Η αβάσταχτη ελαφρότητα να κάνεις τον Δον Κιχώτη
Πείτε το επαγγελματική διαστροφή, αλλά παρακολούθησα ολόκληρες τις 2 τελευταίες συζητήσεις στη Βουλή. Αυτήν για τον πρώτο κλιματικό νόμο και τη δεύτερη για την εκατομμυριοστή απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης των ΑΠΕ. Σε τελευταία ανάλυση και ασχέτως ουσίας περιεχομένου, το ότι οι πατέρες και μητέρες του έθνους συζητούσαν για ανανεώσιμες, τόσες μέρες, μου έδινε μια άγρια χαρά.
Το τι έλεγαν όμως με έφερνε στα πρόθυρα κρίσης.
Το να κάνεις κριτική για την κριτική, θα έπρεπε να είχε κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες. Να υπαγορεύεται από κανόνες ηθικής, να μην ξεπερνιούνται κάποια όρια, να μην αμφισβητείται τουλάχιστον η επιστημονική γνώση.
Τυχαίνει τον κλάδο των ανανεώσιμων να τον έχω υπηρετήσει για 44 χρόνια. Κάτι έμαθα Κάτι ξέρω. Και μιλάμε για απλά μετρήσιμα πράγματα και όχι αόριστες θεωρίες που μπορεί να ισχύει κι έτσι κι αλλιώς, κι αλλιώτικα.
Παρακολουθώντας λοιπόν τη συζήτηση στη Βουλή, έχοντας στοιχειώδεις τεχνικές και επιστημονικές γνώσεις του θέματος, πέφτεις από τα σύννεφα από τις ανακρίβειες που λέγονται, προκειμένου να δημιουργηθούν επιχειρήματα που να ταιριάζουν στο πολιτικό μοντέλο που ο κάθε ομιλών βουλευτής υπηρετεί. Μόνο που προφανώς, έτσι δεν υπηρετείται η επιστημονική αλήθεια, αλλά η κομματική γραμμή.
Πολλές φορές τα σχόλια και το σκεπτικό τους μου θύμιζε, τα παιδιά και τα εγγόνια μου, που μικρά, προσπαθούσαν, πιέζοντας και χτυπώντας λάθος κομμάτια παζλ, να τα ταιριάξουν εκεί που είχαν επιλέξει ότι έπρεπε να μπουν.
Τα παιδιά και τα εγγόνια μου, φυσικά, μεγαλώνοντας έμαθαν να βάζουν το κάθε κομμάτι εκεί που ταιριάζει. Φοβάμαι όμως πως κάποιες μητέρες και κάποιοι πατέρες του έθνους δεν θα το μάθουν ποτέ. Με σύμμαχο τη ρητορική τους δεινότητα, που τους έφερε στις θέσεις αυτές, θα συνεχίσουν να ξιφουλκούν και να χτυπούν τις έννοιες και τις αρχές που βρίσκονται πίσω από νομοσχέδια προκειμένου να τα ταιριάξουν στο σχήμα της δικής τους πολιτικής θεώρησης των πραγμάτων.
Αλλά έτσι, δεν πλήττεται o πολιτικός αντίπαλος αλλά η αρχή, η επιστήμη, η αλήθεια.
Και στη συγκεκριμένη περίπτωση το θύμα της κακοποίησης ήταν οι Ανανεώσιμες.
Όλοι, φυσικά είναι υπέρ των Ανανεώσιμων, αλλά….. μετά ακολουθεί ένας καταιγισμός κατηγοριών που αν δεν ξέρεις το αντικείμενο σίγουρα θα πιστέψεις ότι δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τις Ανανεώσιμες. Και φυσικά το κερασάκι στην τούρτα τα δάκρυα νοσταλγίας για τον δικό μας λιγνίτη που τόσο άδοξα του κόψαμε το νήμα της ζωής. Χώρια πουν υπήρχε και μια καλή κουβέντα για τους δικούς μας υδρογονάνθρακες, που όντας γαλανόλευκοι είναι να απορεί κανείς πως μπορεί να κάνουν ζημιά στο περιβάλλον και στο κλίμα.
Ένιωθα πως κάποιοι τα βράδια βλέπουν εφιάλτες ότι πολεμούν ανεμόμυλους σε απάτητες βουνοκορφές…..
Αγαπητοί, αν διαφωνείτε με την πολιτική και οικονομική διαχείριση των Ανανεώσιμων, βγείτε και πείτε ακριβώς αυτό και προτείνετε τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει.
Πιστεύετε ότι είναι σκανδαλώδης η ανάπτυξη των Ανανεώσιμων όπως γίνεται τώρα από τους ιδιώτες;
Πολύ ωραία. Υπερασπιστείτε μέχρι τελευταίας ρανίδας την ανάπτυξη τους από το κράτος ή τις ενεργειακές κοινότητες ή όπως αλλιώς πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει.
Αλλά, μην πυροβολείτε τον πιανίστα!
Σταματήστε να συκοφαντείτε τις ανανεώσιμες που είναι ότι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί.
Όταν κατηγορείτε τις Ανανεώσιμες, χαϊδεύοντας με λαϊκίστικες κορώνες το θυμικό ενός κοινού, το οποίο δημιουργήθηκε με τέτοιες ανυπόστατες καταγγελίες, σκοτώνετε την επιστημονική αλήθεια.
Δεν υπάρχουν καλύτερες πηγές ενέργειας από τις Ανανεώσιμες για την ανθρωπότητα και αυτή είναι η επιστημονική αλήθεια που πρέπει να αποδεχθείτε και να μεταδώσετε σε αυτούς που σας πιστεύουν και σας ψηφίζουν.
Και γιατί είναι αυτή η επιστημονική αλήθεια;
Πρώτον, γιατί η ενέργεια είναι ουσιαστικό δομικό στοιχείο κάθε κοινωνίας. Άρα χρειαζόμαστε ενέργεια για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε με οποιοδήποτε μοντέλο ανάπτυξης ή από-ανάπτυξης διαλέξετε.
Δεύτερον, επειδή, τούτου δοθέντος η καλύτερη ενεργειακή επιλογή για τον άνθρωπο και το περιβάλλον είναι :
- Να περιορίσουμε/μηδενίσουμε τη σπατάλη ενέργειας
- Να βελτιώσουμε στο μέγιστο την ενεργειακή απόδοση όλων των συστημάτων χρήσης ενέργειας
- Να χρησιμοποιούμε τις λιγότερο επιβλαβείς για το περιβάλλον και τον άνθρωπο πήγες ενέργειας, δηλαδή τις ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ.
Δεν υπάρχει απολύτως καμία άλλη επιλογή.
Και θα το γράψω ξανά:
Το εθνικό καύσιμο της Ελλάδας, αλλά και όλων των κρατών, είναι οι ΑΠΕ, οι οποίες είναι οι μόνες που εξασφαλίζουν ενεργειακή ανεξαρτησία, είναι οι πιο φιλικές στο περιβάλλον και τον άνθρωπο πηγές ενέργειας, μοναδικό όπλο στη φαρέτρα μας για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και έχουν εξαιρετικά χαμηλό κόστος (μηδενικό κόστος καυσίμου εφ όρου ζωής!!!) .
Σεβαστείτε την επιστημονική αλήθεια, μη λέτε ανακρίβειες που παραπλανούν και πάψτε να πολεμάτε ανεμόμυλους.
Αλλά από ότι φαίνεται, είναι πιο εύκολο να το παίζει κανείς Δον Κιχώτης εις βάρος της επιστημονικής αλήθειας.
Δρ. Γιάννης Τσιπουρίδης
Σύμβουλος Μηχανικός Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας
Διευθυντής RECCReC /Renewable Energy & Climate Change Research Center @TUM,
Technical University of Mombasa Κένυα.
αναδημοσίευση από:
πηγή φωτο: https://www.hispanorama-tours.com/en/uncategorized/la-mancha-the-quixote-trail/
