Αλλάζοντας την ενεργειακή κατεύθυνση (και) στην Αθήνα

Τώρα που βρισκόμαστε στις τελευταίες μέρες πριν τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών, κι ενώ η ένταση της καμπάνιας ανεβαίνει και οι ρυθμοί γίνονται φρενήρεις, κοιτάζω λίγο πίσω για να δω από πού έχει ξεκινήσει αυτό το ταξίδι και πού έχουμε φθάσει. Ειδικά όσον αφορά την ενεργειακή πλευρά αυτής της δύσκολης αλλά ωραίας πορείας. 

Θυμάμαι λοιπόν, και θυμάμαι καλά, τους μήνες που σχεδίαζα την πρώτη πρόταση νόμου για το κλίμα, δηλαδή τον πρώτο κλιματικό νόμο στη χώρα μας. Η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά ήταν τότε πρόεδρος στο Κίνημα Αλλαγής κι εγώ ως επικεφαλής του τομέα ενέργειας αγωνιζόμουν για να καταθέσω μια πράσινη και μεστή προγραμματική θέση και να την κάνω κεντρικό στοιχείο της πολιτικής μας. Με χαρά είδα την τότε και νυν κυβέρνηση να ακολουθεί τον δρόμο μας και να φέρνει, επιτέλους, στη Βουλή έναν κλιματικό νόμο. Έναν νόμο με τον οποίο σε πολλά σημεία διαφώνησα, κυρίως για τη γενικότητα και τη σχετική ατολμία του. Αλλά σε κάθε περίπτωση είχαμε ανοίξει τον δρόμο, έστω και από την αντιπολίτευση, και τώρα που όλο το πολιτικό σύστημα έχει αποδεχθεί την αναγκαιότητα ενός κλιματικού νόμου, είναι στο χέρι μας να βελτιωθεί και να γίνει πραγματικά αποτελεσματικός. 

Κι έπειτα μου έρχεται στο μυαλό και η μεγάλη και μακρά περίοδος που με υπομονή κι επιμονή έθετα στη δημόσια συζήτηση το θέμα της ενεργειακής δημοκρατίας. Μέχρι τελικά να γίνει αποδεκτό, όχι από όλους αλλά από πολλούς, ότι η ενεργειακή μετάβαση και η επανάσταση που φέρνει στον ενεργειακό τομέα η μεγάλη εξάπλωση των ανανεώσιμων πηγών δεν μπορεί να σημαίνει διαιώνιση του ενεργειακού status quo. Η νέα εποχή της ενέργειας για να υπάρξει δεν μπορεί να έχει λίγες μόνο μεγάλες εταιρείες που θα κυριαρχούν στις ανανεώσιμες πηγές, αλλά πρέπει να έχει τους πολίτες και τις μικρές και μεσαίες εταιρείες συμμέτοχους και ενεργούς παράγοντες στο νέο τοπίο. Είτε μεμονωμένα είτε μέσα από ενεργειακές κοινότητες οι ανανεώσιμες πηγές πρέπει να δίνουν το δικαίωμα σε πολίτες και επιχειρήσεις κάθε μεγέθους να παράγουν πράσινη, φθηνή ενέργεια για να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Το πιο πρόσφατο, μάλιστα, πεδίο της ενεργειακής δημοκρατίας για το οποίο και επιμένω ιδιαίτερα είναι η ισότιμη πρόσβαση στα δίκτυα ηλεκτρισμού. Γιατί αυτό είναι το αγαθό σε σπανιότητα της εποχής μας και η πρόσβαση ή μη στο δίκτυο κρίνει και τη δυνατότητα κάθε πολίτη να γίνει ή όχι συμμέτοχος στην ενεργειακή δημοκρατία.

Καθώς αυτό το flash back εξελίσσεται βλέπω, βέβαια, και τις πολλές και συστηματικές δράσεις, τις δικές μου και των συνεργατών μου στα θέματα της εξοικονόμησης ενέργειας. Στο δικό μου μυαλό, η ανακαίνιση των κατοικιών μας δεν ήταν και δεν μπορεί ποτέ να είναι ένα ακόμα lifestyle. Γιατί είναι το πιο σημαντικό, ίσως, εργαλείο που έχουμε για την καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας. Για αυτό και χρειαζόμαστε πολλά περισσότερα προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας έτσι ώστε να ενταχθεί σε αυτά ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός νοικοκυριών, και σίγουρα όλα τα ευάλωτα νοικοκυριά. Αυτά που αντιμετωπίζουν και το μεγαλύτερο πρόβλημα να θερμάνουν και να δροσίσουν το σπίτι τους. 

Η αναδρομή στα χρόνια του σχεδιασμού και των πρωτοβουλιών όμως δεν μπορεί παρά να είναι σύντομη. Οι υποχρεώσεις ενός υποψηφίου δημάρχου, και δη για τον Δήμο Αθηναίων, τις τελευταίες ημέρες πριν την Κυριακή των εκλογών είναι πιεστικές και δεν χωρούν αναβολή. Το μόνο που μένει και θέλω να πω είναι ότι, τώρα έχουμε τη μεγάλη και μοναδική ευκαιρία, όλα αυτά για τα οποία κι εγώ και πολλοί ακόμα έχουμε αγωνιστεί να τα κάνουμε πράξη και μάλιστα στην πρωτεύουσα της χώρας μας. Τώρα έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε και την ενεργειακή κατεύθυνση στην Αθήνα. Και εάν τα καταφέρουμε στην Αθήνα, θα τα καταφέρουμε και σε όλη την Ελλάδα. Αυτό το πιστεύω ακράδαντα.  

* Ο Χάρης Δούκας είναι υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων