύσης: οπουδήποτε και να βρεθείς πάνω στον πλανήτη μας, θα συναντήσεις ζωντανά πλάσματα. Ορισμένα απ’ αυτά είναι πολύ μεγαλύτερα σε μέγεθος και θα ζήσουν πολλά χρόνια περισσότερο από σένα, άλλα όμως είναι τόσο μικροσκοπικά που θα μπορούσες να χωρέσεις εκατομμύρια απ’ αυτά μέσα στη χούφτα σου. Παρά τις διαφορές τους στηρίζονται το ένα στο άλλο για να ζήσουν. Κι εσύ, είσαι μέρος όλου αυτού το μαγικού κόσμου.

Πρώτα ενημερώνουμε τους μαθητές και στη συνέχεια θέλουμε να καταλάβουν ότι πρέπει να δράσουν μαζί, για να ζούμε όλοι καλύτερα.

Για να φυτρώσει ένα σποράκι και να δώσει ένα φυτό, ξέρει ότι χρειάζεται να μπει στο χώμα, να επιβιώσει στο σκοτάδι μέχρι να βγει στο φως ένα τμήμα του μόνον, ενώ ένα άλλο, αυτό που θα του επιτρέψει να ζει, θα βρίσκεται καλά ριζωμένο μέσα στη γη, στο σκοτάδι!

Και οι πολικές αρκούδες, τώρα πια, αν είχαν ανθρώπινη φωνή και μπορούσαν να μας μιλήσουν, θα μας ελεγαν ότι δεν αντέχουν να κολυμπούν συνεχώς, κι ότι οι πάγοι πάνω στους οποίους περπατούσαν και στους οποίους έφτιαχναν τις φωλιές τους για να γεννήσουν τα μικρά τους, έλιωσαν... και τα μώρα τους δεν πρόλαβαν να μάθουν να κολυμπούν...

Κι επειδή, πραγματικά, το 2035 – σε μόλις 15 χρόνια από τώρα- άλλα και τα επόμενα χρόνια, δεν θέλουμε να βλέπουμε γελοιογραφίες με μηνύματα όπως : «πολιτισμοί, θα είσαστε θνητοί και αναλώσιμοι, όσο εξακολουθείτε να είσαστε επικίνδυνα άμυαλοι, αμνήμονες, κοντόθωροι και εγωιστές», χρειάζεται να δούμε τι θα κάνουμε για να αποφύγουμε εξαφανίσεις ζώων, που επίσης παρατηρούνται με ραγδαίους ρυθμούς.

Μαζικές εξαφανίσεις έχουν υπάρξει και στο παρελθόν, θα υπάρξουν και στο μέλλον. Ας μην είναι ο άνθρωπος υπεύθυνος γι αυτές.

Οι μικροί μαθητές, έρχονται στο Μουσείο με τις πολύ προσωπικές ερμηνείες τους, τις οποίες αντιμετωπίζουμε, έχοντας υπόψιν μας ότι έχουν ιδιαίτερη συναισθηματική βαρύτητα.

Μιλώντας για την συναισθηματική βαρύτητα των παιδικών αντιλήψεων, ένας μικρός μαθητής, σε ερώτηση: οι δεινόσαυροι ζούνε σήμερα; απαντά με σιγουριά: βεβαίως. Ζει ένα μόνον είδος που ξέφυγε από τον μετεωρίτη που έπεσε πριν κάποια χρόνια στη Γη. Και πού ζει; Κρύβεται μέσα σε σπηλιές στο δάσος. Γι’ αυτό και δεν θέλουμε να κάνουμε πια εκδρομές εκεί, γιατί μπορεί να μας βρει, να μας κυνηγήσει και να μας φάει, καθώς είναι σαρκοφάγος! Ολοκληρωμένη άποψη, που υποστηρίζεται κι από την εικόνα ταινίας στην τηλεόραση!!!

 

Η αναγκαιότητα εξέλιξης της γνώσης με βάση τις προϋπάρχουσες αντιλήψεις, διατυπώνεται με ιδιαίτερη έμφαση, στη θεωρία της εποικοδόμησης, όπως βέβαια το γνωρίζετε και το χρησιμοποιείτε κι εσείς  στην τάξη σας. Μέσα από το ίδιο το περιβάλλον στο οποίο διαμορφώθηκαν οι αντιλήψεις των μαθητών, θα ξεκινήσει η πορεία του μετασχηματισμού τους, εφόσον αυτό κριθεί ότι χρειάζεται.

Πέτρα: ο αφηρημένος σκόνταψε, ο βίαιος την χρησιμοποίησε ως όπλο, ο οικοδόμος την χρησιμοποίησε για να κτίσει, ο αγρότης κουρασμένος για να καθίσει και τα παιδιά, ... για παιχνίδι...Με την πέτρα ο Δαυίδ σκότωσε τον Γολιάθ, ενώ ο Φειδίας έφτιαξε τα ωραιότερα αγάλματα... στην κάθε περίπτωση την διαφορά δεν την έκανε η πέτρα αλλά ο άνθρωπος!

Όλοι χρειάζεται να καταλάβουν το επείγον του θέματος, χωρίς όμως να αποστασιοποιηθούν! Υπάρχει μια λεπτή και εύθραυστη γραμμή, ανάμεσα από τον φόβο και την ενδυνάμωση. Η νέα γενιά δεν χρειάζεται ενοχές και παθητικότητα καθώς βομβαρδίζεται ακούγοντας ότι είναι πια αργά! Η τακτική του φόβου σίγουρα δεν θα δώσει ενεργούς πολίτες που θα ζητούν κυβερνήσεις με σοβαρό πρόγραμμα για την κλιματική αλλαγή.

Ένας φυσικός, σε ερώτηση του μικρού γιου του, εάν ο πλανήτης θα πεθάνει, με όλα τα κακά που συμβαίνουν, όντας πολύ περήφανος ότι ξεκινάει επιτέλους σοβαρή συζήτηση με το παιδί του για τον πλανήτη και το μέλλον του, απαντά: ναι αγόρι μου, οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι σε 5 περίπου εκατομμύρια χρόνια μπορεί να μην υπάρχει πια ζωή, ίσως κι ούτε καν ο πλανήτης μας. Ο μικρός, βάζει τα κλάματα και φεύγει. Ο πατέρας προσπαθεί να καταλάβει τι τον απασχολεί, αφού είναι όλο αυτό, τόοοσο μακριά χρονικά...

Ο χρόνος όμως στα παιδιά δεν δουλεύει με τον ίδιο τρόπο. Το κοντά, χρονικά στην περίπτωσή μας είναι μόνον η δράση, η οποία χρειάζεται υποστήριξη και συνέχεια, σταθερότητα και επιμονή μέσα στον χρόνο, τόσο από την τυπική εκπαίδευση στο σχολείο, όσο κι από την άτυπη εκπαίδευση στο Μουσείο. Να γίνει τρόπος ζωής, μέρος της ψυχής των παιδιών και να τα ακολουθήσει σ όλη τη ζωή τους.

Η Rαchel Carson τονίζει τη σημασία της αγάπης για την φύση: να διατηρήσετε την φρεσκάδα με την οποία το παιδικό βλέμμα αντικρίζει για πρώτη φορά τον φυσικό κόσμο.  Η Carson μας θυμίζει ότι τα παιδιά είναι διαισθητικά και κατανοούν την αλήθεια που οι περισσότεροι ενήλικες έχουν ξεχάσει: ότι είμαστε κι εμείς μέρος του φυσικού κόσμου κι όχι το κέντρο του. Μας προτρέπει να εξερευνήσουμε τη φύση με συναισθήματα.

Μαζί μπορούμε πολλά. Πολλά μικρά πράγματα, από πολλούς ανθρώπους για πολλές μέρες κάνουν την διαφορά. Φασούλι το φασούλι που λένε οι πιο παλιοί...

«Μέλισσες και λουλούδια». Ο τίτλος του νέου εκπαιδευτικού προγράμματος, απευθυνόμενο σε μαθητές Α και Β Δημοτικού, που είναι και το πρώτο του Μουσείου μετά από την απώλεια της Νίκης Γουλανδρή, δεν θα μπορούσε να μην έχει μέσα του... τα λουλούδια.

Το πρόγραμμα αυτό το αφιερώνω στην ιδρύτρια του Μουσείου μας, που σε μια από τις τελευταίες δηλώσεις της είχε πει: όταν δεν θα υπάρχω πια, θέλω οι άνθρωποι να με θυμούνται ως βοτανική ζωγράφο!

