Akkuyu NPP εξελίξεις και ιστορία

Η περάτωση των εργασιών στο πυρηνικά εργοστάσιο του Ακούγιου φαίνεται ότι είναι είναι γεγονός.

Εισαγωγή

Είμαι η Ece, μέλος της ΜΚΟ Kazma Bırak συντονίστρια για την Τουρκία. Είμαι οικολογική ακτιβίστρια και ερευνήτρια εδώ και 30 χρόνια. Το Kazma Bırak (κάτω o κασμάς, Don’t Dig) είναι κίνημα της Ελλάδας Τουρκίας και Κύπρου (και οι δυο κοινότητες) και κάνει καμπάνια κατά της οικολογικής καταστροφής και της πιθανής απειλής πολέμου λόγω της πιθανής εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο κατά τα τελευταία δυο χρόνια.

Ένα ρητό λέει "η γεωγραφία είναι πεπρωμένο". Αν μοιραζόμαστε κοινό πεπρωμένο θα πρέπει να ανοίξουμε κανάλια επικοινωνίας και να παλέψουμε μαζί έτσι ώστε οι λαοί της περιοχής να συζητήσουν και να ακούσουν ο ένας τον άλλο. Ελπίζω ότι η συνεργασία των κινήσεων πολιτών όπως το Kazma Bırak να είναι κάτι μόνιμο.

Gezi

Πριν ξεκινήσω θέλω να αναφερθώ σε ένα σημαντικό ζήτημα για το οικολογικό κίνημα στην Τουρκία. Όπως ίσως γνωρίζετε είμαστε λυπημένοι και εξοργισμένοι τις τελευταίες μέρες. Το οικολογικό κίνημα στην Τουρκία ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990. Αλλά οι Οικοσοσιαλιστές όπως εγώ πιστεύουμε ότι στην αρχή ήταν μικροεθνικιστικό (micronationalism). Το σοβαρό κίνημα ξεκίνησε όταν κόπηκαν κάποια δένδρα εκεί που ήθελαν να δημιουργήσουν στρατιωτική κατασκευή στο πάρκο Gezi Park στην καρδιά της Instanbul. Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ξεκινούσαν από διαφορετικές αιτίες δημιούργησαν ένα επικό κίνημα αντίστασης για ένα μήνα έτσι που τα δένδρα Gezi Park δεν κόπηκαν. Πριν από 2 μέρες, τη Δευτέρα, το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση  με την οποία καταδικάζει 8 ανθρώπους, μερικοί από τους οποίους δεν ήταν καν ανακατεμένο σε αυτή την πράξη αντίστασης.  Το δικαστήριο καταδίκασε ένα από αυτούς σε ισόβια. Κάποιοι άλλοι αρχιτέκτονες, δικηγόροι και δημοσιογράφοι καταδικάστηκαν σε 18 χρόνια φυλακή. Χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη σας σε αυτό το ζήτημα.

Σταματήστε το Akkuyu Nuclear Power Plant!

77 πέρασαν από τη Hiroshima και 36 από το since Chernobyl και εξακολουθούμε να ζούμε τις τραγικές συνέπειες αυτών των καταστροφών. Για παράδειγμα υπάρχει σοβαρή αύξηση καρκίνων στην περιοχή της Μαύρης θάλασσας μετά το 1986. Στο μεταξύ με τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, την απειλή πυρηνικού πολέμου είδαμε την αναβίωση της ανοησίας για «πράσινη» πυρηνική ενέργεια, όπως το Ακούγιου.

Το Akkuyu Nuclear Power Plant ανακοινώθηκε ότι  θα τεθεί σε λειτουργία το 2023 και θα είναι το πρώτο πυρηνικό εργοστάσιο στην Τουρκία (NGS).

Είναι γνωστό ότι η Τουρκία θέλει να χτίσει πυρηνικά εργοστάσιο σε άλλες δυο τοποθεσίες εκτός από Akkuyu.

 Η πρώτη είναι στη Sinop, στις ακτές της Μαύρης θάλασσας στο βορειότερο άκρο της Τουρκίας όπου υπήρχε στρατιωτική βάση των ΗΠΑ κατά τον Ψυχρό πόλεμο.

Η δεύτερη είναι στην Igneada μια κωμόπολη χωρίς φυσικά σύνορα που χωρίζεται από τη Βουλγαρία με ένα φράκτη.

Η Τρίτη είναι το Akkuyu, στο νοτιότερο άκρο της Τουρκίας στις ακτές της Μεσογείου Αν κοιτάξετε το χάρτη θα παρατηρήσετε ότι αυτοί οι πυρηνικοί σταθμοί είναι σε στρατιωτικού ενδιαφέροντος τοποθεσίες.

Πληροφορίες για το Akkuyu

Το Akkuyu Nuclear Power Plant κατασκευάζεται με διακρατική συμφωνία ανάμεσα στη Τουρκική και τη Ρωσική κυβέρνηση. Το Μάιο του, η Ρωσία και η Τουρκία υπέγραψαν συμφωνία ότι η Rosatom θα χτίσει, κατέχει και λειτουργεί τον πυρηνικό σταθμό στοt Akkuyu. Η συμφωνία επικυρώθηκε από την Βουλή της Τουρκίας τον Ιούλιο 2010. Η κατασκευή ξεκίνησε το 2011.

Ας  μιλήσω για τη Rosatom:

​​Rosatom State Corporation, είναι μια Ρωσική εταιρεία που εδρεύει στη Μόσχα και ειδικεύεται στην πυρηνική ενέργεια και διάφορα προϊόντα υψηλής. Είναι από τις μεγαλύτερες στην παγκόσμια πυρηνική βιομηχανία. Έχει κατασκευάσει το μεγαλύτερο εργοστάσιο στην Ρωσία και παράγει το 20.28% της ηλεκτροδότησης της χώρας. Η Εταιρεία επίσης είναι η πρώτη σε κατασκευή πυρηνικών σταθμών σε άλλες χώρες υπεύθυνη για το 76% των εξαγωγών παγκόσμιας πυρηνικής τεχνολογίας 35 πυρηνικά εργοστάσια σε διάφορα στάδια κατασκευής σε 12 χώρες, μέχρι το Δεκέμβριο 2020.

Με κόστος 20 billion dollars, το Akkuyu NPP είναι το πλέον ακριβό και ο χρόνος λειτουργίας του υπολογίζεται στα 60 χρόνια. Η κατασκευή και λειτουργία του για τα πρώτα 20 χρόνια ανήκει αποκλειστικά στη Rosatom. Αν και ο έλεγχος του σταθμού θα περάσει στην Τουρκία μετά από 20 χρόνια, το 51% των μετοχών θα παραμείνει στη Rosatom.

Ο σταθμός χτίστηκε στο μοντέλοthe Build-Operate-Transfer (BOT), όπως όλα τα μεγάλα έργα στην Τουρκία με απ’ ευθείας ανάθεση και εγγύηση από την κυβέρνηση από την κυβέρνηση. Για παράδειγμα ενώ η ημερήσια διέλευση  οχημάτων πάνω στη γέφυρα που χτίστηκε στα Δαρδανέλια το Μάρτιο ήταν το μέγιστον 12.000 η κυβέρνηση έδωσε εγγύηση στον κατασκευαστή για τριπλάσιο οχήματα. Αυτό σημαίνει ότι η διαφορά κόστους πληρώνεται από το κράτος δηλαδή από τις τσέπες των εργαζομένων πάει στην εταιρεία.

Υψηλό κόστος

Ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί περισσότερο το καθεστώς Ερντογάν και οι υποστηρικτές του σαν δικαιολογία για την κατασκευή των πυρηνικών σταθμών είναι ο ισχυρισμός ότι αυτοί οι σταθμοί παραγωγής ενέργειας θα παρέχουν φθηνότερη ενέργεια και το πιο σημαντικό, η εξάρτηση της Τουρκίας από την ξένη ενέργεια θα μειωθεί. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Ο ισχυρισμός ότι το Akkuyu θα παρέχει φθηνή ενέργεια δεν είναι επίσης αλήθεια. Στο Akkuyu, η Τουρκία έχει εγγυηθεί ότι θα αγοράσει σε σταθμισμένη μέση τιμή από 12,35 έως 15,33 σεντς ΗΠΑ/kWh για τουλάχιστον 15 χρόνια. Ωστόσο, η μέση τιμή αγοράς ενέργειας της Τουρκίας είναι 4,4 σεντ ανά κιλοβάτ αυτή τη στιγμή.

Φύση και ανθρώπινη ζωή

Οι κυβερνώντες σε κάθε ευκαιρία τονίζουν ότι οι πυρηνικοί σταθμοί κατασκευάζονται με υψηλή ασφάλεια, όμως στην πραγματκότητα οι πυρηνικοί σταθμοί δεν είναι ποτέ εκατό τοις εκατό ασφαλείς. Σε ένα NPP, η ακτινοβολία μπορεί να εκπέμπεται από διαρροές κατά τη διάρκεια της κανονικής διαδικασίας παραγωγής, μικροατυχήματα ως αποτέλεσμα τεχνικού και ανθρώπινου λάθους και κατά την ενδιάμεση αποθήκευση. Εκτός από αυτά, είναι πάντα δυνατό οι πυρηνικοί σταθμοί να εκπέμπουν ακτινοβολία στον ζωντανό κόσμο για λόγους όπως αεροπορικά δυστυχήματα, φυσικές καταστροφές όπως σεισμοί, πόλεμοι και οι τρομοκρατικές επιθέσεις που είδαμε στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Επιπλέον, όλοι οι επιστήμονες λένε ότι υπάρχει υψηλή σεισμική δραστηριότητα στη Μεσόγειο και ότι υπάρχει κίνδυνος τσουνάμι.

Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που προκαλείται από την πυρηνική ενέργεια είναι η υψηλή σπατάλη ραδιενέργειας. Δεν υπάρχει χώρος για την τελική αποθήκευση, που πρέπει να τοποθετηθεί έως ότου εξαλειφθούν τα απόβλητα υψηλής ακτινοβολίας χωρίς επαφή με τη ζωντανή φύση στον κόσμο. Αυτά τα απόβλητα, που τοποθετούνται σε ενδιάμεσες αποθήκες και αντικαθίστανται σε τακτά χρονικά διαστήματα, συσσωρεύονται μέρα με τη μέρα. Τα πυρηνικά απόβλητα που παράγονται στον πυρηνικό σταθμό Akkuyu θα παραμείνουν στην Τουρκία και δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για τον τρόπο αποθήκευσης τους.

Το θέμα των πυρηνικών αποβλήτων μας ανησυχεί επίσης σε αυτό το περιβάλλον έλλειψης ελέγχου, που έχει βαθύνει με την κυβέρνηση του AKP. Ακόμη και όταν δεν είχαν παραχθεί ακόμη πυρηνικά απόβλητα στην Τουρκία, πυρηνικά απόβλητα καλυμμένα με ένα λεπτό στρώμα εδάφους εντοπίστηκαν στην περιοχή Gaziemir της Σμύρνης το 2011. Ακριβώς δίπλα στο δημοτικό σχολείο. Θυμάστε τον αγώνα του Love Channel στις ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ακριβώς η ίδια καταστροφή συνέβη στην Τουρκία 50 χρόνια μετά από αυτόν τον αγώνα που είχε θεσπιστεί ο Νόμος για την Περιβαλλοντική Ευθύνη. Υποστηρίχθηκε ότι καθαρίστηκαν 250 χιλιάδες τόνοι ραδιενεργής σκωρίας, αλλά δεν καθαρίστηκε, η εταιρεία το ξεφορτώθηκε μόνο πληρώνοντας πρόστιμο 5,7 εκατομμυρίων TL.

Επιπλέον, φαινόμενα όπως η μεταφορά ραδιενεργών νεφών και η ανάμειξη ραδιενέργειας στη θάλασσα θα επηρεάσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το οικοσύστημα της περιοχής της Μεσογείου. Επομένως, το Akkuyu Nuclear είναι ένα σύμβολο που απειλεί το μέλλον όχι μόνο των έμβιων όντων στην Τουρκία, αλλά και όλων των ζωντανών όντων στη λεκάνη της Μεσογείου.

Ένα ζήτημα που περνά τα σύνορα

Ο πυρηνικός σταθμός Akkuyu, που βρίσκεται στις ακτές της Μεσογείου, μεταξύ Aydıncık και Silifke στην επαρχία Μερσίνης στα νότια της Τουρκίας, απέχει μόλις 88 χιλιόμετρα από την Κερύνεια ή τον Κυράνιο στο νησί της Κύπρου. Οι Κύπριοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι ένα πυρηνικό ατύχημα στο Akkuyu θα τους βλάψει περισσότερο. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητο όλες οι δυνάμεις που μάχονται ενάντια στην πυρηνική ενέργεια εδώ και πολλά χρόνια να ενωθούν χωρίς να αναγνωρίζουν εθνικά σύνορα.

Κινήσεις κατά του Akkuyu NPP

Υπάρχει ένα αυξανόμενο κοινωνικό κίνημα κατά του Akkuyu Nuclear από την ημέρα που ανακοινώθηκε για πρώτη φορά. Πρέπει να δηλώσω ότι αυτό το κίνημα έχει μεταμορφωθεί και ποιοτικά. Επιτρέψτε μου να δώσω ένα παράδειγμα: Μια ομάδα που διαμαρτυρόταν για την έναρξη των μηχανικών δραστηριοτήτων στο Akkuyu το 2011 πήγε σε μια πορεία μεταξύ Μερσίνης και Akkuyu. Ήταν μια διαδρομή 104 χλμ. Εμείς οι οικολόγοι, που κατασκηνώναμε σε ένα σημείο της διαδρομής, χαιρετίσαμε τις διαμαρτυρίες. Στη δεύτερη σκηνή, οι ακτιβιστές έφευγαν από κοντά μας. Γιατί μας αρκούν ο αέρας, ο ήλιος και το νερό, έλεγαν. Αργότερα στη χώρα υπήρξαν πολλές δράσεις και διαμαρτυρίες που αφορούσαν και τις τρεις πηγές ενέργειας. Από την άλλη, όλοι γνωρίζουν ότι συμφωνίες όπως το Κιότο, το Παρίσι και η Γλασκώβη είναι «πράσινη πλύση». Στην πραγματικότητα, ξανασυναντήσαμε αυτούς τους ακτιβιστές σε ένα συμπόσιο οικολογίας και γυναικών που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από το TTB. Μας θυμήθηκαν. Και τώρα συνειδητοποιούσαν ότι η εναλλακτική ενέργεια είναι μια πράσινη πλύση. Επί του παρόντος, η Mersin Anti-Nuclear Platform είναι μια δομή που είναι πιο απαλλαγμένη από το να κολλάει στο τοπικό, εξετάζει τις ζημιές της πυρηνικής ενέργειας σε διαφορετικούς τομείς και διαθέτει σοβαρό τεχνικό και μαχητικό εξοπλισμό. Αναγνωρίζεται και υποστηρίζεται από όλα τα άλλα οικολογικά κινήματα σε όλη τη χώρα.

 

Εξάλειψη του συστήματος που βασίζεται στο κέρδος.

Αν και η παραγωγή είναι κοινωνική στον καπιταλισμό, η διανομή είναι ατομική, με αποτέλεσμα η παραγωγή να γίνεται για το κέρδος και όχι για άμεση ανάγκη. Σε ένα σύστημα όπου η παραγωγή γίνεται κυρίως με σκοπό το κέρδος, η ώθηση για περισσότερο κέρδος οδηγεί στην παραμέληση τόσο των ανθρώπινων όσο και των φυσικών αναγκών. Πρέπει λοιπόν να καταργηθεί το σύστημα κέρδους για να σωθεί οριστικά η γη, άρα ο άνθρωπος και η φύση.

Ενώ αγωνιζόμαστε για το κλείσιμο όλων των υφιστάμενων πυρηνικών σταθμών, η κύρια αιτία της βαθύτερης ενεργειακής κρίσης σήμερα είναι ο καπιταλισμός που βασίζεται στην υπερπαραγωγή εμπορευμάτων.

Εδώ μπορείτε να δείτε πού ξοδεύεται η ενέργεια της Τουρκίας. Εάν υπάρχει υπερβολική παραγωγή, εάν η ενέργεια που χρησιμοποιείται στις μεταφορές είναι τόση επειδή το ρύζι του Καναδά πηγαίνει στην Τουρκία και το ρύζι της Τουρκίας στον Καναδά, τότε πριν προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, θα πρέπει να πούμε ότι πρέπει να καθοριστεί η ενεργειακή ανάγκη. μέσα στα όρια στα οποία η φύση μπορεί να αναπαραχθεί.

Προκειμένου να δοθεί μια ριζική λύση για τη διάσωση της φύσης και συνεπώς της ζωής, η ταξική πάλη που δίνεται για έναν σοσιαλιστικό κόσμο όπου οι ανθρώπινες ανάγκες τίθενται στο κέντρο σε αρμονία με τη φύση, όχι το κέρδος στην παραγωγή και ένας δημοκρατικός οικονομικός σχεδιασμός μπορεί να εφαρμοστεί σε παγκόσμιας κλίμακας, με τον αγώνα κατά των πυρηνικών σταθμών και των σφαγών στη φύση πρέπει να είμαστε ενωμένοι.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου 

 

Επειδή στο Ιντερνετ αναφέρεται μόνο το ιστορικό κατασκευής του σημερινού πυρηνικού εργοστασίου είναι καλό να θυμίσουμε το πώς καταφέραμε να σταματήσουμε την κατασκευή του την πρώτη φορά.

 

Η Ιστορία κατασκευής πυρηνικού εργοστασίου στην περιοχή Ακούγιου

 Η Τουρκία από τις αρχές της δεκαετίας 1990 είχε αποφασίσει την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου τύπου  στο νοτιότερο άκρο της Τουρκίας στη Μεσόγειο στην σεισμογενή περιοχή του Ακούγιου σε συμφωνία με καναδική Εταιρεία.

Πρώτη φορά συζητήθηκε το πρόβλημα του σχεδιαζόμενου πυρηνικού σταθμού  στο Ακουγιου ανεπίσημα στα πλαίσια των εκδηλώσεων που είχαν διοργανωθεί το 1992 στο Bandirma (Πάνορμος) όπου συμμετείχα σαν μέλος της «Επιτροπής Ελληνοτουρκικής Φιλίας» που είχε ξεκινήσει ο Μικης Θεοδωράκης. Σε αυτή τη συνάντηση ο τότε πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού τουρκικού κόμματος στh Β Κύπρο  Ozker Ozkiur μας ανέφερε τον κίνδυνο για το νησί της Κύπρου από τη δημιουργία πυρηνικού σταθμού απέναντι στα παράλια της Μεσογείου

Για πρώτη φορά ανέφερε αυτό στη Διεθνή μας οργάνωση το γεγονός ο τούρκος αντιπρόσωπος Feruk Yavuz στο Διεθνές Συνέδριο της IPPNW στο Μεξικό το 1993 

Το θέμα θέσαμε με τον τότε γεν γραμματέα Derman Bozdok και την πρόεδρο του Τουρκικού κλάδου Leziz Onaran και στον τότε πρόεδρο της Τουρκικής δημοκρατίας Suleiman Demirel κατά την επίσκεψή μου στην Άγκυρα το 1994

Ενημερώσαμε και τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος  όταν μας κάλεσε για ενημέρωσή του το 1995

Στην Ελλάδα το θέμα απασχολούσε αρχικά κυρίως τους ειδικούς και τους ενεργούς πολίτες ενώ είχε γίνει στη Χάλκη σχετική διεθνής συνάντησης νεολαίας ήδη από το 1986

Μεγάλη δημοσιότητα δόθηκε στο θέμα μετά το μεγάλο σεισμό στην Τουρκία το 1998 οπότε άρχισαν να δημιουργούνται μαζικές κινήσεις πολιτών και στις 28-9-1998 δόθηκε συνέντευξη Τύπου με ομιλητή τον ελληνοκαναδό βουλευτή και επιστημονικό διευθυντή της "Nuclear Awareness Project" David Martin

Ακολούθησαν πολλά συνέδρια στην Αθήνα και τη Ρόδο όπου ιδρύθηκε το «Μεσογειακό Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο» χάρη στην αδιάκοπη προσπάθεια του Θανάση Αναπολιτάνου

Το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Ανθρώπινα δικαιώματα υπό την εμπνευσμένη ηγεσία της Αλίκης Γιωτοπούλου Μαραγκοπούλου είχε δημιουργήσει ειδικό τμήμα για την πυρηνική απειλή και έκανε παρεμβάσεις ενώ προχώρησε και στην έκδοση βιβλίου

Η κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακούγιου είχε σταματήσει το 2000 για οικονομικούς κυρίως λόγους αλλά και χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες των Μεσογειακών ΜΚΟ . Ο πρόεδρος Ερντογάν ο οποίος δεν κρύβει τις πυρηνικές φιλοδοξίες του αποφάσισε την ανακατασκευή του με ρωσικά κεφάλαια και τεχνογνωσία.

Για πλούσιο ιστορικό υλικό, δημοσιεύσεις και φωτογραφίες εκδηλώσεων επισκεφθείτε :

https://ippnwgr.blogspot.com/2022/04/akkuyu-npp.html