Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ.

Η παρωδία του (ευτυχώς) αποτυχημένου αμερικανικού πραξικοπήματος που είδαμε ζωντανά (ως είθισται από την εποχή της «σοκ και δέος» εισβολής στο Ιράκ) θα υπερ-αναλυθεί από πολλούς και για πολύ. Εγώ θέλω να καταθέσω κάποιες σκέψεις που θεωρώ σημαντικές.

Ο Τραμπ δεν προήλθε από παρθενογένεση. Το ποιόν του ήταν γνωστό πριν εκλεγεί το 2016, σε όσους ήθελαν να το δουν.

Ο Τραμπ μπορεί να προσπάθησε να κάνει τώρα πραξικόπημα, αλλά δεν πήρε την εξουσία με πραξικόπημα.

Ψηφίστηκε το 2016 από 63 εκατομμύρια πολίτες και ξαναψηφίστηκε το 2020 από ακόμη περισσότερους (70 εκ), ενώ είχε την υποστήριξη – μέχρι πριν λίγες ώρες - ΣΥΣΣΩΜΟΥ του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.

Επομένως κατά την ταπεινή μου άποψη δεν πρέπει να μας ανησυχεί ο Τραμπ (τη στιγμή μάλιστα που από ότι φαίνεται εκδιώκετε κακήν κακώς), αλλά τα εκατομμύρια που τον ακολουθούν φανατικά Και να μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει μόνο ένας Τραμπ, αλλά πολλοί, όπως π.χ. ο Μπολσονάρο και άλλοι λαϊκιστές ηγέτες ανά την υφήλιο.

Προφανώς, επί της ουσίας το πρόβλημα δεν είναι ούτε οι οπαδοί του Τραμπ, αλλά το σύστημα που στηρίζει και ζει από αυτό το δίπολο. Την ενός (λαϊκιστή, εκκεντρικού) ηγέτη εξουσία, που ακολουθούν/λατρεύουν εκατομμύρια φανατικών, οι οποίοι διαπαιδαγωγούνται γι αυτό το σκοπό από ένα πετυχημένο συνδυασμό εκπαιδευτικού συστήματος, μέσων μαζικής καθοδήγησης-ενημέρωσης-διασκέδασης και θεσμών (πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια). 

Και για να μην μπω περισσότερο σε χωράφια που δεν γνωρίζω και χαθώ στη λασπουριά των ελλιπών γνώσεων μου, θα επικεντρωθώ σε ένα και μόνο: στην κλιματική αλλαγή.

Αυτός ο απίστευτος λαϊκιστής μεταξύ πολλών άλλων αμφισβήτησε και την επιστήμη με πιο τρανταχτά παραδείγματα την κλιματική αλλαγή και την πανδημία του κορωνοϊού. Το τελευταίο μάλιστα είχε ως αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να κάνουν το ένα μετά το άλλο ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων.

Με την κλιματική αλλαγή όμως, οι συνέπειες ούτε άμεσα μετρήσιμες είναι ούτε περιορίζονται στο παρόν.

Και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και σε όλες, είναι αφελές να κατηγορείται μόνο ο Τραμπ. Ιδιαίτερα με την κλιματική αλλαγή οι αποφάσεις της κυβέρνησης του, που κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που επιτάσσει η επιστήμη, είχαν τη στήριξη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και εταιρειών που είχαν προφανή οφέλη από τις αποφάσεις του.

Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ο Τραμπ που αποφασίζει π.χ. να διαθέσει προς εκμετάλλευση την Αρκτική για εξορύξεις υδρογονανθράκων. Το πρόβλημα είναι οι εταιρείες που πρόθυμα θα εκμεταλλευτούν αυτήν την κατάπτυστη πράξη του.

Και οι διοικητικές πράξεις της κυβέρνησης Τραμπ που αντιστρατεύονται τη βιώσιμη ανάπτυξη, θέτουν σε κίνδυνο την βιοποικιλότητα και ενισχύουν την επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής, όπως και οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται αυτές τις αντιεπιστημονικές αποφάσεις, είναι δεκάδες.

Το αποτέλεσμα είναι πως ενώ πρέπει να τρέχουμε για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, βαδίζουμε με βήματα χελώνας. Η διαδικασία μετάβασης σε μια ισότιμη και δίκαιη οικονομία μηδενικού άνθρακα, έχει ως βασικό προαπαιτούμενο το χρόνο υλοποίησης της. Ο οποίος είναι αυτός που υπαγορεύει η επιστήμη και όχι οι πολιτικοί και τα διοικητικά συμβούλια των εταιρειών. 

Αυτό φοβάμαι για τη νέα δεκαετία. Όλους αυτούς που στηρίζουν τους Τραμπ αυτού του πλανήτη και ενώ επίσημα χρησιμοποιούν το παγκοσμίως αποδεκτό «πράσινο» αγγλικό λεξιλόγιο (green deal, green recovery, build back better κτλ) στην πράξη ακονίζουν τα γεωτρύπανα τους για επέμβαση από την Αρκτική μέχρι την ανατολική Μεσόγειο.

Το μόνο που με γεμίζει ελπίδα είναι τα χιλιάδες νέα παιδιά σε όλο τον πλανήτη και ιδιαίτερα αυτά του Νότιου ημισφαιρίου, που παθιασμένα αγωνίζονται για το μέλλον τους.

Γιατί γι αυτά τα παιδιά η καταστροφική κλιματική αλλαγή συμβαίνει τώρα και η βιώσιμη ανάπτυξη, η κλιματική δράση και οι στόχοι αειφόρου ανάπτυξης σημαίνουν απλά την επιβίωση τους.

Γιατί είναι το δικό τους μέλλον που διακυβεύεται και όχι των υπερήλικων ηγετών, που παίρνουν τις αποφάσεις.

#MyFutureMyLifeMyDecision

10 Ιανουαρίου 2021