 Το Ινστιτούτο Παρατήρησης της Γης ανακήρυξε τις μέλισσες ως τα πιο σημαντικά έμβια όντα στον πλανήτη. Οι αποδείξεις και η ανακοίνωση έγιναν στην τελευταία συνάντηση της Βασιλικής Γεωγραφικής Εταιρείας στο Λονδίνο. Δυστυχώς όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς και τους επιστήμονες που μελετούν την άγρια ζωή, οι μέλισσες ανήκουν πια στη λίστα με τα είδη υπό εξαφάνιση. Οι πρόσφατες μελέτες αποκαλύπτουν μια δραματική μείωση στην αριθμό των μελισσών. Έως και το 90% του πληθυσμού τους λέγεται ότι θα έχει εξαφανιστεί σε λίγα χρόνια αν δεν λάβουμε σημαντικά μέτρα για την προστασία της μέλισσας.

Στο πρόγραμμα αυτό οι μικροί μαθητές μέσα από παιχνίδια ρόλων καλούνται να ανακαλύψουν, ότι η απίστευτα οργανωμένη κοινωνία των μελισσών διεκπεραιώνει μια πολύ σημαντική εργασία: την επικονίαση. Αν αυτή δεν συμβεί, τα φυτά δεν θα μπορέσουν να αναπαραχθούν κι έτσι η χλωρίδα σιγά σιγά θα εξαφανιστεί.

Γιατί όμως, ένα τόσο μικρό ζωάκι να ονομαστεί το σημαντικότερο πλάσμα στη Γη; Η απάντηση είναι, πως το 70% της παγκόσμιας γεωργίας εξαρτάται αποκλειστικά από τις μέλισσες. Υπάρχουν φυτά που επικονιάζονται και πολλαπλασιάζονται τελικά, μόνον με την παρουσία της μέλισσας.

Εκτός από αυτό, μια έρευνα που έκαναν μελισσοκόμοι έδειξε ότι οι μέλισσες είναι το μόνο έμβιο ον που δεν μεταφέρει κάποιο είδος παθογόνου μικροοργανισμού. Τα δέντρα από την άλλη μεριά, παίρνουν τον βρώμικο αέρα και μας δίνουν καθαρό, με πιο πολύ οξυγόνο!!!

Άλλωστε, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε αναφέρει πως «Αν οι μέλισσες εξαφανιστούν, οι άνθρωποι θα έχουν άλλα 4 χρόνια ζωής». Καθώς η σημασία των μελισσών είναι κρίσιμη στο οικοσύστημα του πλανήτη μας, χρειάζεται να είμαστε όσο πιο προσεκτικοί γίνεται σε αυτό το ζήτημα. Όποιος λοιπόν θέλει να δώσει τον όρκο του φύλακα της μέλισσας, εμμέσως πλην σαφώς του φύλακα και των φυτών, μπορεί να παρακολουθήσει το αντίστοιχο πρόγραμμα σε λίγο.

«Κάτω από τα κύματα». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα που απευθύνεται σε μαθητές Β Δημοτικού. Το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν οι θαλάσσιοι οργανισμοί παρουσιάζει μια απίθανη ποικιλομορφία στη χώρα μας. Κοντά στις ακτές, μεσοπέλαγα, στον αφρό, στον βραχώδη ή τον αμμώδη βυθό, οι θάλασσες μας κρύβουν πλήθος πλασμάτων. Άλλα τα γνωρίζουμε, άλλα πάλι όχι.

Τα ζώα του νερού είναι λιγότερο γνωστά από αυτά που ζουν στη στεριά και ορισμένα μόνο από φωτογραφίες μπορούμε να τα δούμε. Οι Κοραλλιογενείς Ύφαλοι αποτελούν τα πλουσιότερα οικοσυστήματα στη θάλασσα, ένα ιδανικό περιβάλλον για αναρίθμητες μορφές ζωής. Χιλιάδες είδη ψαριών, χιλιάδες είδη ασπόνδυλων ζώων, αλλά και  θαλάσσιες χελώνες, φώκιες, δελφίνια και θαλασσοπούλια, βρίσκονται σε μία εκπληκτική αλλά ευαίσθητη βιολογική ισορροπία.

Ποια προβλήματα άραγε να αντιμετωπίζουν τα ζώα και τα φυτά που ζουν σ’ αυτόν τον τεράστιο όγκο του γαλάζιου και αλμυρού νερού, που πρόσφατα έχει επίσης καλυφθεί από άπειρα πλαστικά;

Υπάρχουν ήδη αρκετά ζώα που δυσκολεύονται να επιβιώσουν στο θαλάσσιο περιβάλλον. Στο πρόγραμμα αυτό θα ψάξετε να βρείτε τους οργανισμούς που κρύβονται μέσα στις βιτρίνες του Μουσείου. Θα τους ανακαλύψετε και θα μάθετε τις συνήθειές τους, τα μυστικά τους, πού προτιμούν να ζουν.

Και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να διευκολύνομε λίγο την κατάσταση και να επαναφέρουμε την ισορροπία; Όποιος ενδιαφέρεται για τον μαγικό κόσμο της θάλασσας, μπορεί να παρακολουθήσει το πρόγραμμα «κάτω από τα κύματα».

Όπου ζείτε, είμαι βέβαιη ότι υπάρχει ένας τρόπος να πάρετε τα παιδιά της τάξης σας και να δείτε την ομορφιά της φύσης, ακόμα και για μια απλή βόλτα, σ’ ένα δάσος, σ’ ένα βουνό, σ’ ένα ποτάμι, στην ακροθαλασσιά, ή ακόμα και μόνον στο κοντινότερο πάρκο της περιοχής σας.

Αφήστε τα να δουν και να νοιώσουν το θαύμα του φυσικού κόσμου. Δείξτε τους όλα τα υπέροχα και πολύχρωμα φυτά και λουλούδια, λόγια που ακόμα ηχούν στα αυτιά μου από τη Νίκη Γουλανδρή, πριν 27 χρόνια που ήρθα να δουλέψω στο Μουσείο.

Και δίπλα σ αυτή την ανακάλυψη κάντε τους κάποια νύξη για την αλλαγή του κλίματος και την ανάγκη της προστασίας της φύσης: κι ας βάλουμε στον τίτλο του προγράμματος για την κλιματική αλλαγή ΩΡΑ για δράση, ένα Τ, ΤΩΡΑ λοιπόν, κι από ΟΛΟΥΣ, όχι αργότερα, όχι δεν πειράζει κι όχι δεν αφορά εμένα!

 

Κλιματική αλλαγή: τι μπορώ να κάνω;;;

Μικρές αλλαγές στην καθημερινή μας ζωή. Ποτίστε κι εσείς μαζί τους τα δέντρα της οικονομίας στην κατανάλωση ρεύματος, των οικολογικών λαμπτήρων και της ανακύκλωσης...

Το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας σε συνεργασία με την εταιρεία τεχνολογίας Mellon Technologies με τη χρηματοδότηση στη Δράση ΕΡΕΥΝΩ- ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ – ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία ΕΠΑνΕΚ), ξεκίνησε την υλοποίηση του Έργου «ΚΕΜ : Καινοτόμες Εφαρμογές Μουσείων» το οποίο έχει ως αντικείμενο να αναβαθμίσει την εμπειρία του επισκέπτη, και να μετασχηματίσει τις λειτουργίες του Μουσείου, οδηγώντας το στη νέα ψηφιακή εποχή.

Σε πιο τεχνικό επίπεδο, η λύση αναπτύσσεται για φορητές συσκευές iOS /Android και περιλαμβάνει: Εφαρμογή για χρήση σε φορητές συσκευές, η οποία επιτρέπει στους επισκέπτες, μπροστά από ένα μεγάλο αριθμό προθηκών και εκθεμάτων, την πρόσβαση σε επιπλέον πλούσιο υλικό διαφορετικών μέσων, πηγών και βαθμού εξειδίκευσης (βίντεο, φωτογραφίες, ήχο και έγγραφα). Η εφαρμογή ενεργοποιείται με τη χρήση Beacons / QR codes και εμφανίζει με διαδραστικό τρόπο επικοινωνίας πολλαπλά επίπεδα τεκμηρίωσης που αναβαθμίζουν το περιεχόμενο που παρέχεται στους επισκέπτες.

-Ανάπτυξη νέων εκπαιδευτικών προγραμμάτων με χρήση φορητών συσκευών. Έτσι, τα προγράμματα θα μπορούν να αξιοποιούνται, είτε ως εργαλείο στα χέρια των εκπαιδευτών, είτε ανά εκπαιδευόμενο βάσει επιλεγμένων βαθμών ελευθερίας, είτε ακόμα ως e-learning υλικό.

Τα 4 εκπαιδευτικά προγράμματα που αυτή την ώρα δουλεύονται και αισιοδοξούμε να σας τα παρουσιάσουμε σε επόμενη Ημερίδα με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς 2020 – 2021, χωρίζονται σε 2 επίπεδα: το πρώτο, για Γ και Δ Δημοτικού Η ζωή στη θάλασσα και η ζωή στο παρελθόν και το δεύτερο, για Ε και Στ Δημοτικού με θεματικές: Βοτανολόγοι και Εντομολόγοι καθώς και Όσα ζώα έχουν σπονδυλική στήλη.

Για την στιγμή που περνάει και φεύγει, για το ώρα που γίνεται τώρα, που είναι τόσο επιτακτικό στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, θα τελειώσω μ’ ένα πολύ σύντομο παραμύθι από το βιβλίο της αγαπημένης Λίλης Λαμπρέλη: δέκα και ένα παραμύθια σοφίας, για καιρούς κρίσης και άλλων δεινών.

Τίτλος παραμυθιού: Η σοφία του κόσμου

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας βασιλιάς που μια μέρα μάζεψε όλους τους σοφούς και τους είπε:

Θέλω να μου βρείτε όλη τη σοφία του κόσμου και να τη χωρέσετε στο πιο μικρό δωμάτιο του παλατιού!

Κι εκείνοι σκέφτηκαν, διαβουλεύτηκαν, συμφώνησαν διαφώνησαν και κουβέντιαζαν για καιρό, ώσπου κάποτε κατάληξαν σ έναν κατάλογο βιβλίων και γέμισαν το πιο μικρό δωμάτιο του παλατιού, με τόμους από το πάτωμα ως το ταβάνι, που είχαν όλη τη σοφία του κόσμου.

Όμως ο βασιλιάς βρήκε ότι ήταν πολλά όλα εκείνα τα βιβλία.

Θέλω να πυκνώσετε όλη τη σοφία του κόσμου τόσο, που να χωράει σ’ ένα μονάχα τόμο.

Κι οι σοφοί σκέφτηκαν και διαβουλεύτηκαν. Και μετά συμφώνησαν κι ύστερα διαφώνησαν και κατάληξαν, μετά από πολύ καιρό, σ’ ένα μονάχα βιβλίο! Όμως είχανε περάσει τα χρόνια, κι όταν ο βασιλιάς πήρε στα χέρια του το βιβλίο που περιείχε πυκνή πυκνή όλη τη σοφία του κόσμου, τους είπε:

Είναι πολύ μεγάλο. Δεν προλαβαίνω να το μελετήσω όπως θα θελα. Θέλω να βάλετε όλη τη σοφία του κόσμου σ’ ένα μονάχα κεφάλαιο!

Κι οι σοφοί ξανασκέφτηκαν και ξαναδιαβουλεύτηκαν και ξανασυμφώνησαν, ξαναδιαφώνησαν και κατάληξαν σε λίγες μόνον σελίδες, που έκρυβαν μέσα τους όλη τη σοφία του κόσμου.

Όμως ο βασιλιάς ήταν πια πολύ γέρος και πολύ άρρωστος. Όλη μέρα η ανημποριά τον κρατούσε καρφωμένο στο κρεβάτι. Έτσι, όταν ο πιο σοφός από τους σοφούς παρουσιάστηκε μπροστά του για να του παραδώσει τις λίγες σελίδες με όλη τη σοφά του κόσμου, ο βασιλιάς του είπε: είναι πολλές για μένα. Δεν προλαβαίνω. Μονάχα πες μου με όσες πιο λίγες λέξεις μπορείς, ποια είναι όλη η σοφία του κόσμου.

Κι ο πιο σοφός απ τους σοφούς, χωρίς καθόλου να σκεφτεί, έσκυψε πάνω απ το προσκέφαλο του βασιλιά και του ψιθύρισε στ’ αυτί:

Βασιλιά, όλη η σοφία του κόσμου είναι να ζεις την κάθε στιγμή!...

 

Λίλυ Ιακωβίδου - Αλευρά

Βιολόγος

Υπεύθυνη Εκπαιδευτικού Τμήματος

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας